Ξεβολέψου. Ξεκουρδίσου. Σβήσε και άναψε ξανά!
Από όταν άρχισα να ξεβολεύομαι, να κάνω διαφορετικά πράγματα, να βγαίνω εκτός προγράμματος παρασέρνοντας μαζί μου και όλη την οικογένεια, από όταν έπαψα να είμαι ευγενική με όλους κι από όταν άρχισα να χρησιμοποιώ τη λέξη "θέλω" στη ζωή μου άρχισα να ζω αλλιώς. Καλύτερα! Πολύ Καλύτερα! Πίστεψέ με!
Το ξέρεις ότι η ρουτίνα, η καθημερινότητα, τα ίδια και τα ίδια φέρνουν λίγο από μια κατάσταση σταθερότητας που όλο σε βουλιάζει και σε βουλιάζει; Απλά, όταν εσύ είσαι αυτός που βουλιάζει δεν το καταλαβαίνεις. Ίσως μόνο όταν δεν αντέχεις άλλο.
Ξέρω πως οι οικογένειες έχουμε ανάγκη από οργάνωση και προγραμματισμό. Ξέρω πως όλα λειτουργούν πιο ομαλά μέσα σε ένα πρόγραμμα. Και σε εμένα το ίδιο συμβαίνει. Όταν υπάρχει πρόγραμμα στο σπίτι όλα βαίνουν καλώς. Καθένας μας, ξέρει τι πρέπει να κάνει, πότε να το κάνει, ίσως και πως να το κάνει. Αντίθετα, όταν λειτουργούμε υπό καθεστώς αναρχίας τα πράγματα γίνονται κουλουβάχατα. Συμφωνούμε νομίζω μέχρι εδώ οι περισσότερες μαμάδες και μπαμπάδες. Έτσι δεν είναι;
Όμως... υπάρχει ένα όμως εδώ. Εμένα προσωπικά όλο αυτό το απόλυτα προγραμματισμένο σύστημα σαν να είμαστε καλοκουρδισμένα παιχνίδια ή ρομποτάκια προγραμματισμένα να κάνουμε σωστά και εντός χρονικών ορίων τη δουλειά μας με κουράζει μερικές (πολλές) φορές. Με κουράζει που πρέπει όλα να είναι οργανωμένα στα κουτάκια του μυαλού μου. Κι ακόμα περισσότερο με πειράζει που όλη αυτή η οργάνωση δεν έχει μέσα τίποτα διαφορετικό τίποτα καινούριο, τίποτα από τρέλα ή μαγεία. Με πειράζει που πρέπει να αφήνω παντού λίστες. Με κουράζει που δύσκολα αφήνουμε αλλαγές να συμβούν στη ζωή μας μόνο και μόνο επειδή βολευόμαστε και ακόμα χειρότερα επειδή συνηθίζουμε.
"Η συνήθεια είναι η δεύτερη μας φύση" έτσι διάβασα μια φορά σε έναν τοίχο στο κέντρο της Αθήνας. Και ο τοίχος (όπως πάντα άλλωστε) έχει δίκιο! Απόλυτο δίκιο.
"Η συνήθεια είναι η δεύτερη μας φύση" έτσι διάβασα μια φορά σε έναν τοίχο στο κέντρο της Αθήνας. Και ο τοίχος (όπως πάντα άλλωστε) έχει δίκιο! Απόλυτο δίκιο.
Όσες φορές λοιπόν απαρνήθηκα τη συνήθειά μου και το βόλεμα μου (όποιο κι αν ήταν αυτό) ένιωσα να ξανά γεννιέμαι! Πραγματικά όμως. Ξεκουρδίστηκα από το προγραμματάκι μου, έσβησα! Και άναψα ξανά. Καινούρια! Διαφορετική!
Το καλοκαίρι ας πούμε από το πουθενά δούλεψα για έναν μήνα σε μια δουλειά που είχα να κάνω δέκα χρόνια. Γνώρισα καινούριους ανθρώπους. Έφυγα από το βόλεμα και τη σταθερότητα του σπιτιού μου. Άλλαξα εικόνες, παραστάσεις. Μίλησα για άλλα πράγματα - διαφορετικά πράγματα, που ΔΕΝ αφορούν παιδιά!
Μια άλλη μέρα ξαφνικά πήγα κι έκοψα τα μαλλιά μου. Δεν έχω αποφασίσει αν μου αρέσουν (οι γύρω μου λένε ότι είναι τέλεια!) αλλά εγώ παραμένω αναποφάσιστη. Κάθε φορά που τα βάφω, επίσης αλλάζω λίγο (ή πολύ) το χρώμα.
Όταν είναι να ψωνίσω κάτι για μένα προσπαθώ να πάρω κάτι λίγο αλλιώτικο από αυτά που έχω συνηθίσει αλλά να μου αρέσει! Ένα διαφορετικό χρώμα, ένα διαφορετικό ρούχο, ένα πολύχρωμο κοκαλάκι για τα μαλλιά, ένα ζευγάρι παρδαλές κάλτσες.
Όταν είναι να ψωνίσω κάτι για μένα προσπαθώ να πάρω κάτι λίγο αλλιώτικο από αυτά που έχω συνηθίσει αλλά να μου αρέσει! Ένα διαφορετικό χρώμα, ένα διαφορετικό ρούχο, ένα πολύχρωμο κοκαλάκι για τα μαλλιά, ένα ζευγάρι παρδαλές κάλτσες.
Πλέον στο σπίτι μια φορά την εβδομάδα είναι υποχρεωτικό να φτιάξω ένα φαγητό λίγο περίεργο, λίγο ασυνήθιστο! Το αν θα τα καταφέρω να πετύχει το φαγητό είναι άλλο θέμα. Η προσπάθειά δεν λένε πως μετράει; Εδώ όμως θα βάλει το χεράκι του ο τέταρτος άντρας του σπιτιού μας (βλέπε μπαμπάς) και το φαγητό θα πετύχει!
Οι βόλτες μας αλλάζουν μορφή και ολοένα ανακαλύπτω καινούρια μέρη να πάμε. Ξέρετε πόσα τέτοια ανεξερεύνητα μέρη έχουμε γύρω μας όλοι μας και δεν τους δίνουμε σημασία; Ή ακόμη ξέρετε πόσα διαφορετικά πράγματα μπορούμε να κάνουμε που απλώς δεν τα σκεφτόμαστε ή απλώς βαριόμαστε να αλλάξουμε τις συνήθειές μας;
Και φέτος λέω να κάνω επιτέλους εκείνα τα μαθήματα φωτογραφίας που εδώ και μια δεκαετία αναβάλλω.
Και φέτος λέω να κάνω επιτέλους εκείνα τα μαθήματα φωτογραφίας που εδώ και μια δεκαετία αναβάλλω.
Ακόμα και οι συνήθειές σε αυτό το σπίτι αλλάζουν. Και έτσι ξαφνικά αποφάσισα να κάνω δώρα πιο συχνά στους άντρες μου (4 στον αριθμό για όσους δεν το ξέρετε) αλλά δεν τους το λέω ακόμη... θα είναι έκπληξη!
Και να... χτες το βράδυ αντί να διαβάσουμε παραμύθι πριν τον ύπνο τραγουδήσαμε! Κι έχω την εντύπωση πως πήγαμε (ειδικά τα παιδιά) πιο γεμάτοι για ύπνο.
Και να... χτες το βράδυ αντί να διαβάσουμε παραμύθι πριν τον ύπνο τραγουδήσαμε! Κι έχω την εντύπωση πως πήγαμε (ειδικά τα παιδιά) πιο γεμάτοι για ύπνο.
Απλώς βαριέμαι τα ίδια και τα ίδια. Και ναι το παραδέχομαι δεν είμαι από τους οργανωτικούς τύπους (δεν είναι λίγες οι φορές που ξεχνάω να μαγειρέψω) ούτε από αυτούς που τους κουρδίζεις και μένουν κουρδισμένοι. Ξεκουρδίζομαι εύκολα και θέλω κάτι διαφορετικό, την αλλαγή, το ξεβόλεμά μου, την ημέρα που θα πω στα παιδιά: "Σήμερα δεν πάμε δραστηριότητες γιατί έτσι και πάμε να παίξουμε. Σκέτο να παίξουμε!" ή την ημέρα που αντί να πάμε σχολείο θα πάμε εκδρομή!
Επίσης ξέρω πως όλο αυτό καμιά φορά γυρνάει εναντίον μου αλλά είμαι άνθρωπος που αναλαμβάνει την ευθύνη των λόγων του και των πράξεών του! Επίσης είμαι άνθρωπος με συνέπεια στα λάθη και κατά συνέπεια με αγάπη προς τα λάθη και τις αδυναμίες.
Οι φωτογραφίες είναι από το Pixabay!
Σας χαιρετώ από τον πανέμορφο νότο!
0 Comments
Ο λόγος δικός σας: