Όταν το πείσμα του παιδιού νικάει τη λογική της μάνας!

by - Μαΐου 20, 2016

Οι δουλειές μπορούν να περιμένουν! οι στιγμές με τα παιδιά μας, όχι!


Τι γίνεται όταν πρέπει να κατέβεις οπωσδήποτε στην πόλη για δουλειές που δεν αναβάλλονται αλλά ο 3,5 χρονών γιος σου δε συμφωνεί;;;
Γίνεται μια υπέροχη βόλτα!

Φάγαμε πρωινό, είδαμε παιδικά, ντυθήκαμε, πήραμε τα πράγματα μας, κατεβήκαμε κάτω, ανοίξαμε το αμάξι κι όλα καλά κι όλα ωραία μέχρι εδώ! Ο μικρός ζητάει να κάνει μια μικρή βόλτα με το ποδήλατο του! Τον αφήνω με τη συμφωνία πως θα κάνει μόνο τον κύκλο της αυλής. Κι εκεί αρχίζει η γκρίνια. 
"Δε πάμε ποτέ με το ποδήλατο για ψώνια" μου λέει.
"Μα είναι μακριά" του λέω "πως θα πάμε με το ποδήλατο; και πως θα κουβαλήσουμε τα ψώνια; άσε που θα αργήσουμε και θα σχολάσουν τα παιδιά στο σχολείο και θα μας περιμένουν" κτλ κτλ
Εν ολίγοις χρησιμοποίησα όλα τα λογικά επιχειρήματα μου. Δε τον έπεισα.
Έκλεισα λοιπόν, πάλι το αμάξι και βγήκαμε στο δρόμο με το ποδήλατο. Οκ! δεν ήταν κι άσχημα. Λάθος... ήταν υπέροχα!


Οι δουλειές μπορούν να περιμένουν! οι στιγμές με τα παιδιά μας, όχι!

Βρήκαμε ένα μωρό κουταβάκι και το χαϊδέψαμε! Κόψαμε λουλούδια και τα πετάξαμε στο ρυάκι κι εκείνα έτρεχαν με το νερό κι εμείς τρέχαμε με το ποδήλατο για να τα προλάβουμε! Περάσαμε από μαστόρους που γκρέμιζαν έναν τοίχο και τους χαζέψαμε. Πήγαμε στο φούρνο και πήραμε ψωμί και χυμό. Μαζέψαμε μούσμουλα, το αγαπημένο φρούτο των παιδικών μου χρόνων! Και τέλος πήραμε τα παιδιά από το σχολείο.
Χορτάσαμε ομορφιές και κουβέντα σήμερα!


Οι δουλειές μπορούν να περιμένουν! οι στιγμές με τα παιδιά μας, όχι!


Οι δουλειές μπορούν να περιμένουν! οι στιγμές με τα παιδιά μας, όχι!

Όσο για τις δουλειές; μπορούν να περιμένουν!
Οι στιγμές με τα παιδιά μας όχι!
Γιατί αύριο,απλά  θα είναι μια μέρα μεγαλύτερα...

Τις καλησπέρες μου! 

You May Also Like

16 Comments

  1. Έχεις απόλυτο δίκαιο Ελένη μου. Μερικές φορές τα παιδιά ξέρουν καλύτερα απο μας, φτάνει να τα ακούμε που και που!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα και καλώς σε βρήκα! Έτσι είναι τα παιδιά... λειτουργούν με το συναίσθημα και την καρδιά! Πάντως πρέπει να περάσατε πανέμορφα!! :)
    Υ.Γ. Διέγραψα το πρώτο σχόλιο γιατί έκανα λάθος στην σύνταξη!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες!!!!
      Κι ως συνήθως το συναίσθημα έχει πάντα δίκιο....!!!! όλα τα αλλα ας περιμένουν!

      Διαγραφή
  3. Έτσι αγαπημένη μου...τα παιδιά ξέρουν τον δρόμο της ευτυχίας που εμείς έχουμε ξεχάσει...ας τα αφήσουμε να μας οδηγήσουν! Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να μας πάρουν απο το χέρι και να πας οδηγήσουν!!!!!
      Τα φιλιά μου Μαράκι!!!!

      Διαγραφή
  4. Χρονια σου πολλα Ελενη μου να είσαι πολύχρονη να χαιρεσαι τέτοιες ωραιες στιγμές μαζι με τον μικρό σου.. ασε τις δουλειες; γινονται μετα.. οι στιγμες ομως μαζι με το παιδι ανεκτίμητες...και του χρονου να είσαι καλα να περνας ομορφα φιλακιααααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Ρούλα μου!!!!!
      Να χαίρεσαι κι εσύ ότι αγαπάς!!!!!!
      Τα φιλία μου!!

      Διαγραφή
  5. Χρόνια Πολλά Ελένη! Ότι επιθυμείς, να χαίρεσαι την οικογένειά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Νίκη μου!!!
      Εύχομαι τα καλύτερα για σένα κι όσους αγαπάς!!!!!

      Διαγραφή
  6. Χρόνια πολλά για τη γιορτή σου καλή μου !!
    Τελικά είχε δίκιο ο μικρούλης σου και πολύ καλά περάσατε !!!Πάντα τέτοια !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είμαι πάντα υπέρ του να βάζουμε μπροστά τη ψυχολογία και τα αισθήματα του παιδιού μας αλλά θα μου επιτρέψεις στη συγκεκριμένη ανάρτηση να διαφοροποιηθώ λιγάκι.

    Γράφεις "Τι γίνεται όταν πρέπει να κατέβεις οπωσδήποτε στη πόλη για δουλειές που δεν αναβάλλονται"
    Υπάρχουν τα " οπωσδήποτε" και "δεν αναβάλλονται" άρα διαπιστώνω ότι τελικά αναβάλλονταν! Αν πράγματι δεν αναβάλλονταν υπάρχει ένα θέμα εδώ: ότι δεν έγιναν οι δουλειές σου, άρα θα είχες κάποια επίπτωση. :)))

    Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που πραγματικά δεν αναβάλλονται; Μέχρι πού μας παίρνει να υποχωρούμε για χάρη του παιδιού ; Κι αν το δέσει σκοινί κορδόνι κι απαιτεί πάντα να γίνεται το δικό του;
    Όπως καταλαβαίνεις , δεν μαλώνω, δεν έχω εξάλλου τέτοια πρόθεση και δικαιοδοσία εξάλλου, θέτω ερωτήματα προς προβληματισμό.

    Σε φιλώ γλυκά!
    Χρόνια πολλά για τη γιορτούλα σου!
    Καλή εβδομάδα να έχεις :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλή μου Αριστέα μια χαρά τα λες!!! Και καλά κάνεις που βάζεις τον αντίλογο. Πάντα χρειάζεται!
    Οι δουλειές που είχα να κάνω και τελικά αναβλήθηκαν είχαν ως επίπτωση να κάνω όλες αυτές τις δουλειές μαζί με τρία παιδιά το απόγευμα. Άλλο να τρέχεις κουβαλώντας ένα παιδί, άλλο τρία.... Είναι φρίκη να προσπαθείς να σκεφτείς, να οργανωθείς και τελικά να πράξεις με τρία παιδιά. Ειδικά όταν θέλουν χίλια δυο, όταν μουρμουράνε συνέχεια κτλ κτλ...
    Παρόλα αυτά εκείνη τη μικρή βολτούλα την ευχαριστήθηκα πολύ! Και συνειδητοποίησα πως με τον μικρό μου, μόνο οι δυο μας, σπάνια κάνουμε ανέμελες βόλτες. Συνήθως τα πρωινά που είμαστε μόνοι μας ή κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι ή τρέχουμε έξω για δουλειές.... Κι ήταν καλό που το συνειδητοποίησα!!
    Τέλος, θα συμφωνήσω μαζί σου, όταν λες πως θα το δέσει σκοινί κορδόνι και μεγαλώνοντας θα κάνει ότι θέλει. Πολύ το φοβάμαι για το συγκεκριμένο παιδί....
    Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να υποχωρώ για χάρη του. Κι όχι μόνο εγώ, αλλά όλη η οικογένεια. Κι αυτό είναι άσχημο....

    Σε ευχαριστώ για τη γνώμη σου!!!
    Τα φιλία μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πραγματικά κι εγώ έχω διχαστεί. Ναι μεν το παιδί μπορεί να εξέφρασε με τον δικό του τρόπο την επιθυμία του να περάσετε χρόνο οι δυο σας μόνο, από την άλλη, αν αυτό γίνει συστηματικά, τότε θα έχουν χαθεί τα όρια.. Τώρα εδώ λέμε τις γνώμες μας κι εγώ δεν κάνω την ειδική, γιατί έχω μεγαλώσει κι εγώ ένα παιδί κι έχω κάνει πολλά λάθη, που τα είδα στην πορεία, ωστόσο, με αυτό το απόσταγμα(!) εμπειρίας, έχω να πω ότι σε γενικές γραμμές, τα όρια πρέπει να υπάρχουν. Εγώ τι θα έκανα; Τώρα που έχω βάλει μυαλό (μετά τα τυχόν λάθη μου όπως είπα πιο πάνω), θα του έλεγα ότι τώρα έχουμε δουλειές, αλλά αύριο σου υπόσχομαι ότι θα πάμε μια μεγάλη βόλτα οι δυο μας. Κι έτσι θα κάλυπτα και τις δουλειές μου, αλλά και την ανάγκη τού παιδιού για να περάσει χρόνο μόνο μαζί μου. Ξανατονίζω, ότι λέω μόνο μια γνώμη κι αυτή με κάθε επιφύλαξη. Άσχετο: χρόνια πολλά δεν σου είπα;; Αν όχι, στα λέω τώρα και να χαίρεσαι την οικογένεια σου! Φιλάκια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα ξεκινήσω από το ότι χαίρομαι που ακούω τις γνώμες όλων σας!!
      Άλλωστε γι αυτό γράφω τις σκέψεις μου. Και το καλό όταν κάποιος σου λέει πως διαφωνεί ή πως η γνώμη του είναι διαφορετική, είναι πως σε βάζει αν σκεφτείς!! τι πιο χρήσιμο από τη σκέψη;;;;

      Τώρα δε θα διαφωνήσω σε αυτά που λες. Έτσι είναι τα πράγματα από τη μια μεριά. Πρέπει αν υπάρχουν όρια και φραγμοί. Κι όταν κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν... πρέπει να γίνουν. Κι εμένα δε μου είναι ευχάριστο να τρέχω σε υπηρεσίες και μαγαζιά με ένα παιδί αλλά το κάνω γιατί πρέπει να γίνει.
      Από την άλλη όμως, αισθάνομαι πραγματικά πως καμιά φορά το έχουμε τόση ανάγκη να ξεφύγουμε από τα πρέπει μας που η παρασπονδία μας, επιβάλλεται!!"Γι αυτό κι τη παρασπονδία του να κόβουμε βόλτες με το ποδήλατο τη χάρηκα. Γιατί για μια μέρα δεν υπακούσαμε στο πρόγραμμα μας.
      Μάλλον το έχω ανάγκη να μην είμαι κι εγώ "εντάξει" στα "πρέπει" μας....
      Πετράδι μου σε ευχαριστώ που περνάς και λες τη γνώμη σου!
      Το εκτιμώ!!!!!

      Διαγραφή

Ο λόγος δικός σας: