Αυτό το καλοκαίρι άφησα τα παιδιά να κάνουν του κεφαλιού τους! Και είναι αλήθεια. Αυτό το καλοκαίρι δεν ασχολήθηκα καθόλου με τα παιδιά μου. Δεν κάναμε κατασκευές. Δεν διαβάσαμε βιβλία. Δεν είδαμε καμιά ταινία όλοι μαζί. Δεν τους έμαθα κανένα καινούριο παιχνίδι.
Πίνουμε τα τσιπουράκια μας, τα ουζάκια μας ή ότι τραβάει η όρεξη μας και .... όχι δεν πετάμε τα μικρά μπουκαλάκια. Μπορούμε να κάνουμε εύκολη και γρήγορη κατασκευούλα για να γεμίσουμε χρώμα το σπίτι μας!
"Όχι πάλι" είναι η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό όταν μόλις ένα δίωρο που αποκοιμήθηκαν, ζητάει κάποιος να κοιμηθώ μαζί του στο κρεβάτι του. Πάω να του εξηγήσω πως θέλω να κοιμηθώ κι εγώ σαν άνθρωπος ένα βράδυ. Να απλωθώ στο κρεβάτι μου. Να κοιμηθώ αγκαλιά με κάποιον ενήλικα.