Ξέρω έναν κύριο (θα 'ναι κοντά στα 50 μπορεί και λίγο παραπάνω) που τον συναντώ αρκετές από τις ημέρες της βδομάδας. Δεν έχει πάνω του κάτι το ιδιαίτερο. Δεν είναι όμορφος ούτε άσχημος. Δεν είναι ψηλός ούτε κοντός. Τελοσπάντων δεν έχει πάνω του κάτι που σε κάνει να τον παρατηρείς ή να τον προσέξεις μέσα στο πλήθος. Είναι όμως ένας συμπαθέστατος κύριος!
Δεκεμβρίου 02, 2018
6
Comments
Μια μέρα λίγο πριν από τα Χριστούγεννα είδα στην άκρη κάποιου δρόμου, έξω από μια πόλη του νότου, μια παράγκα. Ξέρετε από αυτές που είναι φτιαγμένες με ξύλα, νάιλον, πλαστικό και γενικά ότι βρεθεί στον δρόμο του "μάστορα" με την ελπίδα ότι το κατάλυμα που φαντάζομαι (και θέλω να πιστεύω) είναι προσωρινό δεν θα μπάζει κρύο (πολύ) και νερό (πολύ).
Δεκεμβρίου 02, 2018
4
Comments
Νοεμβρίου 30, 2018
4
Comments
Εκεί κρύβεται όλη η ουσία της ημέρας που έφυγε. Τα χεράκια που σφίγγουν τον λαιμό μου με δύναμη καθώς με τραβάνε κοντά τους για να με φιλήσουν. Τα χεράκια που μετά από πολλά φιλιά δεν με αφήνουν να φύγω και με κρατάνε εκεί στο μονό κρεβάτι μισό-ξαπλωμένη μισό-όρθια. Εκεί που η ανάσα τους χαϊδεύει το μάγουλό μου, εκεί που η θέρμη της αγκαλιάς τους ζεσταίνει το σώμα μου.
Νοεμβρίου 29, 2018
4
Comments
Ένα απλό, εύκολο και γρήγορο ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης για τα Χριστούγεννα που σκοπός δεν είναι μόνο να γεμίσουν τα παιδιά με γλυκά και εκπλήξεις ή δραστηριότητες αλλά να φτιάξουμε κι εμείς 31 μικρά δωράκια (όσες και οι μερούλες του Δεκέμβρη) και να τα χαρίσουμε σε άλλα παιδάκια που ίσως φέτος να μην πάρουν δώρο.
Νοεμβρίου 21, 2018
10
Comments
Το παρακάτω κείμενο δεν έχει θεωρίες και φιλοσοφίες. Σήμερα δεν μπόρεσα να σκεφτώ τίποτα έξυπνο. Στο παρακάτω κείμενο απλώς παρουσιάζονται εμπρός μας όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου. Παιδιά που μας είναι γνώριμα, που τα συναντάμε κάθε μέρα αλλά και παιδιά πέρα για πέρα διαφορετικά. Γιατί ναι, κάποτε πρέπει να δεχτούμε όλα τα διαφορετικά πλάσματα αυτού του κόσμου όπως είναι χωρίς την ανόητη εμμονή μας να στιγματίζουμε κάθε τι αλλιώτικο.
Νοεμβρίου 20, 2018
4
Comments
Νοεμβρίου 16, 2018
4
Comments
Αυτή την ανάρτηση δεν την έγραψα εγώ. Αυτή η ανάρτηση γράφτηκε από όλους εσάς, τους φίλους του καρυδότσουφλου. Κι είναι αληθινή γιατί μιλήσατε όλοι σας. Μιλήσατε με την ψυχή σας κι αυτό είναι που αξίζει. Γιατί καλά τα λέω εγώ και μπράβο μου με τις ωραίες ιδέες μου και τις χειροτεχνίες μου κι εκείνες τις άναρχες σκέψεις... αλλά πως να το κάνουμε... η ψυχή του μπλογκ (και του κάθε μπλογκ) είναι οι αναγνώστες και μόνο οι αναγνώστες!
Η ψυχή του καρυδότσουφλου είστε εσείς!
Η ψυχή του καρυδότσουφλου είστε εσείς!
Γι αυτό λοιπόν αυτή την ανάρτηση σας την αφιερώνω με όλη μου την ψυχή! να είστε καλά φίλοι κι από δω και πέρα υπόσχομαι να κάνουμε μαζί κι άλλες πολλές τέτοιες συζητήσεις.
Νοεμβρίου 14, 2018
4
Comments