Χωρίς αύριο...

by Ελένη B - Ιανουαρίου 12, 2017

Γράμμα σε κάποιον που έφυγε μια μέρα... ξαφνικά.

"Δεν είμαι εδώ για να σου φτιάξω καμιά επιτύμβια επιγραφή. Ούτε ξέρω απ' αυτά αλλά και εσένα δε σου ταιριάζουν!

Είσαι από τους (λίγους) ανθρώπους που έβαλα στην καρδιά μου... απλά κι αβίαστα. Για ένα μόνο λόγο. Επειδή ήσουν αυτό που ήσουν. Τελεία.

Και για έναν ακόμα λόγο. Γιατί επικοινωνήσαμε στο δικό μας επίπεδο. Εκεί που μόνο λίγοι αντέχουν και τολμούν.

Βλέπεις είχαμε ένα κοινό (μπορεί και περισσότερα αλλά δεν προλάβαμε να γνωριστούμε καλύτερα)...

Είχες κι εσύ το ελάττωμα ή το προτέρημα (εξαρτάται πως θα το δει κανείς) να φτιάχνεις τους όλο δικούς σου φανταστικούς κόσμους και να μπαίνεις μέσα. Σάμπως κι εγώ το ίδιο δεν κάνω;

Εντάξει εσύ είχες διπολική διαταραχή. Ε κι εγώ είμαι μάνα κι έχω 3 παιδιά. Και;

Εμείς οι λίγο πιο πειραγμένοι, εμείς που δε μας λένε φυσιολογικούς γιατί η ψυχή μας χοροπηδάει μπρος στην τρέλα, έτσι έχουμε μάθει. Να σουλατσάρουμε την ψυχούλα μας δεξιά κι αριστερά. Να την πηγαίνουμε όπου γουστάρουμε! Να κλείνουμε τα μάτια και να ονειρεύομαστε!

Τσάμπα δεν είναι τα όνειρα; Ε εμείς τα παίρνουμε με τη σέσουλα και τα κόβουμε βόλτες στα στενοσόκακα του μυαλού μας.

Και ναι ρε φίλε, εμείς εκεί μέσα περνάμε γαμάτα!

Πλήξαμε στην τελειότητα και βάλαμε πλώρη για αλλού.

Αλλά εσύ φίλε μου έφυγες νωρίς. Πάνω που στρώσαμε τους κόσμους μας... και σουλατσάραμε αγκαζέ τα μεσημέρια. Πάνω που πήρες προαγωγή κι έγινες σερίφης!

Τώρα τα μεσημέρια θα 'ναι πιο άδεια. Πιο μόνα. Πιο μονότονα. Πιο μουγκά.

Για ένα μετανιώνω. Που δεν ήπιαμε εκείνο τον καφέ που λέγαμε.

Νόμιζα πως θα υπήρχε αύριο.Ορίστε μια ακόμα απατηλή ανθρώπινη επινόηση.
Το αύριο..."

Καλές στράτες Δημήτρη!

Και τώρα μπορείτε να ησυχάσετε άνθρωποι. Ο τρελός έφυγε. Δε θα μας χαλάσεις πια καμιά σχολική γιορτή γιατί θα σηκωθεί να χορέψει. Κι οι δρόμοι γύρω από το σχολείο πια, θα έχουν ηρεμία.
Έφυγε ο σερίφης που φύλαγε 8-4 σκοπιά, τα παιδιά στο σχολείο.

Καλησπέρες!