Γράμμα από ένα αλλιώτικο παιδί

by Ελένη B - Οκτωβρίου 07, 2015

"Κύριοι μεγάλοι (άνθρωποι έξυπνοι και λογικοί), θέλω να σας ζητήσω μερικές χάρες (εγώ ένα μικρό και ίσως λίγο ανόητο παιδάκι).

Πρώτα από όλα θέλω να σας παρακαλέσω να μη δείχνετε με το δάχτυλο τα παιδιά που ήρθαν από άλλη χώρα, που έχουν διαφορετικό χρώμα, που μιλάνε άλλη γλώσσα ή που έχουν άλλον για Θεό τους. Ούτε και να ψιθυρίζετε μεταξύ σας λόγια ακαταλαβίστικα γι αυτά τα παιδιά.

Ακόμα να σας ζητήσω να μην αγνοείτε ένα παιδί σε αναπηρικό καροτσάκι, ένα παιδί που δεν ακούει ή δε βλέπει, όταν εκείνο ζητά λίγη παρέα από τα "κανονικά" παιδιά σας.

Κι ακόμη αν θέλετε, μην αδιαφορείτε για όλα εκείνα τα παιδιά που ήρθαν από χώρες που γίνεται πόλεμος. Ζητάνε ένα σπίτι μόνο κι ένα πιάτο φαΐ μάλλον.

Μην αποφεύγετε εκείνα τα παιδιά που τα μουτράκια τους είναι αλλιώτικα και η ομιλία τους λίγο παράξενη και ονομάζουν το σύνδρομο τους, down.

Κι αν ακόμη δε σας κάνει κόπος μη χαίρεστε για όλα εκείνα τα αλλιώτικα παιδιά που κάθονται μόνα τους στο διάλειμμα ή στην παιδική χαρά.

Ξέρετε, μια φορά είδα όλους εκείνους τους γονείς αυτών των αλλιώτικων παιδιών να γεμίζει χαρά το πρόσωπο τους και περηφάνια, όταν εκείνα ψέλλισαν κάτι από το ποίημα τους στη σχολική γιορτή. Είδα ακόμα, στάδια στη τηλεόραση να γεμίζουν σε παραολυμπιακούς αγώνες και οι γονείς των αλλιώτικων παιδιών να κλαίνε και να χειροκροτούν τους άθλους των παιδιών τους. Είδα τους ίδιους γονείς να πεισμώνουν και να απογοητεύονται. Και μια φορά μου φάνηκε πως είδα μερικούς να σπάνε τη νύχτα σε χίλια κομμάτια και το πρωί να είναι πάλι όρθιοι.

Γι αυτό σας λέω κύριοι μεγάλοι (έξυπνοι και λογικοί όπως είπαμε και πιο πάνω), τα παιδιά ξέρουν καλύτερα από εσάς ποιους θα κάνουν φίλους και ποιους όχι. Ξέρουν ακόμη και να διαβάζουν τα μάτια και να αισθάνονται. Αφήστε μας λοιπόν, να παίξουμε όλα μαζί, να χαρούμε, να διασκεδάσουμε, να μαλώσουμε, να φιλιώσουμε ακόμη και να μάθουμε από τη διαφορετικότητα. Κάτι ξέρουμε κι εμείς. Έχουμε οδηγό βλέπετε τον αυθορμητισμό της αθωότητας μας.

Κι αν ποτέ, σας ρωτήσουμε την άποψη σας, κάντε το κόπο να είστε λίγο προσεκτικοί με τα λόγια σας. Καμιά φορά πληγώνουν πολύ τα λόγια. Θα πρέπει να το ξέρετε αυτό.

Κι αν έχετε αμφιβολίες για όσα σας λέω, κάντε το κόπο και μπείτε για λίγο στη θέση των αλλιώτικων παιδιών που στο διάλειμμα ή στην παιδική χαρά στέκονται μόνα τους.

Και να θυμάστε πως η διαφορετικότητα δεν είναι κολλητική ασθένεια."

καλησπέρες!

Tags : ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, σκέψεις

12 Comments

Little Box of Love15 Σεπτεμβρίου 2016 στις 11:20 π.μ.
Τι να σχολιάσω τώρα;
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)15 Σεπτεμβρίου 2016 στις 11:37 π.μ.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που θα μάθω στο παιδί μου ή στα ανήψια μου ή και σε κάθε παιδί είναι να δέχεται και να αποδέχεται και αν εκτιμάει και να σέβεται τη διαφορετικότητα, όπως, σε όποιον και όπου κι αν βρίσκεται αυτή. Θα έπρεπε λοιπόν οι κύριοι μεγάλοι (άνθρωποι έξυπνοι και λογικοί) να καθίσουν να την μάθουν για να μην χτυπήσουν το κεφάλι τους αργότερα από τα ίδια τους τα παιδιά. Σκληρή αλλά αυτή είναι η αλήθεια!
Την ΚΑΛΗΜΕΡΑ μου Ελένη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Unknown15 Σεπτεμβρίου 2016 στις 1:50 μ.μ.
Ενσυναίσθηση... Μέγαλο χάρισμα για τον άνθρωπο. Όταν την αποκτήσει αλλάζει ο κόσμος του αλλά και ο κόσμος όλων γύρω του. Υπέροχο κείμενο Ελένη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Maria's Little Men.gr15 Σεπτεμβρίου 2016 στις 11:21 μ.μ.
Πόσο σκληροί γινόμαστε εμείς οι άνθρωποι... υπέροχο κείμενο Ελένη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Βάσω Σταύρου15 Σεπτεμβρίου 2016 στις 11:21 μ.μ.
αχ βρε Ελένη...πάλι τα κατάφερες....σε φιλώ γλυκά!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Unknown16 Σεπτεμβρίου 2016 στις 11:20 π.μ.
Ελενη μου τα λόγια είναι λίγα, περιττά.... τα ειπες όλα με αυτό σου το κείμενο! Τα παιδιά έχουν όλα αθώες ψυχουλες που εμείς τις πλάθουμε άλλοτε με ευαισθησία και άλλοτε με σκληρότητα όλα στο χέρι μας είναι! Σε φιλώ γλυκά!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις