Έμαθες να μη μιλάς από τότε που ήσουν παιδί όταν σου έλεγαν "σώπα" "άστο τώρα" "δεν πειράζει" "μην πεις λόγια που δεν πρέπει" "δεν κάνουν έτσι οι πολιτισμένοι άνθρωποι". Έμαθες να θάβεις μέσα σου ότι σου πίεζε τα σωθικά για να βγει έξω, να γίνει λέξεις, να χαθεί, να σε λυτρώσει. Κι έγινε το μέσα σου ένας απέραντος νεκροθάλαμος από λέξεις και απωθημένα που σάπισαν με τα χρόνια. Μα τώρα ήρθε η ώρα να το αλλάξεις αυτό. Μεγάλωσες πια. Δεν είσαι παιδί.
Σήμερα θέλω να σας μιλήσω για τους μπαμπάδες, γι αυτή την λίγο αδικημένη και ίσως λίγο παρεξηγημένη κατηγορία ανθρώπων. Κι αυτό το κάνω γιατί ψαχουλεύοντας στο διαδίκτυο ή ψάχνοντας πληροφορίες ή ακόμη κι αν εσκεμμένα μπεις σε κάποιο σάιτ ή μπλογκ που να αφορά οικογένειες θα βρεις τα πάντα που να αφορούν τη μαμά και τις ανάγκες της (λύσεις, συμβουλές, δικαιώματα, υποστήριξη κτλ). Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά σχεδόν όλα τα άρθρα μιλούν για τη μητρότητα και το πόσο δύσκολη είναι, πόσο απρόβλεπτη, πόσο κουραστική, πόσο υπέροχη! Για τους μπαμπάδες όμως και την πατρότητα σπάνια βλέπεις κάτι. Ας μιλήσουμε λοιπόν και γι αυτούς. Νομίζω πως το αξίζουν κι αν δεν το αξίζουν όλοι σίγουρα κάποιοι από αυτούς το αξίζουν και μάλιστα με το παραπάνω!
Φεβρουαρίου 21, 2019
4
Comments
Μια ώρα χρόνο χρειάζεσαι για σένα για να μπορείς να είσαι καλή μαμά, ναι μόνο αυτό έχεις ανάγκη. Μια ώρα για σένα, μια ώρα δική σου, κατά δική σου! Και τι είναι μια ώρα σε ένα ολόκληρο εικοσιτετράωρο; λίγος μόνο χρόνος αλλά πολύτιμος για σένα που τον χρειάζεσαι. Γιατί έχεις ανάγκη να νιώσεις κι εσύ πως είσαι ένας άνθρωπος ξεχωριστός, σαν μια μονάδα κι όχι σαν ένα σύνολο, σαν ένας άνθρωπος που δεν είναι μόνο η αρχή μιας ουράς που πίσω της τρέχουν παιδιά αλλά που έχει όνομα, ανάγκες και "θέλω".
Φεβρουαρίου 15, 2019
2
Comments
Τι δεν το πιστεύεις; κι όμως έτσι είναι. Το ιδανικό δεν υπάρχει πουθενά. Τουλάχιστον εγώ δεν το έχω βρει ακόμη. Και δεν υπάρχει, γιατί περισσότερο απ' όλα εμείς οι άνθρωποι δεν ξέρουμε τι είναι ιδανικό. Όπως επίσης και δεν ξέρουμε πολλές φορές τι θέλουμε, τι μας λείπει, τι ζητάμε και κάπως έτσι καταλήγουμε να ψάχνουμε πολύπλοκα πράγματα και ιδιαίτερες καταστάσεις για να ευτυχίσουμε. Γι αυτό και λέω πως ιδανικές καταστάσεις, ιδανικά πράγματα και ιδανικές σχέσεις δεν υπάρχουν. Υπάρχει όμως το προσωπικό μας ιδανικό, αυτό που φτιάχνουμε εμείς με τους δικούς μας κανόνες και παίζουμε απάνω του σύμφωνα με όσα εμείς του έχουμε ορίσει.
Ιανουαρίου 29, 2019
6
Comments
Ιανουαρίου 12, 2019
8
Comments
Χτυπάει κάποια στιγμή ένα τηλέφωνο και ξέρεις ότι δεν είναι για καλό. Ξέρεις επίσης ότι πρέπει να το σηκώσεις. Από την άλλη μεριά της γραμμής σου λένε ξερά πως το παιδί σου δεν υπάρχει πια. Πως κάποιος το δολοφόνησε. Κάποιος το μαχαίρωσε, κάποιος το πυροβόλησε, κάποιος το ανάγκασε να αυτοκτονήσει. Κι είναι εδώ που ο χρόνος σπάει και κόβεται στα δύο. Στο πριν και στο από δω και πέρα. Το μωρό σου δεν υπάρχει πια. Το αγοράκι σου, το κοριτσάκι σου, απλά δεν υπάρχει πια.
Δεκεμβρίου 06, 2018
6
Comments
Ξέρω έναν κύριο (θα 'ναι κοντά στα 50 μπορεί και λίγο παραπάνω) που τον συναντώ αρκετές από τις ημέρες της βδομάδας. Δεν έχει πάνω του κάτι το ιδιαίτερο. Δεν είναι όμορφος ούτε άσχημος. Δεν είναι ψηλός ούτε κοντός. Τελοσπάντων δεν έχει πάνω του κάτι που σε κάνει να τον παρατηρείς ή να τον προσέξεις μέσα στο πλήθος. Είναι όμως ένας συμπαθέστατος κύριος!
Δεκεμβρίου 05, 2018
No Comments
Μια μέρα λίγο πριν από τα Χριστούγεννα είδα στην άκρη κάποιου δρόμου, έξω από μια πόλη του νότου, μια παράγκα. Ξέρετε από αυτές που είναι φτιαγμένες με ξύλα, νάιλον, πλαστικό και γενικά ότι βρεθεί στον δρόμο του "μάστορα" με την ελπίδα ότι το κατάλυμα που φαντάζομαι (και θέλω να πιστεύω) είναι προσωρινό δεν θα μπάζει κρύο (πολύ) και νερό (πολύ).
Δεκεμβρίου 02, 2018
4
Comments
Το παρακάτω κείμενο δεν έχει θεωρίες και φιλοσοφίες. Σήμερα δεν μπόρεσα να σκεφτώ τίποτα έξυπνο. Στο παρακάτω κείμενο απλώς παρουσιάζονται εμπρός μας όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου. Παιδιά που μας είναι γνώριμα, που τα συναντάμε κάθε μέρα αλλά και παιδιά πέρα για πέρα διαφορετικά. Γιατί ναι, κάποτε πρέπει να δεχτούμε όλα τα διαφορετικά πλάσματα αυτού του κόσμου όπως είναι χωρίς την ανόητη εμμονή μας να στιγματίζουμε κάθε τι αλλιώτικο.
Νοεμβρίου 20, 2018
4
Comments
Το Halloween είναι μια γιορτή που έρχεται από την (όχι και τόσο) μακρινή Αμερική. Έχει τους δικούς της συμβολισμούς, έχει τη δική της τρέλα, τα δικά της έθιμα και τους δικούς της φανατικούς οπαδούς όχι μόνο στην Αμερική αλλά πλέον σε όλο τον κόσμο. Θα μπορούσε να πεις κανείς ότι μοιάζει με τις δικές μας Απόκριες αλλά αυτό δεν θα ήταν δίκαιο μιας η γιορτή του Halloween διαφοροποιείται πολύ από τις Απόκριες και έχει πιο μυστικιστική χροιά. Βέβαια μοιάζει με τις Απόκριες, στο γεγονός ότι είναι κι αυτή η γιορτή μια καλή αφορμή για ξεφάντωμα και τρέλες.
Οκτωβρίου 30, 2018
No Comments
Αν ξυπνούσες ένα πρωί και άνοιγες τηλεόραση -να δουν ας πούμε τα παιδιά σου παιδικά- κι αντίκριζες κόσμο μέσα στη θάλασσα και πίσω ένα φλεγόμενο τοπίο θα έλεγες ότι η Μικρά Ασία ξανά καίγεται ή ίσως να έλεγες ότι γυρίζεται κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας από εκείνες που περιγράφουν το τέλος του κόσμου. Αλλά όχι. Γρήγορα θα καταλάβαινες πως όλο αυτό ήταν πραγματικότητα. Ένας αληθινός εφιάλτης που εσύ τον παρακολουθούσες από μια οθόνη ενώ κάποιοι άλλοι τον ζούσαν. Αληθινά.
Ιουλίου 27, 2018
2
Comments
Ιουνίου 05, 2018
2
Comments
Μαΐου 29, 2018
6
Comments
Μαΐου 29, 2018
4
Comments
Απριλίου 28, 2018
14
Comments
Φεβρουαρίου 27, 2018
6
Comments
Φεβρουαρίου 15, 2018
6
Comments
Ιανουαρίου 12, 2017
42
Comments
Οκτωβρίου 05, 2016
34
Comments
Σεπτεμβρίου 13, 2016
26
Comments