Το διάβασμα για το σπίτι μας ενώνει!!!

by Ελένη B - Φεβρουαρίου 08, 2017

Αντιγραφή-ορθογραφία-γραμματική-σκέφτομαι-και-γράφω

Διάβασμα του σχολείου στο σπίτι σημαίνει 100 αρνητικά και 1 θετικό!!! Γιατί αν δεν βρίσκεις ένα θετικό τότε είσαι χαμένος.

Έχω πει το εξής: κανονικά κάθε μεσημέρι θα έπρεπε να κάνουν οι δάσκαλοι ένα μίνι σεμινάριο στους γονείς... για το τι δουλειά έχουμε για το σπίτι (φυλλάδια, τετράδια, ασκήσεις κτλ) και για το πως θα τα λύσουμε όλα αυτά! Ένα μισαωράκι. Έτσι για να μπαίνουμε στο κλίμα.

Γιατί αλλιώς τα μεσημέρια μας είναι ατέλειωτα.

Να σας περιγράψω ένα τυπικό μεσημέρι;

Λίγο υπερβολικό βέβαια αλλά μερικές μέρες είναι ακριβώς έτσι.

Μετά το άνοιγμα της τσάντας διάφορα ερωτηματικά παρελαύνουν στο κεφάλι μου. Τι έχουμε για αντιγραφή. Τι έχουμε για μαθηματικά. Πως θα λύσουμε τα συγκεκριμένα μαθηματικά ώστε να τα καταλάβει και το παιδί και όχι μόνο εγώ....Έχουμε "σκέφτομαι και γράφω" ή προτάσεις με λέξεις; κτλ κτλ κτλ... Όσοι έχετε παιδιά στο δημοτικό με καταλαβαίνετε! Και ακριβώς εκεί αρχίζουν τα τηλέφωνα!

-Οι κυκλωμένες λέξεις στη σελίδα 52 είναι για αντιγραφή;

Στην άλλη γραμμή γυρνάνε σελίδες.... 52 τη βρήκαμε!

-Όχι. Εμένα ο δικός μου δεν έχει σημειώσει τίποτα.

-Ρε συ ο δικός μου έχει κυκλώσει κάτι λέξεις αλλά δε γράφει τι να τις κάνουμε ούτε και θυμάται τι τους είπε η δασκάλα.

Διάλογος μεταξύ παιδιού και μάνας. Το παιδί δεν ξέρει τίποτα. Είναι αθώο!

-Καλά Ελένη, άσε να πάρω και κανέναν άλλο να ρωτήσω. Να μάθουμε...

-Οκ.

Μετά από δέκα λεπτά ξανά τηλέφωνα.

-Έλα βρήκες άκρη;

-2 στα 3 παιδιά λένε να κάνουν με αυτές τις λέξεις μια ιστορία. Το ένα όμως λέει ότι με αυτές τις λέξεις έχουν να κάνουν προτάσεις.

-Καλά. Άσε να πάρω κι εγώ κανέναν άλλον και βλέπουμε.

-Μήπως η δικιά σου ξέρει τι έχουμε να κάνουμε τις λέξεις στο μπλε πλαίσιο;;

-Ποιες λέξεις; δε μου είπε κάτι για λέξεις.

Ένα μικρό συμβούλιο ανάμεσα σε μάνα και κόρη με ηχητική υπόκρουση κλάματα μωρού και τσακωμό δυο μεγαλυτέρων παιδιών.

Τελικά καταλήγουμε ότι με τις λέξεις θα κάνουμε ιστορία.

-Που; στο κόκκινο τετράδιο ή στο πορτοκαλί;

Ξανά συμβούλιο. Αυτή τη φορά κοπανάνε και κατσαρόλες κάπου από μέσα.

-Δε θυμάται σε πιο τετράδιο.

-Ωραία περίμενε να δούμε τι έχουν να πουν οι άλλοι (μαθητές).

Ξανά τηλέφωνα με την πρώτη μάνα-μαθήτρια.

Δε βγάλαμε άκρη.

Τελικά καταλήγουμε να γράψει την ιστορία όπου νομίζει ο καθένας!!

Ααααα έχουμε και πρόβλημα στα μαθηματικά!

-Το λύσατε;

-Δε ξέρω πως να του το εξηγήσω για να το καταλάβει.

-Ούτε κι εγώ.

-Κάτσε να έρθει ο μπαμπάς μας, που ξέρει καλύτερα από αυτά.

-Εγώ δεν έχω να περιμένω κανέναν.... Αααα σχόλασε και το ολοήμερο. θα πάρω να δω πως τους το έλυσε η δασκάλα εκεί!

Κάπως έτσι κυλάνε τα μεσημέρια μας!! Ανάμεσα σε τηλεφωνήματα και μίνι σεμινάρια μαθηματικών (κυρίως) της δευτέρας δημοτικού. Κάπως έτσι αναπτύσσονται και στενές σχέσεις ανθρώπων.

Μπορεί τα βιβλία να είναι χάλια... μπορεί ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα να είναι για κλωτσιές θάβοντας σκόπιμα κάθε φαντασία και δημιουργικότητα που διαθέτουν τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες κι όλα αυτά που πρέπει να μάθουν να είναι άσκοπα σε αυτές τις ηλικίες που το μόνο που θα έπρεπε να να μας νοιάζει γονείς και παιδιά θα ήταν το παιχνίδι κι ένα κάρο δημιουργικά και όμορφα πράγματα.... αλλά...., αλλά υπάρχει και ένα θετικό! ένα μόνο... αλλά ισχυρό!

Αυτή η κατάσταση φέρνει τους γονείς κοντά!!! Μαθαίνουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον. Λέμε τα νέα μας! Αν δεν είχαμε τέτοιο χαμό από ασκήσεις., φυλλάδια κτλ για το σπίτι δε θα είχαμε και λόγο να τηλεφωνιόμαστε κάθε μέρα τουλάχιστον μια φορά!

Γιατί μερικές μέρες.... χε χε χε μερικές νύχτες καλύτερα.... χτυπάει το τηλέφωνο κατά της 8 και λέει η μάνα-μαθήτρια...

-Ελένη το ναύτη και το ράφτη τα κλίσατε στο τετράδιο της γραμματικής;

-Γιατί το 'χουμε κι αυτό;

-Ναι. Τώρα με πήραν τηλέφωνο.

-Ρε συ Κωνσταντίνε έχουμε να κλίσουμε το ναύτη και το ράφτη. Γιατί δε μου το είπες;

-Άστους τώρα! κοιμούνται!

Ανοίγω τετράδιο γραμματικής.

Βλέπω μια λέξη... ναφτυκι... δε ξέρω αν ο ποιητής εννοεί ναυτική ή ναυτικοί ή κάτι άλλο τέλος πάντων...

Ξεκαρδίζομαι στα γέλια. Δεν υπάρχει το δευτεράκι μου στην ορθογραφία. Ξανά κλείνω τετράδιο. 'Ωρα να φάμε!!!

Καλησπέρες άνθρωποι!

Tags : ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, παιδί

20 Comments

Mary Liodou9 Φεβρουαρίου 2017 στις 9:48 π.μ.
Τι όμορφη πλευρά της καθημερινότητας! Του χρόνου πρωτάκια και εμείς βλέπω να ζούμε τα ίδια! Τα φιλιά μου
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Μαρία Έλενα9 Φεβρουαρίου 2017 στις 12:45 μ.μ.
Και λίγα λες.
Φιλάκια ...
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
My Little World9 Φεβρουαρίου 2017 στις 1:20 μ.μ.
Γιατί δεν το συζητάτε με τη δασκάλα και να βρείτε έναν τρόπο που δεν απαιτεί τόσα τηλ και συννενοησεις? Για παράδειγμα να τα γράφει σε ένα χαρτί που θα το βγάζει φωτοτυπία και θα το μοιράζει. Ή να σας τα στέλνει με email. Ή να τα γράφει στον πίνακα και να τα αντιγράφουν τα παιδια. Κάτι απο τα παραπάνω κάνουν οι δασκαλες στο σχολείο μας. Φιλιααα
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Giannis Pit.9 Φεβρουαρίου 2017 στις 6:56 μ.μ.
Καλησπέρα Ελένη. Αυτήν την εποχή, ως γονέας την πέρασα εδώ και πολλά χρόνια. Η Σημερινή σου ανάρτηση μου την επανέφερε στο προσκήνιο τόσο όμορφα και τόσο παραστατικά. Με τις αγωνίες, τα ερωτήματα και τον κόπο της κάθε μέρας.
Η Κοινωνικότητα που περιγράφεις και αναδεικνύεις είναι το φωτεινό κομμάτι. Βέβαια δεν το συναντούσες παντού έτσι ; καθένας προσπαθούσε να βρει τις βοήθειες στις μοναχικές του οικογενειακές αναζητήσεις. Παίζει και αυτό.
Πολύ όμορφο ετούτο σου το θέμα.
Καλή συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ariadne9 Φεβρουαρίου 2017 στις 7:55 μ.μ.
Έχει πλάκα και κοινωνικότητα όλο αυτό αλλά και πολύ άγχος. Και δυστυχώς (ή ευτυχώς) αν το παιδάκι σου είναι σαν το δικό μου το αγοράκι, αφηρημένο μόνιμα τότε αυτό θα συνεχιστεί και ποτέ δεν θα ξέρει τι έχουν, πού το έχουν κλπ κλπ Μια λύση είναι αυτή που ανέφερε πιο πάνω και η My little world. Προσψπικά επειδή διδάσκω από Α' ως Στ' γράφουμε καθήκοντα στον πίνακα (από Γ' και πάνω βέβαια), που αντιγράφουν στο τελευταίο 5λεπτο για να ξέρουν παιδιά και γονείς πάντα τι έχουν. Κάποια στιγμή αυτό γίνεται σύστημα και σημειώνουν μόνα τους. Αν είναι πρωτάκι λογικά η δασκάλα λέει κυκλώστε αυτό, σημειώστε εκείνο αλλά τα μικρούλια είναι αλλού γι'αλλού γιατί ακριβώς είναι μικρούλια. Κάνε μια συζήτηση μαζί της. AriadnefromGreece!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Unknown10 Φεβρουαρίου 2017 στις 10:18 π.μ.
Υπέροχο ρε Ελένη!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Maria's Little Men.gr10 Φεβρουαρίου 2017 στις 11:26 π.μ.
Αχχχχ...σε νιώθω Ελένη μου γλυκιά, αν και ο δικός μου είναι ακόμα στην πρώτη! Παρ'όλα αυτά, με παιδεύει αρκετά στο διάβασμα! καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Μαρία Κανελλάκη11 Φεβρουαρίου 2017 στις 6:05 μ.μ.
Αφού βρίσκεις τη θετική πλευρά σ' αυτό το δράμα, μπράβο σου Ελένη!
Οι "ναφτυκί" όλα τα λεφτά και πιο πολύ η αντίδρασή σου. Έχω δει κάτι μανάδες να παθαίνουν απανωτά εγκεφαλικά από κάτι τέτοια λάθη...
Άντε καλό κουράγιο με τους συνδετήρες και τις κατσαρόλες Ελενάκι μου!
Οι ναυτικοί θα βρουν τη σωστή τους ορθογραφία με τον καιρό, αλλά αυτές οι στιγμές που περιγράφεις, είναι που θα τους μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη τους...
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι14 Φεβρουαρίου 2017 στις 9:29 π.μ.
Πάλι καλά που το αντιμετωπίζεις τόσο θετικά. Εγώ δεν έχω χρόνο για τόσες συννενοήσεις μιας και στις 4-5 φεύγω για τη δουλειά οπότε πρέπει να τελειώσουμε τα περισσότερεα μαθήματα. Σε αυτές τις τάξεις συνήθως η δασκάλα δίνει καθήκοντα. Αν αυτό όμως δεν γίνεται, γιατί όπως λένε οι δασκάλες, θέλουν να κάνουν τα παιδιά πιο υπεύθυνα, τότε πρέπει να γίνουν υπεύθυνα και να μάθουν να κρατάνε σημειώσεις, να υπογραμμίζουν τις σωστές λέξεις κλπ. Αν μία φορά πάει αδιάβαστο γιατί δεν στηριχτεί στα τηλεφωνήματα της μαμάς να δεις τι ωραία που θα τα σημειώσει την άλλη φορά! Χαχα! Κι όσο για την κοινωνικότητα... και τα καφέ καλά είναι!
Kathy
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις