Τα παιδικά βιβλία δεν γράφονται μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους μεγάλους... κυρίως για τους μεγάλους
Αλήθεια πόσοι από εσάς τρελαίνεστε να διαβάζετε παιδικά βιβλία;
Εμείς σε αυτό το σπίτι τα αγαπάμε ιδιαίτερα! Μετά από χρόνια (θα 'ναι 7 τώρα) συνεχούς διαβάσματος και μετά από εκατοντάδες βιβλία έχω καταλήξει στο συμπέρασμα και το λέω συνέχεια (κι ας γίνομαι κουραστική) πως τα παιδικά βιβλία δεν γράφονται μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους μεγάλους... κυρίως για τους μεγάλους! ή εγώ δεν μεγάλωσα ποτέ.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το γεγονός πως αυτά που λένε τα παιδικά βιβλία τα παιδιά τα ξέρουν ήδη. Ίσως γεννιέται έτσι ο άνθρωπος να γνωρίζει από την καλή και από την ανάποδη τη ζωή μόνο με το ένστικτο του. Δεν ξέρει ας πούμε να κρίνει, δεν φοβάται να πει όσα αισθάνεται, δεν ντρέπεται να κλάψει, ξέρει να κάνει φιλίες, να μην κρατάει μούτρα στον φίλο του μετά από έναν καυγά μεταξύ τους, ξέρει να απλώνει το χέρι για να βοηθήσει τον ανήμπορο, ξέρει να βρίσκει τις πιο απίθανες λύσεις στα προβλήματα, ξέρει να κουρδίζει τη φαντασία του, ξέρει να κάνει όνειρα, να τολμά και να προσπαθεί να τα φτάσει, ξέρει να "σπάει" τα μούτρα του και μετά να σηκώνεται ξανά και να τολμά πάλι απ' την αρχή. Πολλά ξέρουν τα παιδιά.
Μεγαλώνοντας οι λογικές και τα "πρέπει" μπερδεύουν την κατάσταση και όσο περνούν τα χρόνια τόσο ξεχνάς τα βασικά πράγματα που ήξερες όταν γεννήθηκες.
Έτσι λοιπόν όταν ένας ενήλικας "αναγκάζεται" να διαβάσει ένα παιδικό βιβλίο σε ένα παιδί είναι βέβαιο πως θα λάβει κι αυτός το μήνυμα του βιβλίου. Απαραίτητη προϋπόθεση γι αυτό είναι να το διαβάσει με την ψυχή του.
Πείτε μου όσοι έχετε "αναγκαστεί" να διαβάσετε τον μικρό πρίγκιπα ας πούμε, ότι δεν διδαχθήκατε τίποτα. Και λέω γι αυτό το βιβλίο γιατί είναι από τα πιο πολυδιαβασμένα παγκοσμίως. Πείτε μου ότι όλα εκείνα τα πράγματα που συνέβησαν σε κάποιον μακρινό πλανήτη ανάμεσα σε ένα αγόρι και σε μια αλεπού ότι δεν σας ταρακούνησαν, δεν σας συγκίνησαν ή δεν σας ξύπνησαν το παραμικρό συναίσθημα.
Πείτε μου ότι διαβάζοντας για τον τάδε ποντικό που έπρεπε να προσπαθήσει να φτάσει το όνειρο του και έκανε τα πάντα γι αυτό τολμώντας το αδύνατο ή για την τάδε μέλισσα που πάσχιζε να κάνει φιλίες γιατί ήταν διαφορετική ή για την καμηλοπάρδαλη με τα γυαλιά που την κορόιδευαν όλοι ή ακόμη και τη μαϊμού που έκλεβε πράγματα με σκοπό να φτιάξει ένα αερόστατο και να φτάσει στην ελευθερία, δεν συναντήσατε κάπου τον εαυτό σας ή δεν ταυτιστήκατε μαζί τους ή έστω δεν πήρατε ένα μάθημα. Σκληρό;
Ε ναι. Είναι σκληρό να σου μαθαίνουν τα παραμύθια και οι ζωγραφιές τους, πως πρέπει να φέρεσαι ενώ διανύεις ήδη την τρίτη, την τέταρτη κτλ δεκαετία της ζωής σου. Αλλά τι να γίνει... το ίδιο σκληρό είναι να παριστάνεις κι εσύ τον εξυπνάκια σε ένα παιδί αραδιάζοντας του τις λογικές σου και ισοπεδώνοντας όλα τα όνειρα του.
Εγώ τι να σας πω; κάθε φορά που κλείνω ένα παιδικό βιβλίο έχω πάρει κιόλας ένα μάθημα. Έχω ένα κίνητρο να τρέξω άλλη μια φορά προς το όνειρο, ακόμη κι αν χάσω ξέρω πως θα έχω τολμήσει! Κάθε φορά που κλείνω ένα τέτοιο βιβλίο θυμίζω στον εαυτό μου πως την επόμενη μέρα οφείλω να είμαι ένα τικ καλύτερος άνθρωπος, να μην προσπεράσω στο δρόμο τον ζητιάνο και να δώσω το χέρι μου στην ηλικιωμένη που φοβάται να περάσει το δρόμο.
Κι ακόμα περισσότερο κάθε φορά που κλείνω ένα βιβλίο γραμμένο για παιδιά (αλλά πολύ περισσότερο για μένα) κλείνω τα μάτια και λέω πως αν όλοι διαβάζαμε από ένα τέτοιο μια στο τόσο, αυτός ο κόσμος μπορεί να γινόταν καλύτερος.
Κι αν δεν τα καταφέρουμε με τον κόσμο ε θα έχουμε κάνει καλύτερον τον εαυτό μας κατά ένα τικ!!!
Γι αυτό διαβάστε παιδικά βιβλία! κι αν δεν έχετε σε ποιον να τα διαβάσετε ή αν ντρέπεστε να τα αγοράσετε ή να τα δανειστείτε προσποιηθείτε ότι έχετε παιδιά στο σπίτι. Έτσι δεν θα έχετε τίποτα να φοβάστε ή να ντρέπεστε.
Αλλά όπως και να χει, διαβάστε τα!!!!
Θα με θυμηθείτε!!
Οι φωτογραφίες είναι από το pixabay!
Καλησπέρες φίλοι!
2 Comments
Για πολλά χρόνια -ως ενήλικη, και πριν καν γίνω μαμά- αγόραζα παιδική λογοτεχνία. Τα παιδικά βιβλία είναι ευφάνταστα, έχουν ωραίες εικόνες, περνάνε άπειρα μηνύματα, και το κυριότερο, μας γυρνάνε στα ανέμελα χρόνια! Μωρέ, μέχρι τώρα αγοράζω -για μένα!- που ο γιος μου είναι πια μαντράχαλος! Υ.Γ Το ίδιο μου συμβαίνει και με τις θεατρικές παραστάσεις για παιδιά. Ε, όχι μόνο για παιδιά! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ δεν το είχα σκεφτεί ποτέ να το κάνω αυτό... αλλά από όταν έγινα μα΄να και διαβάζουμε πάρα πολλά βιβλία δεν έχω πάψει (σχεδόν) ποτέ να βρίσκω νοήματα και σπουδαία πράγματα να μάθω!!! ευτυχώς που και τα παιδιά μου τα αγαπάνε και διαβάζουμε και γινόμαστε καλύτεροι!!!!
ΔιαγραφήΟ λόγος δικός σας: