"Μαμά μπορείς να κοιμηθείς μαζί μου;"
"Όχι πάλι" είναι η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό όταν μόλις ένα δίωρο που αποκοιμήθηκαν, ζητάει κάποιος να κοιμηθώ μαζί του στο κρεβάτι του. Πάω να του εξηγήσω πως θέλω να κοιμηθώ κι εγώ σαν άνθρωπος ένα βράδυ. Να απλωθώ στο κρεβάτι μου. Να κοιμηθώ αγκαλιά με κάποιον ενήλικα.
Βλέπω ένα ζευγάρι πατουσάκια να προεξέχουν από το σεντόνι. "Ώρε φίλε" λέω "πότε μεγάλωσαν τόσο αυτά τα πατουσάκια; Δεν ανήκουν πια σε μωρό αλλά σε ένα παιδί που έχει κλείσει τα 8 προ πολλού. Το παιδί θα πάει κιόλας τρίτη δημοτικού".
Σκαρφαλώνω στη σκάλα της κουκέτας και ξαπλώνω δίπλα του. Αγκαλιαζόμαστε. Μπερδεύονται οι ανάσες μας και γίνονται ένα.
Ναι ψυχή μου! Και απόψε θα κοιμηθούμε μαζί! και όποτε θες. Ξέρεις, υποψιάζομαι πως δε θα ζητάς για πάντα να κοιμόμαστε αγκαλιά.
Βλέπω και το κορμί σου που μάκρυνε και πια πιάνει πολύ χώρο στο κρεβάτι.
Θυμάμαι που κάποτε αυτό το κορμάκι έπιανε ίσα μια γωνιά στην άκρη του κρεβατιού.Τότε που έμενε πολύς χώρος για μένα. Τώρα ίσα που χωράμε.
Αλλά θα κοιμηθούμε αγκαλιά έστω και στριμωχτά.
Όπως δεν άργησε ο καιρός να πιάνεις πολύ χώρο στο κρεβάτι, έτσι δε θα αργήσει και ο καιρός που δε θα με ζητάς τα βράδια.
Φώναξε με κι απόψε ε!!
Καλησπέρες άνθρωποι!
24 Comments
Ναι βρε μανούλα. Αυτό ακριβώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι ρε συ!! είδες πόσο μεγάλα φαίνονται τα παιδιά μου...!
ΔιαγραφήΑυτό ακριβώς!! Καλημέρα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρες Κάλλη!!
ΔιαγραφήΑχ Ελενη μου.. κι εγω αυτο σκεφτομαι.. Γι'αυτο και ποτε δεν λέω οχι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτέ δε λέμε όχι!! χε χε χε ότι χαρούμε τώρα!!
ΔιαγραφήΥποκλίνομαι στο μπουκέτο αυτό ευαισθησίας, μητρότητας, ανθρωπιάς. Με συγκίνησες Ελένη με τις στιγμές αυτές και με έστειλες πάρα πολλά χρόνια πίσω σε ανάλογες εικόνες με τις δικές μας κόρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά.
Χαίρομαι Γιάννη που έχετε ζήσει ανάλογες στιγμές!! νομίζω είναι σπάνιες!
ΔιαγραφήΠλάκα-πλάκα μια φορά τον χειμώνα
ΑπάντησηΔιαγραφήέτυχε και κοιμηθήκαμε αγκαλίτσα!
Ναι,δεν θέλω σχόλια για την ηλικία μου!..😄
(Γιούλη)
Αχ αυτές οι αγκαλίτσες!
Διαγραφήειδικά το χειμώνα που κάνει και κρύο...!!!
Αν σου πω ότι απολαμβάνω απίστευτα αυτές τις νυχτερινές αγκαλιές γιατί σκέφτομαι ακριβώς το ίδιο, πόσα χρόνια ακόμα θα θέλουν να κοιμούνται μαζί μου??? Κι ύστερα όταν εγώ θα θέλω τις τρυφερές αγκαλιές τους το πιο πιθανό είναι να ακούω "είσαι με τα καλά σου ρε μάνα"! Οπότε ας τις απολαύσουμε όσο είναι μικρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ακριβώς Σωτηρία μου! ας τα απολαύσουμε τώρα που μπορούμε! ας χορτασουμε αγάπη και αγκαλιές! όλοι μας όμως! να γεμίσουμε σαν άνθρωποι!
ΔιαγραφήΕλένη μου, τι γλυκιά ανάρτηση. Πράγματι πρέπει να ρουφάμε τις στιγμές με τα παιδιά. Γιατί οι στιγμές αυτές δεν ξαναγυρίζουν. Καλό μήνα, φίλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε γυρίζουν πίσω αυτές οι στιγμές αλλά ούτε και χορταίνουμε ποτέ τα παιδιά μας!!
ΔιαγραφήΠανέμορφο καλοκαίρι!!
αγαπώ τα δεντρόσπιτα και θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να έχουν τα παιδιά μου ένα στη διάθεσή τους στο εξοχικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήตารางคะแนนลาลีกา
Καλησπέρες!!!
ΔιαγραφήΝαι ρε Ελένη αυτό ακριβώς!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα όταν δεν με φωνάζει έρχεται!!
Κι εμείς το ίδιο σύστημα έχουμε!!
ΔιαγραφήΤρεχάτε γιατι μεγαλώνουν .....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι προφτάσουμε!!
ΔιαγραφήΟ μεγαλος μου λείπει ηδη μωρέ. Τα μικρά με ζητάνε. Αλλά για ποσο ακόμα. Μεγαλώνουν τόσο γρήγορα. Απόλαυσε το.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι πολύ γρήγορα... και όσα και να τρέχεις να το ζήσεις ποτέ δε φτάνει...
ΔιαγραφήΤί όμορφα λογάκια!Δάκρυσα!Κ γω όταν ήταν μωράκι δυσανασχετούσα.Πρώτη φορά κοιμήθηκα μαζί του 2,5 χρονών (η κακούργα).Πλέον όταν δεν το ζητάει μου στοιχίζει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο το blog σου!
Φιλιά
Σε ευχαριστώ!!!! καλώς ήρθες!!
ΔιαγραφήΝαι... μεγαλώνουν γρήγορα και άντε να τα προλάβεις...
Ο λόγος δικός σας: