Έχεις σκεφτεί ποτέ σου ότι είναι δική μας επιλογή η ευτυχία ή η μιζέρια; Ότι μέσα κατοικούν τα πάντα κι είναι καθαρά δική μας επιλογή τι θα ταΐσουμε και τελικά τι θα υιοθετήσουμε από αυτά;
Χτυπάει κάποια στιγμή ένα τηλέφωνο και ξέρεις ότι δεν είναι για καλό. Ξέρεις επίσης ότι πρέπει να το σηκώσεις. Από την άλλη μεριά της γραμμής σου λένε ξερά πως το παιδί σου δεν υπάρχει πια. Πως κάποιος το δολοφόνησε. Κάποιος το μαχαίρωσε, κάποιος το πυροβόλησε, κάποιος το ανάγκασε να αυτοκτονήσει. Κι είναι εδώ που ο χρόνος σπάει και κόβεται στα δύο. Στο πριν και στο από δω και πέρα. Το μωρό σου δεν υπάρχει πια. Το αγοράκι σου, το κοριτσάκι σου, απλά δεν υπάρχει πια.
Δεκεμβρίου 06, 2018
6
Comments
Ξέρω έναν κύριο (θα 'ναι κοντά στα 50 μπορεί και λίγο παραπάνω) που τον συναντώ αρκετές από τις ημέρες της βδομάδας. Δεν έχει πάνω του κάτι το ιδιαίτερο. Δεν είναι όμορφος ούτε άσχημος. Δεν είναι ψηλός ούτε κοντός. Τελοσπάντων δεν έχει πάνω του κάτι που σε κάνει να τον παρατηρείς ή να τον προσέξεις μέσα στο πλήθος. Είναι όμως ένας συμπαθέστατος κύριος!
Δεκεμβρίου 05, 2018
No Comments
Μια μέρα λίγο πριν από τα Χριστούγεννα είδα στην άκρη κάποιου δρόμου, έξω από μια πόλη του νότου, μια παράγκα. Ξέρετε από αυτές που είναι φτιαγμένες με ξύλα, νάιλον, πλαστικό και γενικά ότι βρεθεί στον δρόμο του "μάστορα" με την ελπίδα ότι το κατάλυμα που φαντάζομαι (και θέλω να πιστεύω) είναι προσωρινό δεν θα μπάζει κρύο (πολύ) και νερό (πολύ).
Δεκεμβρίου 02, 2018
4
Comments
Το παρακάτω κείμενο δεν έχει θεωρίες και φιλοσοφίες. Σήμερα δεν μπόρεσα να σκεφτώ τίποτα έξυπνο. Στο παρακάτω κείμενο απλώς παρουσιάζονται εμπρός μας όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου. Παιδιά που μας είναι γνώριμα, που τα συναντάμε κάθε μέρα αλλά και παιδιά πέρα για πέρα διαφορετικά. Γιατί ναι, κάποτε πρέπει να δεχτούμε όλα τα διαφορετικά πλάσματα αυτού του κόσμου όπως είναι χωρίς την ανόητη εμμονή μας να στιγματίζουμε κάθε τι αλλιώτικο.
Νοεμβρίου 20, 2018
4
Comments
Το Halloween είναι μια γιορτή που έρχεται από την (όχι και τόσο) μακρινή Αμερική. Έχει τους δικούς της συμβολισμούς, έχει τη δική της τρέλα, τα δικά της έθιμα και τους δικούς της φανατικούς οπαδούς όχι μόνο στην Αμερική αλλά πλέον σε όλο τον κόσμο. Θα μπορούσε να πεις κανείς ότι μοιάζει με τις δικές μας Απόκριες αλλά αυτό δεν θα ήταν δίκαιο μιας η γιορτή του Halloween διαφοροποιείται πολύ από τις Απόκριες και έχει πιο μυστικιστική χροιά. Βέβαια μοιάζει με τις Απόκριες, στο γεγονός ότι είναι κι αυτή η γιορτή μια καλή αφορμή για ξεφάντωμα και τρέλες.
Οκτωβρίου 30, 2018
No Comments
Αν ξυπνούσες ένα πρωί και άνοιγες τηλεόραση -να δουν ας πούμε τα παιδιά σου παιδικά- κι αντίκριζες κόσμο μέσα στη θάλασσα και πίσω ένα φλεγόμενο τοπίο θα έλεγες ότι η Μικρά Ασία ξανά καίγεται ή ίσως να έλεγες ότι γυρίζεται κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας από εκείνες που περιγράφουν το τέλος του κόσμου. Αλλά όχι. Γρήγορα θα καταλάβαινες πως όλο αυτό ήταν πραγματικότητα. Ένας αληθινός εφιάλτης που εσύ τον παρακολουθούσες από μια οθόνη ενώ κάποιοι άλλοι τον ζούσαν. Αληθινά.
Ιουλίου 27, 2018
3
Comments
Μια διδακτική ιστορία που συνέβη σε κάποιον δρόμο. Τίποτε το ιδιαίτερο αν το καλοσκεφτείς. Μας διδάσκει τόσα πολλά όμως για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρω μας, που αξίζει να την διαβάσουμε.
Ιουνίου 05, 2018
2
Comments
Αν εξαιρέσεις ελάχιστες περιπτώσεις -πολύ ελάχιστες όμως- δεν υπάρχει περίπτωση μία κακή κατάσταση να μην έχει κάτι καλό πάνω της. Ένα τουλάχιστον θετικό.
Μαΐου 29, 2018
6
Comments
Ούτε που το κατάλαβα πως φτάσαμε εδώ οι άνθρωποι. Βλέπεις οι εξελίξεις καμιά φορά μας προσπερνούν κι όταν εμείς ανοίξουμε τα μάτια εκείνες ήδη έχουν κάνει τη δουλειά τους.
Και τότε είναι πολύ αργά για μας...
Και τότε είναι πολύ αργά για μας...
Μαΐου 29, 2018
2
Comments
Μην ποντάρεις σε μεμονωμένες μέρες για να να νιώσεις ξεχωριστός άνθρωπος.
Πόνταρε απλά στην κάθε μέρα.
Πόνταρε απλά στην κάθε μέρα.
Απριλίου 28, 2018
14
Comments
Εσύ που ποντάρεις τις μάρκες σου;
Φεβρουαρίου 27, 2018
7
Comments
Αγάπη θα πουν οι άνθρωποι είναι πολλά πράγματα. Ένα σωρό επίθετα και χαρακτηρισμοί.
Αγάπη για μένα δεν είναι τίποτα. Είναι μόνο μια λέξη που είναι ικανή να τα "τακτοποιήσει" όλα.
Φεβρουαρίου 15, 2018
6
Comments
Γράμμα σε κάποιον που έφυγε μια μέρα... ξαφνικά.
Ιανουαρίου 12, 2017
42
Comments
5 Οκτωβρίου: παγκόσμια ημέρα εκπαιδευτικών.
Κι εγώ με την ευκαιρία (κι ας μη γιορτάζεται στην Ελλάδα η μέρα αυτή) θέλω να σας μιλήσω για μια δασκάλα. Θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε δασκάλα σε ένα οποιοδήποτε σχολείο. Τυγχάνει όμως να είναι η δική μας δασκάλα στο δικό μας σχολείο.
Οκτωβρίου 05, 2016
34
Comments
Είναι που άνοιξαν τα σχολεία και ύστερα από 8 χρόνια έμεινα μόνη μου σε ένα άδειο σπίτι να αναρωτιέμαι τι σπάει και κάνει τόσο κρότο. Τίποτα παράξενο δεν ήταν. Η ησυχία ήταν που είχα κόψει παρτίδες μαζί της προς οχταετίας.
Δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος να φτιάξει ένα τρένο με βαγόνια τις σκέψεις του.
Σεπτεμβρίου 13, 2016
26
Comments
Τα καλοκαίρια περνάνε γρήγορα. Από παιδί το 'χω καημό και παράπονο να κρατήσει ένα καλοκαίρι πολύ!
Σεπτεμβρίου 01, 2016
29
Comments
Όταν ακούω αυτή τη φράση σκέφτομαι: "Δεν μπορεί, σαν μάνα, με όλα τα στραβά και τα ανάποδα μου... τελικά, κάτι έχω καταφέρει!"
Αυγούστου 09, 2016
33
Comments
Όταν φεύγει ένας άνθρωπος αφήνει ένα κενό πίσω του... μια αίσθηση απουσίας... μια ιδέα πίκρας... Και μαζί με την απουσία αφήνει κι ένα συναίσθημα κουτσό για όλα όσα δεν προφτάσαμε να κάνουμε μαζί του...
Ιουλίου 22, 2016
32
Comments
Είναι κάτι πράγματα που μοιάζουν τόσο μικρά κι ασήμαντα. Μοιάζουν, μόνο μοιάζουν. Γιατί δεν είναι! ούτε μικρά ούτε ασήμαντα. Είναι απλώς κάτι στιγμούλες που είναι ικανές να αλλάξουν κάτι από σένα!
Ιουλίου 05, 2016
26
Comments
