Τι θέλω να θυμούνται τα παιδιά μου από μένα, όταν μεγαλώσουν;

by Ελένη B - Νοεμβρίου 14, 2018

Αυτή την ανάρτηση δεν την έγραψα εγώ. Αυτή η ανάρτηση γράφτηκε από όλους εσάς, τους φίλους του καρυδότσουφλου. Κι είναι αληθινή γιατί μιλήσατε όλοι σας. Μιλήσατε με την ψυχή σας κι αυτό είναι που αξίζει. Γιατί καλά τα λέω εγώ και μπράβο μου με τις ωραίες ιδέες μου και τις χειροτεχνίες μου κι εκείνες τις άναρχες σκέψεις... αλλά πως να το κάνουμε... η ψυχή του μπλογκ (και του κάθε μπλογκ) είναι οι αναγνώστες και μόνο οι αναγνώστες!
Η ψυχή του καρυδότσουφλου είστε εσείς!

Γι αυτό λοιπόν αυτή την ανάρτηση σας την αφιερώνω με όλη μου την ψυχή! να είστε καλά φίλοι κι από δω και πέρα υπόσχομαι να κάνουμε μαζί κι άλλες πολλές τέτοιες συζητήσεις.

Το κάλεσμα έγινε από τη σελίδα του καρυδότσουφλου στο facebook. Και σας ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε!

Πάμε να δούμε τι απαντήσατε στην ερώτηση: τι θέλω να θυμούνται τα παιδιά μου από μένα, όταν μεγαλώσουν;

Γιάννα από το Όταν γεννήθηκα ξανά:

Την αίσθηση μου... Και αυτή να είναι ζέστη, χαμογελαστή, γαλήνια. Να είναι πάντα το σπιτικό μας σαν μαγνήτης στις δύσκολες μα και χαρούμενες στιγμές της ζωής του. Θα ήθελα να θυμάται και μυρωδιές από λιχουδιές και αγκαλιές. Από απογεύματα στην θάλασσα. Και όποτε κοιτάει ένα ξημέρωμα ή ένα ηλιοβασίλεμα να θυμάται πόσο αγαπούσα τους ουρανούς μου. Δεν ξέρω αν βγάζω νόημα...

Ρεγγίνα από το mamareggina:

Θέλω να θυμούνται τις βόλτες μας κάτι Κυριακές.
Να θυμούνται αρώματα με μυρωδιές αγάπης.
Στα δύσκολα να ακούνε την φωνή μου που τους λέει μπορείς, το αξίζεις.
Και όπως έγραψε πιο πάνω το άλλο μου μισό κοιτώντας τον ουρανό να θυμούνται πως σίγουρα θα το τράβαγα μια φωτογραφία χαζεύοντας μετά τα σύννεφα η τον ήλιο!!κάθε ανατολή και δύση να περιέχει λίγη από την αγάπη μου!

Νικολίτσα:
Την αγκαλιά μου που χώνεται με τις ώρες! Ελπίζω κι όταν μεγαλώσει να την αναζητά!

Ασπασία:
Την αγκαλιά μου, το λιμάνι τους στα εύκολα,τα δύσκολα, τα καλά και τα κακά.

Μαρία από το μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά και το το κείμενο:

Το ποσό υπέροχα περνάμε σπίτι μας.

Ευγενία:
Θα ήθελα να θυμούνται την αγκαλιά μου,τις ώρες που είμαι δίπλα της και την χαζεύω όταν κοιμάται, το γαργαλητό στον καναπέ, τα πρωινά που ξυπνάμε με χαμόγελο και τραγούδι και καλημερίζουμε τον ήλιο απ' το παράθυρο, τις βόλτες μας στη θάλασσα, ένα σωρό στιγμές αποτυπωμένες σε φωτογραφίες, μα πάνω απ' όλα να θυμάται την μυρωδιά μου. Περνάνε τα χρόνια και δεν θα είναι για πάντα παιδιά, μεγαλώνουν γι αυτό κι εμείς πρέπει να τα γεμίσουμε με όμορφες στιγμές και ανεξίτηλες αναμνήσεις.

Kate:

Το ότι όπου και αν είναι όπου και αν είμαι πάντα θα είμαι η μαμά τους και θα τα αγαπώ πολύ... κλισέ αλλά αληθινό..αν έχουν την αγάπη μου στην καρδιά τους θα είναι ότι πιο πολύτιμο θα τους έχω δώσει για ανάμνηση...

Χρύσα:

Θα ήθελα να θυμάται την αγάπη των γονιών της κ τη ζεστασιά του πατρικού της σπιτιού.. τα μαμαδιστικα φαγητά.. και πως το σπίτι του μπαμπά κ της μαμάς θα είναι πάντα το καταφύγιο της. Να μην ξεχάσει ποτέ την αγάπη κ την τρυφερότητα που της δίνουμε...

Γιάννα:

Να θυμάται με αισθήματα, με μυρωδιές με γαλήνη την παιδική του ηλικία. Θέλω να νιώθει την αγάπη μας να το ακολουθεί σε κάθε του βήμα, τις αγκαλιές τα μεσημέρια στον καναπέ όταν κοιμάται.

Μαρία:

Θα ήταν ωραία να θυμούνται τα τραγούδια μας !

Ελπίδα από το twoboysandhope είπε:

Τις σφιχτές αγκαλιές μας, τη μυρωδιά από τις αγαπημένες του λιχουδιές, τα σβουριχτά φιλιά, τα παιχνίδια μας και τα γαργάρα γέλια μας. Και το αγαπημένο μας νανούρισμα.

Χριστόφυλλη:

Την αγκαλιά μου!!!

Ειρήνη:

Θα ήθελα να με θυμούνται πάντα ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΗ... παρ' όλη την κούραση και τις δυσκολίες.. θέλω να ξέρουν πως οτιδήποτε συμβαίνει αυτή τη στιγμή όσο κι αν πονά τώρα.. σε λίγο καιρό θα υπάρχει η ανάμνηση του μόνο... ΧΑΜΟΓΕΛΟ... εμπνέει δύναμη κουράγιο ελπίδα αναγέννηση υπερηφάνεια ευτυχία... το γέλιο πάντα έλκη την ζωή ,για μένα και στις μέρες μας λίγο το έχουμε ξεχάσει... ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ!!!!! ένα πρόσωπο με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη που σου λέει συνέχισε... μην τα παρατάς .. συνέχισε...

Γαρυφαλιά:

Την καρδιά μου να χτυπά δυνατά κάθε φορά που τα κοιτάζω και αυτό να αντικατοπτρίζεται στα μάτια μου αλλά και τη φιγούρα μου τη νύχτα που τα φιλάω ενώ είναι κοιμισμένα.

Κατερίνα:

Να θυμάται πως πραγματικά προσπάθησα.

Μαρία:

Την αγκαλιά μου.

Βούλα:

Την αγάπη μου για αυτά .

Μαρία:

Τις καληνύχτες μας (ξέρουν και τα τρία τι εννοώ )

Helene:

Τις αυθόρμητες μου ιστορίες.

Vicky:

Τις αγκαλιές μου και τις εκδρομές του Σαββατοκύριακου.

Despoina:
Τη μυρωδιά μου...

Gianna:
Τις παλαβομάρες που κάναμε μαζί ξαφνικά!

Antonia:

Αγκαλιά στο κρεβάτι να διαβάζουμε βιβλίο ή να βλέπουμε στο YouTube τον Karajan να διευθύνει το Radetzky March στην Πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Βιέννης του 1987.

Λίνα:
Τη συγχώρεση ....

Fotene:

Στα 8 μας χρόνια μαζί, είναι ήδη πολλά Eleni μου που θέλω & προσεύχομαι να θυμάται. Κ μέχρι τα 80 μου, ευελπιστώ σε αλλά τόσα να θυμάται. Κ όταν μια μέρα φύγω, να θυμάται πως είμαι πάντα μαζί της κ ίσως τότε να μου εκμυστηρευτεί αυτό το ένα (μακάρι κ άλλα) που θυμάται από εμένα, ψιθυρίζοντας το στον αέρα...

Δεν σας κρύβω πως όλες οι απαντήσεις με συγκίνησαν. Κάθε μία ξεχωριστά! Κάποιες όμως έκαναν τα μάτια μου να θολώσουν... Να είστε όλοι καλά! Και σας ευχαριστώ!

Μέχρι την επόμενη ομαδική ανάρτηση

σας στέλνω τα φιλιά μου από τον όμορφο νότο!