Ο κύριος με το κόκκινο μπαλόνι
Ξέρω έναν κύριο (θα 'ναι κοντά στα 50 μπορεί και λίγο παραπάνω) που τον συναντώ αρκετές από τις ημέρες της βδομάδας. Δεν έχει πάνω του κάτι το ιδιαίτερο. Δεν είναι όμορφος ούτε άσχημος. Δεν είναι ψηλός ούτε κοντός. Τελοσπάντων δεν έχει πάνω του κάτι που σε κάνει να τον παρατηρείς ή να τον προσέξεις μέσα στο πλήθος. Είναι όμως ένας συμπαθέστατος κύριος!
Ο κύριος αυτός λοιπόν κυκλοφορεί πάντα με τα πόδια. Δεν τον έχω δει ποτέ να οδηγάει αυτοκίνητο ή μηχανάκι ή ποδήλατο. Τα καλοκαίρια μάλιστα με τη ζέστη κάθεται κάτω από έναν πλάτανο και κάνει ωτοστόπ για να πάει ως το χωριό του. Αν πάλι τον πιάσει βροχή κάθεται στο υπόστεγο της εκκλησίας μέχρι να κοπάσει η βροχή και συνεχίζει με τα πόδια ως το χωριό του (που είναι λίγο παραπάνω από το δικό μας) ή αλλιώς κάνει ωτοστόπ. Ανάλογα...
Δεν ξέρω αν είναι επιλογή του να κυκλοφορεί με τα πόδια. Αν ας πούμε λόγω κάποιου προβλήματος υγείας πρέπει να περπατάει ή αν αυτό είναι μια λύση ανάγκης λόγω οικονομικών.
Κάθε φορά όμως κουβαλάει μαζί του και μια τσάντα με λίγα ψώνια. Φαντάζομαι είναι τα ψώνια της ημέρας. Πάντα μια σακούλα μίνι μάρκετ. Ίσως να ψωνίζει από το ίδιο μαγαζάκι κάθε μέρα. Δεν ξέρω.
Σήμερα ο κύριος όμως μαζί με τη σακούλα του μίνι μάρκετ κρατούσε στα χέρια του κι ένα μπαλόνι! ναι μάλιστα! ένα κατακόκκινο μπαλόνι. Δεν ξέρω αν το αγόρασε ή αν του το χάρισαν ή αν απλώς το βρήκε κάπου και το πήρε.
Αυτό το κόκκινο μπαλόνι όμως σήμερα του έδωσε άλλη χάρη! τον έκανε πιο χαρούμενο, πιο ανέμελο, πιο πολύχρωμο. Τελικά νομίζω, πως τον έκανε πιο παιδί! Αν και ο συγκεκριμένος άνθρωπος νομίζω πως κρύβει μέσα του μια αθωότητα μικρού παιδιού.
Κι εγώ σήμερα που είχα τις μαύρες μου απλά ένιωσα κάτι να ξεπηδά από μέσα μου και να γιγαντώνεται και είπα: "αφού αυτός ο κύριος βαστά ένα κόκκινο μπαλόνι είμαι κι εγώ "υποχρεωμένη" να βλέπω τη ζωή πολύχρωμη".
Δεν είμαι σαν άνθρωπος μέσα στη γκρίνια ή την απελπισία ή τη μαυρίλα ή τίποτα τέτοιο. Αντίθετα είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος. Σήμερα όμως έτυχε να μην είμαι στα καλά μου. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να μην είμαστε καλά... Αυτός ο "ασήμαντος" κύριος όμως βαστούσε κόκκινο μπαλόνι και μου έκανε την ημέρα μου καλύτερη. Πολύχρωμη!
Ευχαριστώ κύριε!
Η φωτογραφία είναι από το pixabay!
Σήμερα ο κύριος όμως μαζί με τη σακούλα του μίνι μάρκετ κρατούσε στα χέρια του κι ένα μπαλόνι! ναι μάλιστα! ένα κατακόκκινο μπαλόνι. Δεν ξέρω αν το αγόρασε ή αν του το χάρισαν ή αν απλώς το βρήκε κάπου και το πήρε.
Αυτό το κόκκινο μπαλόνι όμως σήμερα του έδωσε άλλη χάρη! τον έκανε πιο χαρούμενο, πιο ανέμελο, πιο πολύχρωμο. Τελικά νομίζω, πως τον έκανε πιο παιδί! Αν και ο συγκεκριμένος άνθρωπος νομίζω πως κρύβει μέσα του μια αθωότητα μικρού παιδιού.
Κι εγώ σήμερα που είχα τις μαύρες μου απλά ένιωσα κάτι να ξεπηδά από μέσα μου και να γιγαντώνεται και είπα: "αφού αυτός ο κύριος βαστά ένα κόκκινο μπαλόνι είμαι κι εγώ "υποχρεωμένη" να βλέπω τη ζωή πολύχρωμη".
Δεν είμαι σαν άνθρωπος μέσα στη γκρίνια ή την απελπισία ή τη μαυρίλα ή τίποτα τέτοιο. Αντίθετα είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος. Σήμερα όμως έτυχε να μην είμαι στα καλά μου. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να μην είμαστε καλά... Αυτός ο "ασήμαντος" κύριος όμως βαστούσε κόκκινο μπαλόνι και μου έκανε την ημέρα μου καλύτερη. Πολύχρωμη!
Ευχαριστώ κύριε!
Η φωτογραφία είναι από το pixabay!
Μέχρι τις επόμενες σκέψεις...
νότιες καλησπέρες!
0 Comments
Ο λόγος δικός σας: