"Όταν ένα απλό και ταπεινό παστίτσιο μετατρέπεται σε περιπέτεια!"
"Τι να φτιάξω να φάμε ρε παιδιά;" ρωτάω τα αγόρια του σπιτιού. 3 μικρά + 1 μεγάλο = 4 στον αριθμό! (το μεγάλο στην παρούσα φάση δεν πιάνεται, είναι στη δουλειά).
"Πατιτιο" φωνάζουν τα μικρά αγόρια.
"Δεν έχουν κι άδικο" σκέφτομαι, "καιρό έχουμε να φτιάξουμε παστίτσιο. Άσε που θα μείνει και κανένα κομμάτι για την άλλη μέρα". Μπελάς ρε παιδί μου αυτό το φαΐ κάθε μέρα...
Ευτυχώς έχω τα υλικά στο σπίτι άρα ξεκινάμε. Βγάζω τα υλικά για τον κιμά. Ένα χεράκι με σκουντάει στην κοιλιά.
"Να σε βοηθήσω;" ρωτάει. Τι να του πω; να αρνηθώ;
"Ναι! πάρε μια καρεκλίτσα κι έλα!"
Μόνο που δεν έρχεται μόνος του. Τον ακολουθούν άλλες δυο καρεκλίτσες με τους αχθοφόρους τους. 3 λοιπόν καρεκλίτσες. 3 και τα παιδιά επάνω τους.
Άντε να τρίψουμε τις ντομάτες και το κρεμμύδι, καμιά πιπεριά, λίγη κανέλα κτλ. Μην ξεχάσω το λάδι όπως τότε με τον καγιανά. 8 χέρια μπερδεύονται πάνω από την κατσαρόλα. Δεν αρκούνται στο μπέρδεμα αλλά το εξελίσσουν το όλο θέμα και το πάνε μέχρι και σε καυγά.
"Όχι μόνο εσύ τις ντομάτες"... "όχι εγώ το κρεμμύδι, θα κλαίω"... "εγώ το λάδι"... "όχι πάρε το αλάτι"...
"Το αλάτι... το αλάτι" σκέφτομαι εγώ, "μην πάρουν το αλάτι και το ρίξουν όλο μέσα όπως στις φακές".
Προλαβαίνω και το κρύβω.
Κιμάς, ντομάτες, πιπεριά, λάδι, πιπέρι, κανέλα. Μάλλον τα βάλαμε όλα. Ε και κάτι να μας ξέφυγε δεν πειράζει. Τον νεροχύτη και τον πάγκο της κουζίνας δεν τα σχολιάζω. Τα αφήνω στη φαντασία σας!
Οι αχθοφόροι κουβαλούν τα υπάρχοντα τους και φεύγουν από την κουζίνα. "Ευτυχώς θα κάνω δουλειά με την ησυχία μου" σκέφτομαι.
Βάζω το νερό να βράσει και καθαρίζω τον νεροχύτη.
Ρίχνω τα μακαρόνια.
"Έλααααα... γιατί τα έριξες όλα; ήθελα να φάω σωλήνες ξεψητές". (εννοεί ωμά μακαρόνια παστίτσιου).
"Ωχ τώρα καίνε".
"Δεν πειράζει δώσε μου άλλα"... κτλ κτλ
Παράλληλα, ανοίγω το συρτάρι να βρω μια πιρούνα, μια κουτάλα, κάτι να ανακατέψω τα μακαρόνια τέλος πάντων... ΤΙΠΟΤΑ.
Το συρτάρι είναι άδειο. Μα που τα πήγαν όλα πάλι;Ας είναι. Θα κάνω τη δουλειά μου με ένα πιρούνι.
"Μαμάααααα.... που είναι το μπλε παπούτσι μου; αυτό με το ζώο που τρέχει γρήγορα;βρίσκω μόνο το ένα". Εννοεί το αθλητικό του puma.
"Δεν ξέρω μωρό μου..."
"Όχι ξέρεις".
"Μα..."
"Εσύ το πήρες!"
"Και που το πήγα;"
"Να του φτιάξεις το αυτοκολλητάκι"...
Εμ ναι, το πήγα πριν κάνα δυο μήνες να μας βάλουν ένα καινούριο σκρατς... και μάλλον δεν το πήρα ποτέ.
Στον ίδιο χρόνο ο ένας ψάχνει να βρει να φάει μακαρόνια ξεψητά, ο άλλος κλαίει για το παπούτσι που του λείπει.
"Θες να φορέσεις το παούτσι;" τον ρωτάω.
"Όχι. Θέλω να το πετάξω στο σκουπιδιάρικο!"
"_________________________"
....δεν καταλαβαίνω τι εννοεί ο 5χρονος...
Μα μόλις γυρίζω το κεφάλι μου προς το σαλόνι, τα καταλαβαίνω όλα...
"ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ;" γουρλώνω τα μάτια.
Καναπέδες σε άλλη διάταξη. Πάνω καρεκλίτσες η μια πίσω από την άλλη και πάνω στους καναπέδες όλα τα σεντόνια, παπλώματα, πετσέτες και λοιπά λευκά είδη που υπάρχουν στο σπίτι μας....!!!!!
"Τι κάνετε ρε παιδιά;"
"Παίζουμε σκουπιδιάρικο!"
"Εεεε;;;"
"Σκουπιδιάρικο ντε... μας το έμαθε ο Γιάννης. Εύκολο είναι! Παίρνεις όλα τα ρούχα του σπιτιού και τα ρίχνεις στον κάδο του σκουπιδιάρικου! πανευκολούρα! Και μετά οδηγάς!"
Ο οδηγός ανεβαίνει στη καρεκλίτσα του και το απορριματοφόρο ξεκινά. Οι βοηθοί παίρνουν θέσεις πίσω από τον οδηγό.
"Ρε παιδιά..." κάτι πάω να πω αλλά θυμάμαι τα μακαρόνια.
Μεταβολή στην κουζίνα.
Οκ τα σώσαμε.
Ανοίγω ντουλάπι. Πού είναι το σουρωτήρι;
"Ρε παιδιά έχετε πάρει το σουρωτήρι;"
Σιωπή....
"Το σουρωτήρι ρε παιδιά! που είναι το σουρωτήρι; θα λασπώσουν τα μακαρόνια"
Γέλια.... "θα φάμε λάσπη σήμερα! όπως τα γουρούνια!"
Ψάχνω να το βρω. Πουθενά. Ούτε στα "σκουπίδια" ούτε σε σημείο τουλάχιστον εμφανές.
"Βρείτε το ρε παιδιά. Έχουμε αποστολή να βρούμε το σουρωτήρι!"
"Να το!" φωνάζει κάποιος και κουβαλά το σουρωτήρι.
"Φέρ' το!"
"Είναι απόχη! πρόσεχε μη σου πέσουν τα ψάρια από μέσα!"
Αδειάζω τα ψάρια σε μια μαξιλαροθήκη και πάω στον νεροχύτη. Σουρώνω τα μακαρόνια. Παρά έβρασαν... Ας είναι! Ρίχνω τα μακαρόνια στο ταψί. Βάζω τυρί και βούτυρο. Μα κάτι μυρίζει. Ωχ! ο κιμάς...
Τον σώζω κι αυτόν την τελευταία στιγμή.
Να φτιάξω τη μπεσαμέλ. Ναι καλά.. δεν θυμάμαι πως τη φτιάχνουν. Παίρνω τηλέφωνο το τέταρτο αγόρι, το μεγάλο.
Παίρνω οδηγίες χρήσης για τη μπεσαμέλ. Άδικος κόπος. Τα μισά μακαρόνια έχουν ήδη φαγωθεί μέσα από το ταψί.
3 φάτσες γελάνε! τρώνε λέει μακαρόνια με λάσπη!
Ε ας φάω κι εγώ μερικά.
Μας έμεινε κι ο κιμάς. Δοκιμάζω μια πιρουνιά. Μπλιαχ... άνοστος. Μάλλον δεν έβαλα ποτέ αλάτι. Εντάξει, αυτό διορθώνεται. Κρέμα δεν χρειάστηκε να φτιάξουμε. Καλύτερα εδώ που τα λέμε... ίσως την φτιάξει αύριο το μεγάλο αγόρι. Τα καταφέρνει καλύτερα με τα κουζινικά!
Μη ρωτήσετε ποιος θα μαζέψει τη "χωματερή".Πάντα υπάρχει ένας είλωτας σε κάθε σπίτι.
Αυτή είναι η συμμετοχή μου λοιπόν, στο δρώμενο της Αριστέας μας, οικογενειακές ιστορίες!!!!
"Αριστούλη... επειδή οι άλλοι το βάρυναν το θέμα, εγώ είπα να το ελαφρώσω... τα φιλιά μου!"
Τις καλησπέρες μου ταλαίπωρες μάνες αυτού του κόσμου!
36 Comments
Και πολύ καλά έκανες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλιωσα Ελενάκι μου, έλιωσα στα γέλια!
Σόρρυ που γελάω με τον πόνο σου, αλλά απέδωσες εκπληκτικά το σήριαλ "Μια μαμά με 3 παιδιά- μα τι παιδιά". Μιλάμε σε διάβαζα και με δυσκολία γλίτωσα το εγκεφαλικό! Φαντάζομαι εσένα!
Φοβερό το χιούμορ σου!
Σε ευχαριστώ πολύ!!!!!!!!
♥
Χιούμορ μωρέ Αριστέα! να τα δούμε όλα αλλιώς!!
ΔιαγραφήΌταν ήταν ακόμη ποιο μικρά τα παιδιά τίποτα δεν έμενε όρθιο εδώ μέσα... Εμπόλεμη ζώνη λέμε!! χε χε χε
Δεν έβρισκες χώρο να πατήσεις!!
Σε ευχαριστώ για την ευκαιρία να μιλήσουμε γι αυτές τις στιγμές!!!!
Τα φιλιά μου!!!!!
Μεγάλες στιγμές δεν μπορείς να πεις!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλειοι είναι απλά τέλειοι!!!
Τα φιλιά μου
Πως το έλεγε ο Ηλιόπουλος;;; είμαστε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα!!
ΔιαγραφήΧε χε χε
Τα φιλιά μου Δέσποινα!!!!
Πολύ γέλιο Ελένη μου!!! Είμαστε 《απέξω από το χορό》 γι' αυτό.Φιλάκια και καλή δύναμη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα χα!! Σε ευχαριστώ Νίκη μου!!!!
ΔιαγραφήΔωσε μου κ μενα ομως λιγο απο αυτο που πινεις κ τ αντιμετωπιζεις ετσι με θετικη διαθεση και χιουμορ...Τι τυχερα τ αγορια σου!Μπραβο κορίτσι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντώνια το ίδιο ακριβώς ρωτάω τα παιδιά μου μετά από κάθε σαχλαμάρα!!!
ΔιαγραφήΠείτε μου τι πίνετε τους λέω!
Υπέροχη ανάρτηση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ κυρία μου!!
ΔιαγραφήΧαχαχαχαχαχ! Ποσο αξιολατρευτη αναμνηση!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα φαμε λασπη οπως τα γουρουνια! Χαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Αυτό! μια αξιολάτρευτη ανάμνηση!!
ΔιαγραφήΠολύ ευχάριστη ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο για την υπομονή σου πάντως.
Να είστε γεροί και να έχετε πάντα τέτοιες στιγμές.
Από τέτοιες στιγμές Μαράκι άλλο τίποτα!!!
ΔιαγραφήΚαλά να περνάς κι εσύ!!!
Τί νόστιμη ιστοριούλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα χαίρεσαι τα παιδάκια σου☺
(Γιούλη)
Σε ευχαριστώ Γιούλη μου!!!!
ΔιαγραφήEγώ πάντως αγχώθηκα. Χαρά στο κουράγιο σου Ελένη μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάνα Παστίτσιο (απ' το Μάνα Κουράγιο) τους συντροφικούς μου χαιρετισμούς.
Ούτε να σκεφτώ τολμώ, τι θα γινόταν αν έβαζες πλώρη για μπεσαμέλ...
Χα χα χα!! να σου πω ότι για χρόνια αγνοούσα την ύπαρξη σπιτικής μπεσαμέλ;;Κι εκείνη ετοιματζίδικη με βόλευε!!
ΔιαγραφήΟ μπαμπάς μας όμως μας έμαθε να φτιάχνω κρέμα και μπήκαμε σε νέες περιπέτειες!!!
Υπέροχο.Έδωσες τόσο όμορφα και ανάλαφρα απλές οικογενειακές στιγμές που όμως εμένα με τρελαίνουν χαχαχαχα Ούτε να φανταστώ τι υπομονή διαθέτεις! Μπράβο μπράβο μπράβο και χαλάλι στο παστίτσιο που δεν έγινε ποτέ. Και να σου πω ένα μυστικό; Μ'αρέσουν και μένα τα λασπωμένα μακαρόνια χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή να περάσετε
Χα χα χα Άννα!! θα σε καλέσω για φαί!!! με λασπωμένα μακαρόνια είσαι εντάξει! Πανευκολούρα για μένα!!!
ΔιαγραφήΠαστίτσιο με τα όλα του...εντάξει, χωρίς την κρέμα, μα είχε μπόλικη περιπέτεια! χαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Φιλιά πολλά!
Από περιπέτειες χορτάτοι είμαστε!
ΔιαγραφήΚανένα φαΐ της προκοπής θα φάμε;;;
Βρε κοριτσάκι μου, το κουράγιο σου περισσεύει!!! Μπράβο σου, όπως μπράβο και για την υπέροχη ιστορία - περιπέτεια που μας μετέφερες με πολύ χιούμορ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓέλασα με την ψυχή μου και την απόλαυσα!!!
Σ' ευχαριστώ για το γέλιο που αβίαστα μου έδωσες και σε φιλώ γλυκά!
Μαρίνα
Ναι καλά.. πάνε τα κουράγια.. μας τέλειωσαν!!
ΔιαγραφήΑν ακούσεις κανένα καράβι να ξεφορτώνει πες μου να πάω να πάρω!!!
χε χε χε
Πολλά φιλιά Μαρίνα!!!
Απίστευτη ιστορία! Και υπέροχη! Και γέλασα (πολύ) και συγκινήθηκα, Ελένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρελάθηκα με τα ξεψητά και με το σκουπιδιάρικο!!!
Το σουρωτήρι και η υπόδειξη για τα ψάρια μου θύμισαν δικά μου κατορθώματα.
Καλό και... ήσυχο υπόλοιπο Κυριακής.
Χα χα ναι καλή μου! όπως τα είπες κατορθώματα!!! μικρά και μεγάλα κατορθώματα!!
ΔιαγραφήΝα εύχεσαι όλες μας οι μέρες να είναι... ήσυχες!!
Επειδή και η κόρη μου έχει..τέσσερα οι εικόνες αυτές είναι πλέον καθημερινότητα για μας.Αυτό γλυκιά μου είναι ευτυχία, το νιώθεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι αχτίδα μου! έχεις δίκιο! προσπαθώ αν νιώθω την ευτυχία... δε τα καταφέρνω πάντα.. το παλέυω όμως! και κάθε μέρα υπόσχομαι να μην αφήνω τις ευκαιρίες να φεύγουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠω πω τέλεια συνταγή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην επόμενη φορά που θα κάνω παστίτσιο, θα πάρω τα αγόρια σου για βοηθούς.
Χαρά στο κουράγιο σου.
Να είστε καλά και να περνάτε ακόμη καλύτερα.
Χα χα Ρένα!! οι βοηθοί μου είναι πάντα έτοιμοι για τέτοιες παλαβομάρες!!!!
ΔιαγραφήΣφύρα εσύ κι εγώ τους στέλνω πακέτο και τους 3!!!!
Τα φιλιά μου!!!!
αχαχαχαχα γέλασα τόσο πολύ!!! Διαβάζοντας το κείμενό σου λες και περνούσε σαν ταινία όλο το σκηνικό εμπρός στα μάτια μου!!! Αχ είλωτας είπες ε;;; βαχ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο είλωτας Μαρία;;; οι αλυσίδες στα πόδια μου λείπουν....
ΔιαγραφήΕλένη μου γειά σου !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή τη στιγμή γελάμε μέχρι δακρύων ο μέγαλος μου ο γιος, η μεσαία μου και το μωρό μας (που δεν κατάλαβε, αλλα χαχανίζει μαζί μας). Το δικό μας μεγάλο αγόρι λείπει κι αυτό στη δουλειά.
Πόσο οικεία όλα όσα περιγράφεις και πόσο αγαπημένα.
Ολόγλυκα φιλιά !!!
Μας κέρδισς όλους !!!
Σταυρούλα σε πιστεύω!!! Όλοι τα ζούμε...
ΔιαγραφήΑπλά πρέπει αν θυμόμαστε να βλέπουμε την όμορφη πλευρά τους!!!
Τα ολόγλυκα φιλιά μου σε όλους σας!!!!!
Νομίζω με διαφορά απο τις καλύτερες σου αναρτήσεις!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβαζα και σε αλλα σημεία κράταγα την ανάσα μου (λες και τα μακαρόνια θα λασπω
Χα χα χα ρε συ Μαρθάκι!!!!
ΔιαγραφήΚράταγες την ανάσα σου για τα μακαρόνια;;; χα χα χα
να σε καλέσω μια μέρα να φάμε!!!
Ο λόγος δικός σας: