Καιρός να ανοίξεις το στόμα σου και να μιλήσεις - εκείνο το στόμα που δεν άνοιξες ποτέ για να μιλήσεις

by Ελένη B - Απριλίου 15, 2019

Έμαθες να μη μιλάς από τότε που ήσουν παιδί όταν σου έλεγαν "σώπα" "άστο τώρα" "δεν πειράζει" "μην πεις λόγια που δεν πρέπει" "δεν κάνουν έτσι οι πολιτισμένοι άνθρωποι". Έμαθες να θάβεις μέσα σου ότι σου πίεζε τα σωθικά για να βγει έξω, να γίνει λέξεις, να χαθεί, να σε λυτρώσει. Κι έγινε το μέσα σου ένας απέραντος νεκροθάλαμος από λέξεις και απωθημένα που σάπισαν με τα χρόνια. Μα τώρα ήρθε η ώρα να το αλλάξεις αυτό. Μεγάλωσες πια. Δεν είσαι παιδί.

Μίλα! Εσύ που δεν ανοίγεις το στόμα σου εύκολα να μιλήσεις και να πεις εκείνα που σκέφτεσαι, εκείνα που σε πληγώνουν, εκείνα που σε θυμώνουν και σε απογοητεύουν, μίλα. Για σένα, για τα παιδιά σου, για τον σύντροφό σου, για ότι αγαπάς.

Μίλα για το δίκιο σου, γίνε μαχητής και πάλεψε για τις αλήθειες σου! Είναι υποχρέωσή σου και δικαίωμα σου να μιλάς, το θυμάσαι αυτό; Να μην επιτρέπεις σε κανέναν να σου κλείνει το στόμα και να σε αναγκάζει να πνίγεσαι μέσα στη σιωπή τη στιγμή που τα μέσα σου ουρλιάζουν.

Μίλα! Γιατί όταν εσύ θα μιλήσεις, το παιδί σου θα μιλήσει κι αυτό όταν θα αδικηθεί, θα υποστηρίξει τον εαυτό του, το δίκιο του, την αλήθεια του. Θα έχει σαν παράδειγμα εσένα που δεν κατάπιες τη γλώσσα σου όταν έπρεπε, αλλά μίλησες.

Και μη σε νοιάζει που μετά από αυτό θα χάσεις φίλους. Αν είναι να τους χάσεις επειδή μίλησες και τα λόγια σου τους ξεβόλεψαν τότε λυπάμαι αλλά αυτοί οι φίλοι ήταν μια αυταπάτη για σένα, ένα ψέμα. Εσύ όμως έχεις ανάγκη μόνο από αλήθειες.

Έτσι κι αλλιώς δεν θα αρέσεις σε όλους, δεν θες να αρέσεις σε όλους, πως να το κάνουμε; Θες να αρέσεις σε λίγους και καλούς, σε εκείνους που όταν θα μιλάς θα σε ακούνε ακόμη κι αν διαφωνούν μαζί σου, όταν θα μιλάς θα σε καμαρώνουν και θα σε σπρώχνουν να πεις κι άλλα ακόμη κι αν οι απόψεις τους διαφέρουν από τις δικές σου. Ξέρουν αυτοί οι άνθρωποι πως το να μιλάς θα πει ελευθερία!

Μίλα και ελευθερώσου λοιπόν από ότι άσχημο κατοικεί μέσα σου. Μέσα σου κατοικεί μπόλικη ασχήμια που ποτίζει με μίζερες σκέψεις τις στιγμές σου κι ας μην το καταλαβαίνεις. Το πρόβλημα με την ασχήμια στα υπόγεια της ψυχής σου και του μυαλού σου, είναι πως όσο δεν την ξεκάνεις εκείνη αναπαράγεται.

Εξάλλου μέσα σου - μέσα μου - μέσα μας - κατοικούν πάντοτε δυο λύκοι και στην προκειμένη περίπτωση ο ένας λύκος ουρλιάζει και υψώνει ανάστημα, γίνεται επιβλητικός και ανυπόφορα γοητευτικός. Ο άλλος κουλουριάστηκε στη σκιά του βράχου και σωπαίνει λέγοντας για ακόμη μια φορά δεν πειράζει υποσχόμενος πως την επόμενη θα τολμήσει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Εσύ ποιον λύκο θα ταΐσεις απόψε; Αύριο που θα ξυπνήσεις τι λύκος θα είσαι; ένας επιβλητικός και ανυπόφορα γοητευτικός λύκος ή ένας καχεκτικός λύκος που από τον φόβο του έχασε τη λάμψη και την ομορφιά του;

Μέχρι τις επόμενες άναρχες σκέψεις
να περνάτε καλά!
και να μιλάτε ε!

Tags : ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, σκέψεις

4 Comments

Giannis Pit.16 Απριλίου 2019 στις 6:01 μ.μ.
Συμφωνώ με την προσέγγισή σου Ελένη. Κάποια πράγματα δεν γίνεται να μένουν κρυφά. Κάποια πράγματα δεν είναι να μπαίνουν κάτω απ το χαλί.
Την καλησπέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ρένα Χριστοδούλου17 Απριλίου 2019 στις 12:07 π.μ.
Πόσο δίκιο έχεις Ελένη μου, αλλά αυτό μας έχουν διδάξει,τουλάχιστον τη δική μου γενιά .
Σίγουρα πρέπει να αντιδρούμε όσο είναι καιρός .
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις