Για τη μάνα του Αλέξη.... και του κάθε Αλέξη

Χτυπάει κάποια στιγμή ένα τηλέφωνο και ξέρεις ότι δεν είναι για καλό. Ξέρεις επίσης ότι πρέπει να το σηκώσεις. Από την άλλη μεριά της γραμμής σου λένε ξερά πως το παιδί σου δεν υπάρχει πια. Πως κάποιος το δολοφόνησε. Κάποιος το μαχαίρωσε, κάποιος το πυροβόλησε, κάποιος το ανάγκασε να αυτοκτονήσει. Κι είναι εδώ που ο χρόνος σπάει και κόβεται στα δύο. Στο πριν και στο από δω και πέρα. Το μωρό σου δεν υπάρχει πια. Το αγοράκι σου, το κοριτσάκι σου, απλά δεν υπάρχει πια. 

Ο κύριος με το κόκκινο μπαλόνι

Ξέρω έναν κύριο (θα 'ναι κοντά στα 50 μπορεί και λίγο παραπάνω) που τον συναντώ αρκετές από τις ημέρες της βδομάδας. Δεν έχει πάνω του κάτι το ιδιαίτερο. Δεν είναι όμορφος ούτε άσχημος. Δεν είναι ψηλός ούτε κοντός. Τελοσπάντων δεν έχει πάνω του κάτι που σε κάνει να τον παρατηρείς ή να τον προσέξεις μέσα στο πλήθος. Είναι όμως ένας συμπαθέστατος κύριος! 

Advent Calendar από ρολά από χαρτί τουαλέτας

"Μαμά θα μας φτιάξεις και φέτος εκείνο με τις εκπληξούλες; εκείνο που μετράμε για να έρθει ο άγιος Βασίλης;"

Ναι ρε μάγκες! εννοείται θα σας το φτιάξω και φέτος και για όσια χρόνια ακόμα μου το ζητάτε!

Τα Χριστούγεννα είναι για όλους, πλούσιους και φτωχούς

Μια μέρα λίγο πριν από τα Χριστούγεννα είδα στην άκρη κάποιου δρόμου, έξω από μια πόλη του νότου, μια παράγκα. Ξέρετε από αυτές που είναι φτιαγμένες με ξύλα, νάιλον, πλαστικό και γενικά ότι βρεθεί στον δρόμο του "μάστορα" με την ελπίδα ότι το κατάλυμα που φαντάζομαι (και θέλω να πιστεύω) είναι προσωρινό δεν θα μπάζει κρύο (πολύ) και νερό (πολύ).

Η ευχή της αστεράτης και η Ζωή Παπαδάκη σε μια όμορφη κουβέντα στο καρυδότσουφλο!

Το καρυδότσουφλο έχει τη χαρά και την τιμή να φιλοξενεί στο "σπίτι" του ένα υπέροχο βιβλίο και τη δημιουργό του! Η ζωή Παπαδάκη και "Η ευχή της Αστεράτης" έρχονται από τα νότια της χώρας και μας μιλάνε για τις ευχές!

Είναι τα φιλιά και οι αγκαλιές που κάνουν τις καληνύχτες να ξεχωρίζουν

Εκεί κρύβεται όλη η ουσία της ημέρας που έφυγε. Τα χεράκια που σφίγγουν τον λαιμό μου με δύναμη καθώς με τραβάνε κοντά τους για να με φιλήσουν. Τα χεράκια που μετά από πολλά φιλιά δεν με αφήνουν να φύγω και με κρατάνε εκεί στο μονό κρεβάτι μισό-ξαπλωμένη μισό-όρθια. Εκεί που η ανάσα τους χαϊδεύει το μάγουλό μου, εκεί που η θέρμη της αγκαλιάς τους ζεσταίνει το σώμα μου.

Η γιορτή του παιδιού έρχεται στο Παλιό Μεταξουργείο Σπάρτης

Μια γιορτή που έχει... απ' όλα! μια πραγματική γιορτή για το παιδί, για τις ανάγκες του, για την ψυχαγωγία του, για τη διασκέδασή του, για το παιχνίδι του. Να είστε όλοι εκεί! Στο Παλιό Μεταξουργείο Σπάρτης. 7-8 &9 Δεκεμβρίου 2018.