Παραμύθια του μεσονυκτίου!
Είναι ωραίο λένε, να μαθαίνεις τα παιδιά να αγαπούν τα βιβλία και να τα προσέχουν.
Φυσικά και είναι! ποιος θα μπορούσε άλλωστε να διαφωνήσει με κάτι τέτοιο; Όπως είναι ακόμη πιο ωραίο να τα μαθαίνεις να ακούνε ιστορίες, να τους διαβάζεις παραμύθια αλλάζοντας το τόνο της φωνής σου ανάλογα τον ήρωα, ακόμη και να δημιουργείτε όλοι μαζί ιστορίες! Ασφαλώς και είναι! πως θα μπορούσε να μην είναι;
Κι εγώ φυσικά ασπάστηκα αυτή τη συνήθεια από όταν τα παιδιά ήταν μικρά. Διαβάζουμε ιστορίες πριν κοιμηθούμε, δημιουργούμε τις δικές μας κι όταν βαριόμαστε να λέμε ιστορίες για σκίουρους που ζουν σε κουφάλες δέντρων ή κροκόδειλους με τεράστια δόντια, ή μπαλόνια που πετάνε στον ουρανό παίρνουμε παιδικές εγκυκλοπαίδειες και το ρίχνουμε στη μελέτη.
Υπάρχουν όμως μερικές νύχτες που οι μικροί βιβλιοφάγοι δε χορταίνουν και ο αφηγητής πέφτει ηρωικά στη μάχη των βιβλίων.
Είναι εκείνη η δύσκολη ώρα που έχουμε καθιερώσει για τη συνήθεια αυτή και που τα παιδιά θέλουν συνέχεια κι άλλο. Είναι κι η κούραση που παραλύει το σώμα, είναι και που τα παιδιά τα γνωρίζουν όλα τα παραπάνω, ε να μη τα εκμεταλλευτούν και λίγο;
Είναι η ώρα του ύπνου λοιπόν, όταν ζητάνε «κι άλλη μια ιστορία, σε παρακαλώ!» «τελευταία και θα πάμε για ύπνο αμέσως μόλις μας πεις!» «και θα κλείσουμε τα μάτια αμέσως μόλις ακουμπήσουμε το κεφάλι στο μαξιλάρι!»
Και πάρε τα «σε παρακαλώ» και πάρε υποσχέσεις και πάρε τον ουρανό με τ’ άστρα για να πεις άλλη μια ιστορία ή να διαβάσεις άλλη μια σελίδα μαθαίνοντας τους στεγόσαυρους.
Και δε λέω, μπορεί να θέλω στην πραγματικότητα να μάθω για τους στεγόσαυρους και σε τι βοηθούσαν οι αγκαθωτές πλάκες που κουβαλούσαν στη πλάτη τους, αλλά τα μάτια έχουν βαρύνει επικίνδυνα κι η φωνή σε κάθε παράγραφο βγαίνει όλο και πιο ψιθυριστή.
Θα το παλέψω όμως! Θα προσπαθήσω να τους πείσω να πάμε τώρα για ύπνο γιατί είμαι κουρασμένη, γιατί έχω ξυπνήσει από τις έξι, γιατί όλη μέρα τρέχω. Θέλω να το παλέψω… έχω δυνάμεις όμως για κάτι τόσο δύσκολο;
Εξάλλου είναι τρεις και είμαι μία. Και μπορεί τα επιχειρήματα μου να είναι λογικά αλλά τα δικά τους δεν μπορώ να τα αντικρούσω βάση της λογικής.
«Θα σου κρατάω εγώ το βιβλίο να μην κουράζεσαι» έρχεται το πρώτο επιχείρημα τους.
«Κι εγώ θα σου κρατάω το χέρι».
Εφόδια τέλος. Υποχώρηση. Η τριαρχία κέρδισε τη μάχη!
Άλλωστε έχω τη βεβαιότητα πως θα μας πάρει περισσότερη ώρα η διαπραγμάτευση από το να μιλήσουμε για το στεγόσαυρο.
Μόνο που δεν τα καταφέρνω να τελειώσουμε τη σελίδα. Με πρόδωσαν τα μάτια που έκλεισαν και το κεφάλι που έγειρε στο μαξιλάρι.
Δεν ξέρω πόσα λεπτά έμεινα έτσι, σχεδόν κοιμισμένη, αλλά μια τραγουδιστή φωνή με έκανε να πεταχτώ.
«Πάμε να φτιάξουμε μια φωλιά και να παίξουμε τα λιονταρόσκυλα;»
Εφιάλτης! Πετάγομαι φωνάζοντας ένα «ΟΧΙ» γεμάτο αποφασιστικότητα, πυγμή και γενναιότητα.
Με συνοπτικές διαδικασίες τους βάζω στα κρεβάτια τους, ακολουθούν αγκαλίτσες, φιλάκια, καληνύχτες και φυσικά το σύνδρομο του «ότι θυμάμαι χαίρομαι και θέλω μαζί μου να χαρούν κι οι άλλοι».
Μα εγώ δεν έχω διάθεση να απαντήσω σε καμιά ερώτηση του τύπου «πότε θα κάνουμε τσουλήθρα στο ουράνιο τόξο;» ή «ο γίγαντας είναι ψηλότερος από τον Όλυμπο;».
Σκέφτομαι στα γρήγορα τι έχουμε στο πρόγραμμα για την επόμενη που το περιμένουν με αγωνία. Τους το λέω με την ελπίδα να σταματήσουν τις χαριτωμένες ερωτήσεις. Και ναι! τα καταφέρνω!
Ησυχία! Μέχρι φυσικά να ξυπνήσει κάποιος και να θέλει να κοιμηθούμε παρέα. Έχουμε όμως δυο τρεις ώρες μέχρι τότε. Αν είμαι τυχερή μπορεί και τέσσερις.
Τις καλησπέρες μου!
2 Comments
Αχ αυτα τα παραμύθια... Που στο τέλος διαβάζεις και χασμουριεσαι ταυτόχρονα! Εγώ κάνω τις διαπραγματευσεις μου απο την αρχή! Διαλέγουμε πχ έξι παραμύθια, και αύτα θα διαβάσουμε απο μια φορά το καθένα! Δεν έχω υποκύψει πότε σε πιέσεις, έτσι τώρα ξέρει. Βέβαια είναι μικρός ακόμη, δεν ξέρω αν αρχίσει τα γλυκολογα και τα χαδακια τι θα κάνω!!! Υπέροχες στιγμές και εκπληκτική διαπίστωση στο τέλος του κειμένου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ Γιάννα μου μαθαίνω πολλά μέσα από τα παιδιά βιβλία! για το διάστημα, για τη φύση, για τα ζώα, ιστορία, μυθολογία και μη πω για τους δεινόσαυρους... για τους δεινόσαυρους αισθάνομαι πως ξέρω τα πάντα! χαχαχαχ
ΔιαγραφήΟ λόγος δικός σας: