Μέρες της θλίψης...
Μερικές μέρες είναι σκατομέρες από την ανατολή τους... και δεν παύουν να είναι σκατομέρες μέχρι και τη δύση τους. Να μια τέτοια μέρα (σκατομέρα), έζησα χτες και θέλω να σας πω γι αυτήν...
Τα πράγματα ήταν χάλια από το πρωί... Ξύπνησα με ένα κεφάλι έτοιμο να σπάσει κι αυτό δε σταμάτησε όοοοολη μέρα, όοοοοοτι κι αν έκανα, μέχρι που πήγα για ύπνο το βράδυ. Συν το μπούκωμα που με ταλαιπωρεί μέρες τώρα, συν κι ο εκνευριστικός βήχας που με διπλώνει κάθε φορά που με πιάνει...
Και να προστεθεί σε όλα αυτά και τα νεύρα μου τα σπασμένα. Γιατί όταν ΔΕΝ είμαι καλά στο σώμα δε μπορώ να είμαι πουθενά. Είναι αδύνατον να το διαχειριστώ όσες λογικές κι αν παραθέτω στον εαυτό μου.
Το μεσημέρι λοιπόν μαζευόμαστε από το σχολείο, τρώμε όλοι μαζί, μιλάμε, γελάμε (προσπαθώ να μη σκέφτομαι το χάλι μου) και περνάμε καλά!
Μέχρι την ώρα που καθόμαστε να διαβάσουμε...
Δυο παιδιά για διάβασμα. Ο Κων στη δευτέρα (το παιδί με την απίστευτη όρεξη να μάθει αλλά κι ένα σωρό δυσκολίες), ο Νικ στην πρώτη (το παιδί που βαριέται) κι ο Στεφ το μικρούλι μας (προνήπιο) που θέλει κι αυτό να κάνει "μαθήματα".
Χτες όμως δεν ήθελε να κάνει "μαθήματα". Ήθελε να παίξει με τις ράγες και τα τρενάκια του.
Οκ. Βολικό. Να μη μιλάει κι αυτός και να θυμάται το παιχνίδι του "οτιθυμαμαιχαιρόπουλου" όταν προσπαθούν να διαβάσουν οι άλλοι.
"Μαμά, δεν ξέρω να φτιάξω τις ράγες. Δε μπορώ να τις ενώσω. Έλα να μου τις φτιάξεις" μου ζητάει.
"Μισό λεπτό Στεφ" του απαντώ.
Αυτός λοιπόν ο διάλογος επαναλήφθηκε πολλές φορές. Σίγουρα καμιά δεκαριά.
Κάποια στιγμή το "μισό λεπτό" το φώναξα κιόλας.
Ειλικρινά δε μπορούσα να φύγω από τους άλλους. Έχει κι ο μεγάλος το ελάττωμα αν σταματήσει για λίγο το διάβασμα μετά να μη θέλει να ξεκινήσει πάλι.
Σε μια στιγμή, βλέπω τότε το Στεφ να προχωράει στο διάδρομο και να πηγαίνει προς το δωμάτιο. Κοιτάζω το πάτωμα. Πεντακάθαρο. Προχωρούσε λοιπόν προς το δωμάτιο, με σκυμμένο κεφάλι, σέρνοντας ένα σάκο γεμάτο από τις ράγες που είχε σκορπίσει πριν και περίμενε να τους τις φτιάξω. Δεν του τις έφτιαξα ποτέ, μάζεψε κι έφυγε. Τόσο απλά.
Κι εγώ έκλαψα. Νομίζω πως είναι από τις πιο θλιβερές εικόνες που έχω αντικρίσει στα 7,5 χρόνια που μετράω σα μάνα. Σκέτη θλίψη.
Ένα παιδί που απογοητεύτηκε, απελπίστηκε, τα μάζεψε και έφυγε.
Ξέρω πως δε γίνονται όλα μαζί. Ξέρω πως σε αυτή την ιστορία του σχολείου σε άλλον θα δώσω περισσότερη σημασία (στον πιο αδύναμο) και σε άλλον λιγότερη. Ξέρω πως τα μαθήματα είναι πολλά και δεν έχω πολυτέλεια χρόνου. Ξέρω πως πρέπει να βρω μια φόρμουλα ικανή να τους χωρέσει όλους μέσα.
Ξέρω... Τα ξέρω αυτά... Κι αν δεν τα ξέρω, τα υποψιάζομαι.
Αλλά να... μερικές μέρες είναι διαβολεμένες. Και δεν κουβαλάν στις ώρες τους τίποτα καλό. Έτσι για να σου τη σπάσουν... για να σου δείξουν ποιος είναι το αφεντικό.
Τις καλησπέρες μου άνθρωποι!!
44 Comments
Ελένη μου !
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει ούτε μια/ένας από εμάς που να μην εχει ζησει το ίδιο.
Δεν απογοητεύτηκε το παιδί, απλά βαρέθηκε να περιμένει και υποχώρησε.
Το χαμηλωμένο μουτράκι πάει πακέτο, αλλά για σκέψου. Λίγο πιο μετά δεν έπαιξε με κάτι άλλο;
Τα παιδιά ξεχνούν και αφαιρούνται εύκολα και ο γονιός δεν έχει χίλια χέρια..
Όλα σιγά σιγά γίνονται και το καλο είναι ότι ακόμη και η χειρότερη μέρα κρατά μόνο εικοσιτεσσερις ώρες !
Σε φιλώ γλυκά, καλή σου νυχτα !
Ναι Σταυρούλα...τα παιδιά έτσι είναι! ξεχνάνε, γελάνε, παίζουν κι όλα φτιάχνουν και πιθανόν να μην έχουν κανένα πρόβλημα με όλα αυτά...
ΔιαγραφήΑλλά να εκείνη η τόση δα στιγμούλα σε κάνει χίλια κομμάτια...
Τα γλυκά μου φιλιά!!!
Ελενάκι μου μην φταις όμως τον εαυτό σου! Ποτέ δεν ειπε κανείς οτι είναι εύκολο να μεγαλώνεις παιδιά. Κάποιες μέρες είναι δύσκολες για μας αλλά καλούμαστε να είμαστε δίπλα τους. Μια αγκαλιά γεμάτη αγαπη και πολλα φιλιά στον μικρούλη και θα φτιάξουν τα πράγματα. Είσαι υπέροχη μάνα και το βλέπω. Και μεις οι μάνες είμαστε άνθρωποι που κουράζονται και αρρωσταίνουν και δεν εχουν όρεξη μερικες φορές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά 😘😘😘😘
Έτσι Μαρίνα! κι όρεξη δεν έχουμε όλες τις ώρες... και κουραζόμαστε... και καθόλου εύκολο δεν είναι να μεγαλώνεις παιδιά...
ΔιαγραφήΤα γλυκά φιλιά μου!!!
Γιατί όταν μπαίνω εδώ συνήθως κλαίω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα αυτό είναι καλό;;; να το κοιτάξω....
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου Γεωργία!
Αχ βρε ελένη πόσο πολύ σε νιώθω από τη μία ένα πρωτάκι με τις δυσκολίες του από την άλλη ένα μωρό με τα παιχνίδια του και εγώ σαν την παλαβή ταλαντεύομαι από δω και από κει με αποτέλεσμα να μην είμαι πουθενά σε νιώθω απόλυτα υπομονή μανούλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό Ρεγγίνα... ξεχειλώνεσαι να τους φτάσεις όλους και τελικά δεν είσαι πουθενά....
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου!!!
😞 σε καταλαβαινω,αλλα η δικη του απογοητευση ηταν στιγμιαια.Εμεις τα δραματοποιουμε.Μην ξεχνας εισαι η μαμα που τ αφηνει να παιζουν τη σκουπιδιαρα 😃.Κι αφου απ οτι φανταζομαι του εξηγησες μετα,ειμαι σιγουρη πως ενιωσε διπλα σημαντικος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντόνια σ' αυτό έχεις δίκιο... εμείς τα δραματοποιούμε...
ΔιαγραφήΧα χα κι η σκουπιδιάρα στο πρόγραμμα είναι!!! χε χε
Αχ βρε κορίτσι ποσο σε νιώθω! Να είχα χιλια χέρια, ατσαλινη υπομονή, πάντα καθαρό μυαλο, ατελειωτη ενέργεια,κτλ αλλα και πάλι δεν ξέρω ότι θα έφταναν! Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις παιδια, αλλα δεν το αλλάζω με τίποτα στον κόσμο! Απλα βαρέθηκε ο μικρος, μην παιδεύεσαι να βγάλεις άκρη γιατί τα αν και τα γιατί δεν έχουν τελειωμό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωτηρια
eww.mylittleworld.gr
Που να φτάσουν χίλια χέρια;; και πόσα καράβια υπομονής να χρειαζόμασταν;;; δε ξέρω αν έφταναν στ αλήθεια...
ΔιαγραφήΕίναι όμως κάτι στιγμές Σωτηρία που όλα σου βγαίνουν κι εκεί παίζεις δράμα!
πονεψε η ψυχη μου... αχ μωρε... φανταζομαι εσυ... Αχ βρε Ελένη μου.. ανθρωποι ειμαστε .. Οτι μπορουμε κανουμε... Εξηγησε του.. θα το καταλαβει... Μια μεγαλη αγκαλια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι η δικιά μου η ψυχή Ελπίδα... Μακάρι όπως είπα και πιο πάνω να τα έφτανα όλα... μα είμαι μία κι είναι τρία...!!!
ΔιαγραφήΕλένη μου όχι το μικρό παιδάκι σίγουρα βαρέθηκε , μην μεγαλοποιείς τα πράγματα , είναι βλέπεις τρία παιδάκια και οι απαιτήσεις του σχολείου πολλές και εσύ μόνο μία .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην απογοητεύεσαι γιατί αν δεν είσαι καλά εσύ πολλές άλλες τέτοιες σκατο-μέρες θα έρθουν !! Υπομονή και μια αγκαλίτσα
Δεν αμφιβάλλω καθόλου για αυτές τις σκατόμέρες που θα έρθουν... ξέρω, καραδοκούν!
ΔιαγραφήΗρέμησε θσ σου πω εγώ. Δεν είναι η μάνα σουπερ ήρωας να τα προλαβαινει όλα. Και το μικρούλι βαρέθηκε αλλά είναι και ένα μάθημα που πήρε,ότι δεν μπορεί να γίνεται πάντα αυτό που θέλει και υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα που προηγούνται άλλων. Ναι θα το μάθει σιγά σιγά γιατί έτσι γίνεται και στη ζωή. Περαστικά σου εύχομαι να γίνεις καλά για να δεις ότι αυτές οι σκατομέρες είναι σύνηθισμένες μέρες σε μια οικογένεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου ΄μέρα όλη μέρα
Όχι, η μάνα δεν είναι σούπερ ήρωας... και σκατομέρες δυστυχώς πάνε κι έρχονται....
ΔιαγραφήΤις καλησπέρες μου Άννα!!!
Αυτές τις μέρες που ξυπνάς χάλια και κοιμάσαι χάλια δεν τις μπορώ καθόλου. Δεν είναι εύκολο σίγουρα με 3 παιδιά να είσαι παντού παρών. Προσπαθείς για το καλύτερο. Είμαι σίγουρη ότι θα του εξήγησες γιατί δεν μπόρεσες να πας. Μια αγκαλιά και ένα φιλί και θα είναι καλύτερα τα πράγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς... έτσι και ξυπνήσω χάλια, χάλια θα πάει όλη η μέρα...
ΔιαγραφήΕίμαι σίγουρη ότι κάνεις το καλύτερο!Τρια παιδιά δεν είναι εύκολο να είναι όλα ικανοποιημένα στο 100%.Αυτές οι μέρες είναι πραγματικά τραγικές και έχουν τύχει σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤραγικές, ναι.... λες κι είναι καταραμένες από το πρωί μέχρι το βράδυ να μην πάει τίποτα καλά....
ΔιαγραφήΕλένη μου μη στενοχωριέσαι. Καταλαβαίνω πώς ένιωσες, αλλά ξέρεις, μερικές φορές τα πράγματα έχουν δυο όψεις. Εσύ αισθάνθηκες άσχημα, εκείνος όμως ίσως να διδάχθηκε κάτι σημαντικό, με έμμεσο τρόπο (πώς πρέπει πια να οργανώνεται ο κοινός χρόνος σας, όσον αφορά το διάβασμα... Ότι την επόμενη φορά πρέπει να προσπαθήσει λιγάκι περισσότερο μόνος του και με τις δικές του δυνάμεις πριν ζητήσει τη βοήθειά σου...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί δεν το συζητάς με το μικρότερό σου; Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα από όσα δείχνουν ή νομίζουμε, γι΄αυτό να είσαι σίγουρη (άλλωστε το μικρό σου έφυγε χωρίς παράπονα και δράματα, που σημαίνει ότι σε κατάλαβε κατά βάθος).
Δεν είναι δυνατόν να τα προλαβαίνεις όλα, κάθε μέρα! Ειδικά όταν δεν είσαι καλά. Και μπορείς να τους το εξηγήσεις αυτό: ακόμη και οι μαμάδες μερικές φορές αρρωσταίνουν ή κουράζονται... είναι άνθρωποι, όσο κι αν προσπαθούν να γίνουν σούπερ-ηρωίδες.
Να είσαι καλά και καλό φθινόπωρο να έχετε, καλή δύναμη.
Αυτό δεν το είχα σκεφτεί... τα σχόλια σας με βάζουν σε σκέψεις... πως τελικά μετά από όλο αυτό ίσως να πήρε κι ένα μάθημα ο μικρός... να κατάλαβε πως την ώρα του διαβάσματος η μαμά απλά δε μπορεί να παίξει... κι ακόμα πως δε γίνονται όλα την ώρα που τα θέλουμε...
ΔιαγραφήΠάντως νομίζω πως όσο κι αν τους εξηγείς πως οι μαμάδες δεν είναι ήρωες αλλά άνθρωποι δε το καταλαβαίνουν... μας έχουν συνηθίσει να τρέχουμε.... οπότε σου λέει, αντέχουν αυτές!!!!
Τα φιλιά μου!!!!!!
Με τρία μικρά παιδιά δεν μπορείς να γίνεις χίλια κομμάτια. Και τα παιδιά σιγά σιγά μαθαίνουν ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να κάνει η μαμά. Από την άλλη να θυμάσαι ότι αν είσαι εσύ καλά θα περνάνε και τα παιδιά καλά.Γι'αυτό μη βάζεις στενάχωρες σκέωεις στο μυαλό σου. Χώρισε λίγο χρόνο και κάνε κάτι μόνο με τον μικρό κάποια στιγμή. πες του να το περιμένει ότι την τάδε μέρα και ώρα θα κάνουμε μαζί μόνο οι δυο μας, για να έχει κι αυτός χρόνο μαζί σου.AriadnefromGreece!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι χίλια κομμάτια να γινόμουν πάλι νομίζω δε τους έφτανε.... πως γίνεται όλη την ώρα κάτι να θέλουν;;; μα που τα θυμούνται όλα;;;
ΔιαγραφήΤρομάζω λιγο για αυτα που έρχονται αλλα θα σου πω που κατέληξα σημερα με μια φίλη μου (και ηταν και η αφορμή για την δική μου ανάρτηση).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ισορροπία θα ερθει. Δεν ξέρω πως, δεν ξέρω ποτε. Ξέρω όμως οτι θα ερθει.
Υπομονή και αγωνιστικούς χαιρετισμούς καρυδότσουφλακι μου!!
Αυτή την ισορροπία περιμένω Μαρθάκι μου κι εγώ!! αλλά δε τη βλέπω να στρίβει στη γωνία... έχουμε μάλλον δρόμο ακόμα!! χε χε χε
ΔιαγραφήΚατανοώ το συναίσθημά σου, συμμερίζομαι τη στεναχώρια σου, αλλά σε όλα πρέπει να γίνεται ιεράρχηση. Ακόμα και στα παιδιά μας. Θα καταλάβει και θα αποδεχτεί. Σημασία έχει να μη γινόμαστε ενοχικοί γονείς. Να προσέχεις τον εαυτό σου Ελενάκι μου και μην το φορτώνεις με περιττά βαρίδια. Φαντάσου να δούλευες και να έλειπες όλη τη μέρα. Να μην σε έβλεπαν καθόλου. Αυτό θα ήταν όντως πρόβλημα. Έπειτα, αυτό που μετράει περισσότερο, είναι η παρουσία σου κοντά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό κουράγιο να έχεις!
Κρατάω από σένα Μαρία μου το ότι δε πρέπει να γινόμαστε ενοχικοί γονείς!! εχεις δίκιο... συν ότι πρέπει να μπαίνουν όρια... και τα όρια είναι δυσκολάκι....
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου!!!!!
Σε νιώθω. Και ας έχω μόνο ένα. Νιώθω την λύπη σου στην απογοήτευση του. Εξηγησε του και θα καταλάβει. Το σημαντικοτερο είναι πως είσαι παρουσα έστω και κάποιες φορές κατά το ήμισυ.. Το ξέρουν αυτό. Εμείς είμαστε πολύ αυστηροί με τον εαυτό μας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον κι αυτό παίζει.... να είμαστε τελικά πολύ αυστηροί με τον εαυτό μας... εμείς νιώθω κάποιες φορές τα παίρνουμε πιο βαριά τα πράγματα..
ΔιαγραφήΔεν ειναι δυνατον να ειμαστε παντου. Ειδικα όταν τα παιδια ειναι 3. Τωρα το καταλαβαινω και εγω. Κατσε τωρα το ΣΚ και φτιαξε τις ραγες και εξηγησε του ποσο σημαντικο ειναι να βοηθας τα παιδια στο σχολειο αν και θα προτιμουσες να παιζεις με τα τρενακια. Ετσι και θα παιξετε και θα καταλαβει οτι οι υποχρεωσεις προηγουνται. Πολλα φιλια και μην στεναχωριεσαι
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι δε μπορούμε να είμαστε παντού κι ας το θέλουμε με όλο μας το είναι!!!
ΔιαγραφήΚατασυγκινήθηκα βρε Ελένη μου! Καταλαβαίνω τις τύψεις που πρέπει να ένιωσες... Η αλήθεια είναι πώς και εγω κάπως έτσι θα αντιδρούσα... αλλά τον τελευταίο καιρό φλερτάρω με την σκέψη πώς δεν κάνουμε καλά που μεγαλώνουμε έτσι τα παιδιά μας! Μήπως αυτή η "απόρριψη" είναι ευκαιρία για ένα μεγάλο μάθημα; Για κάτι που θα βιώνουν συνεχώς στον έξω κόσμο...??? Τα συναισθήματα μου και οι σκέψεις είναι ανάκατες... Μόλις ξεκαθαρίσω θα επιστρέψω με ανάρτηση! Φιλάκια πολλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί Κλειώ να μη κάνουμε καλά που τα μεγαλώνουμε έτσι... να είμαστε παρόν σε όλα... γιατί από τη μία δε γινεται κι από την άλλη τους τα δίνουμε όλα στο πιάτο...
ΔιαγραφήΓια βάλε τις σκέψεις σου σε σειρά και γράψε στα μπλογκ γι αυτό!!! αν δε το πάρω χαμπάρι σκούντα με!!!
Κοριτσάκι μου γλυκο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φιλιά μου Δεσποινάκι!!!!
ΔιαγραφήΚαλησπέρα και καλό μήνα! Είμαι μαμά τριών παιδών και εγώ και με το καλό περιμένω το τέταρτο ως τα Χριστούγεννα να γίνουμε έξι.σε.αυτη την οικογένεια! Θα σου πω οτι αντιλαμβάνομαι πλήρως αυτες τις κακές.μέρες για.όλες τις πλευρές.. για εσένα που νιώθεις παρούσα αλλα και απούσα την ίδια στιγμή για το κάθε παιδί που θέλει τη προσοχή του και για όοολα που τρέχουν! Δυστυχώς δν έχω βρει την.απάντηση και τη λύση ακόμη σε πολλά! Μένω να κάνω το καλύτερο που μπορώ και να μην φορτώνω τον εαυτό μου με πρόσθετες ενοχές... βάφτισε τη μια κακή στιγμή και χάρισε του χίλιες άλλες υπέροχες στιγμούλες.. και μόνο που θα του χαμογελάσεις φτάνει.. τουλάχιστον για τα δικά μου παιδια! Πολύ συγκινητική η ανάρτησή σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή"βάφτισε τη μια κακή στιγμή και χάρισε του χίλιες άλλες υπέροχες στιγμούλες.."
ΔιαγραφήΑυτό κρατάω από σένα!!! στο χέρι μας είναι πως βλέπουμε τα πράγματα!!!
με το καλό να υποδεχτείτε το νέο μέλος της οικογένειας!!!!!
Να περνάτε όμορφα!!!!!
Ελένη μου καλημέρα! Ελπίζω να είσαι γερή και δυνατή τώρα. Θέλω να σου πω μπράβο που έχεις τρία παιδάκια και τα καταφέρνεις. Εγώ ένα έχω και πολλές φορές δυσκολεύομαι πολύ. Ήταν μια από τις μέρες που πρέπει να μοιραστούμε σε χίλια κομμάτια αλλά αφού δεν γίνεται δεν χρειάζεται στενοχώρια και ενοχές. Μια εξήγηση και μια αγκαλίτσα είναι αρκετά και τα παιδιά είναι πανέξυπνα και καταλαβαίνουν τα πάντα. Φιλάκια πολλά σε όλους σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι είναι πανέξυπνα δεν υπάρχει αμφιβολία... χα χα
ΔιαγραφήΑλλά υποψιάζομαι πως και σε χίλια κομμάτια να μοιραζόμασταν πάλι δε θα φτάναμε για όλα...
Τα φιλιά μου!!!!!!
Ελένη μου συμβαίνουν και αυτά και μέσα από κάθε δυσκολία γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι! Τα παιδιά θα τα ξεχάσουν και θα σου χαρίσουν απλόχερα το χαμόγελο τους! Καλό κουράγιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα μακάρι κάθε δυσκολία να μας κάνει καλύτερους!!!!! θα έχουμε ένα λόγο να τις αγαπάμε!!!!
ΔιαγραφήΟ λόγος δικός σας: