Αχ, τι μου θύμησες.. Κι εμένα ο γιος μου (εικοσάρης πια!) στην πρώτη δημοτικού δεν ήθελε να πάει σχολείο και γινόταν χαμός! Μερικές ημέρες μετά (κι αφού δεν τον ρωτούσα τίποτα για να μην του δώσω...λαβή!) του είπα: "ωραία στο σχολείο ε;" κι εκείνος αναστενάζοντας μου είπε: "ναι μαμά, ωραία είναι άλλα, να σε ρωτήσω...έχω πολύ ακόμα;" :))) Κι εγώ η κακούργα του απάντησα: "6 χρόνια στο δημοτικό 6 στο γυμνάσιο 6 στο πανεπιστήμιο" (είναι ατάκα από το "μάθε παιδί μου γράμματα)...ε, και μετά θα πας και στρατό", (και γελούσα η κακούργα) κι ο γιος μου ο δόλιος ξέσπασε σε κλάματα λέγοντας με λυγμούς: "δεν θέλω να πάω φαντάρος"!!! Αχ, ωραία χρόνια..χα χα! Όλα καλά θα πάνε με το μικρούλι σου, δως του μόνο χρόνο (και προς θεού, μην του πεις κάνα..αστείο, σαν το δικό μου, που μόνο εγώ γέλασα! χαχα) Καλό φθινόπωρο, πολλά φιλιά!

Άντε βρήκες τον τρόπο Ελένη. Τα κατάφερες. Έτοιμο το προνηπιακι σου για τα υπέροχα ταξίδια παιχνιδιού και γνώσης. Την αγάπη μου!!!!

Μπράβο Ελένη μου, τα κατάφερες περίφημα! Εύχομαι τα καλύτερα στο προνηπιάκι σου!!!

μεγαλο θεμα ανοιξες! εγω ειχα το ιδιο με τη νεφελη μου μετα απο Χριστουγεννιάτικες διακοπες. πήρε ομως αγκαλια την αγαπημενη της κουκλα και για 2-3 μερες πηγαιναν μαζι στο σχολειο και της εξηγουσε τι κανουν κιολας. οπότε επανηλθαμε δυναμικα.
Ο τροπος σου ειναι καταπληκτικος. εις τα υπόψην λοιπόν αν ξαναχουμε παρόμοια φαση :)

Έξυπνο Ελένη μου, χαίρομαι που είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα! Καμιά ιδέα και για το πρωτάκι μου, που αρνείται επίσης να πηγαίνει και βρίσκει τη μελέτη βαρετή και το σχολείο βαρετά? χιχιχι

Ελενη μου το χειρίστηκες πολύ καλά νομίζω. Είναι σπουδαίο κίνητρο το να έχεις κάτι να περιμένεις! Εύχομαι να συνεχίσετε έτσι όμορφα και χαρούμενα! Φιλιααααα

Πόσο δύσκολα μας φαινόντουσαν όλα τότε.. Πάνε πολλά χρόνια. Βλέπεις δεν μας έμαθε κανείς τι πρέπει να κάνουμε για να είμαστε καλοί γονείς, από βιώματα ότι ξέραμε. Τα καταφέραμε όμως καλά όπως και εσύ. Τι μου θύμισες!!! Πάντα αναρωτιόμουν αν το χειρίστηκα καλά, το οποιοδήποτε πρόβλημα. Όταν όλα γίνονται με αγάπη το παιδί λαμβάνει το μήνυμα και όλα πάνε καλά! Να είσαι σίγουρη. Να είστε όλοι καλά!!

Αυτό είναι το πιο δύσκολο "παστίτσιο" που κατάφερες!
Σου βγάζω το καπέλο Ελένη.
Και μην αναλώνεσαι σε πλαίσια ψυχολογίας, αλλά ακολούθα την καρδιά σου.
Ο σκοπός άλλωστε αγιάζει τα μέσα;-)

Αχ αυτο το ποβλημα εχωκαι εγω βεβαια στο σχολειο ξετρελενεται.αχ τα ιδια εκανε και ο πατερας ομως οποτε παει και γονιδιακα.

Σου ευχομαι να μην ειναι παντως ψαξτο

Μπράβο Ελένη μου!
Καλή δύναμη σε όλους!
Φιλιά!

Οι πρώτες μέρες στο σχολείο είναι πάντοτε δύσκολες (κάθε αρχή και δύσκολη, δε λένε;) ακόμη και για τα μεγαλύτερα παιδιά. Και τέτοιες αντιδράσεις ενδέχεται να συμβούν επίσης και όταν τα παιδιά επιστρέφουν στο σχολείο μετά από τα διαστήματα μεγάλων διακοπών (Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι)... μην σε ανησυχούν όμως, είναι φυσιολογικές.
Ειδικά για τα μικρότερα, όπως το δικό σου, σκέψου το: βιώνουν μια σημαντική αλλαγή. Για πρώτη φορά αφήνουν τη ζεστή και οικεία φωλιά του σπιτιού και ανοίγουν πανιά σε άγνωστες θάλασσες, σε χώρο που δεν είναι εξοικειωμένα, και με ανθρώπους που δεν είναι ακόμη εξοικειωμένα. Είναι λογικό να υπάρχουν αυτές οι αντιδράσεις. Κάθε παιδί προσαρμόζεται, πάντως, με το δικό του ρυθμό: άλλα αργά, άλλα πιο γρήγορα, αλλά σε διαβεβαιώ με βάση την εμπειρία μου πως όλα προσαρμόζονται ομαλά.
Αν ο γονιός βοηθήσει όπως μπορεί την κατάσταση και δεν κάνει εμφανές στο παιδί το άγχος του για τις πρώτες μέρες, ακόμη καλύτερα (όσον αφορά την προσαρμογή του παιδιού).
Η ιδέα σου με τον πίνακα ήταν πολύ καλή. Του έδωσες κίνητρο, μέχρι να βρει ο ίδιος τα δικά του κίνητρα για να πηγαίνει στο σχολείο (η τάξη του, οι φίλοι του, όσα ενδιαφέροντα βιώνει κάθε μέρα εκεί).
Καλή συνέχεια, λοιπόν! :)

Ελενάκι μου θα δοκιμάσω την ιδέα σου άμεσα γιατί μετά τις διακοπές του Πάσχα δεν θέλει να πηγαίνει σχολείο και κάθε πρωί έχουμε δράματα. Μακάρι να πιάσει.