Είναι τα φιλιά και οι αγκαλιές που κάνουν τις καληνύχτες να ξεχωρίζουν
Εκεί κρύβεται όλη η ουσία της ημέρας που έφυγε. Τα χεράκια που σφίγγουν τον λαιμό μου με δύναμη καθώς με τραβάνε κοντά τους για να με φιλήσουν. Τα χεράκια που μετά από πολλά φιλιά δεν με αφήνουν να φύγω και με κρατάνε εκεί στο μονό κρεβάτι μισό-ξαπλωμένη μισό-όρθια. Εκεί που η ανάσα τους χαϊδεύει το μάγουλό μου, εκεί που η θέρμη της αγκαλιάς τους ζεσταίνει το σώμα μου.
Εκείνες τις στιγμές λοιπόν, που οι αγκαλιές και τα φιλιά έχουν την τιμητική τους είναι οι πιο γεμάτες της ημέρας. Γιατί μέσα από την ηρεμία τα σώματά μας λένε όσα δεν λέμε ποτέ με λέξεις. Συναισθήματα απόλυτης ηρεμίας, τρυφερότητας και αγάπης. Γιατί οι λέξεις καμιά φόρα είναι λίγες και φτωχές για να περιγράψουν τέτοια συναισθήματα. Άσε που μερικές δεν έχουμε χρόνο για λέξεις μέσα στην ημέρα ή κι ακόμα μερικές φορές τις φοβόμαστε.
Εκείνες τις στιγμές λοιπόν, που οι αγκαλιές και τα φιλιά έχουν την τιμητική τους είναι οι πιο γεμάτες της ημέρας. Γιατί μέσα από την ηρεμία τα σώματά μας λένε όσα δεν λέμε ποτέ με λέξεις. Συναισθήματα απόλυτης ηρεμίας, τρυφερότητας και αγάπης. Γιατί οι λέξεις καμιά φόρα είναι λίγες και φτωχές για να περιγράψουν τέτοια συναισθήματα. Άσε που μερικές δεν έχουμε χρόνο για λέξεις μέσα στην ημέρα ή κι ακόμα μερικές φορές τις φοβόμαστε.
Η μέρα είναι μεγάλη, είναι φωτεινή, είναι πολυάσχολη και δεν τις περισσεύει χρόνος για πολλά τέτοια. Η νύχτα όμως είναι σκοτεινή και "άδεια" από προγράμματα. Γι αυτό και όλα όσα ξεπηδάνε από μέσα μας γίνονται μεγάλα και θεριεύουν μέχρι που γίνονται γίγαντες. Ναι γίγαντες. Αληθινοί γίγαντες αγάπης. Με κάτι τεράστια χέρια για αγκαλιές, κάτι μεγάλα χείλη για φιλιά και κάτι τεράστιες καρδιές.
Έτσι είναι αυτά που νιώθω στην τελευταία λέξη της ημέρας που τη λένε καληνύχτα. Έτσι είναι αυτά που νιώθω στην τελευταία πράξη της ημέρας... την αγκαλιά! Μέχρι που ένα φιλί θα τα σφραγίσει όλα -σαν να 'ναι βουλοκέρι- και την ημέρα που πέρασε όσο κακή στραβή κι ανάποδη κι αν ήταν θα την κάνει υπέροχη.
Έτσι είναι αυτά που νιώθω στην τελευταία λέξη της ημέρας που τη λένε καληνύχτα. Έτσι είναι αυτά που νιώθω στην τελευταία πράξη της ημέρας... την αγκαλιά! Μέχρι που ένα φιλί θα τα σφραγίσει όλα -σαν να 'ναι βουλοκέρι- και την ημέρα που πέρασε όσο κακή στραβή κι ανάποδη κι αν ήταν θα την κάνει υπέροχη.
Γιατί αν το καλοσκεφτείς όλες οι μέρες είναι υπέροχες! αρκεί αν το πάρουμε χαμπάρι από το ξημέρωμά τους κι όχι μόνο στη δύση τους.
Δεν σας κρύβω ότι μερικές φορές χώνομαι κι εγώ κάτω από το πάπλωμα και γλαρώνω ώσπου με παίρνει ο ύπνος κι εμένα. Και τότε γίνεται κάτι μαγικό... οι ανάσες μας μπερδεύονται, κι όταν έρχονται τα όνειρα να μας κάνουν παρέα μπερδεύονται κι εκείνα μεταξύ τους και ταξιδεύουμε ο ένας στα όνειρα του άλλου!
Έτσι είναι να 'σαι γονιός...!
Έτσι είναι να 'σαι γονιός...!
Μέχρι τις επόμενες σκέψεις που έτσι ξαφνικά θα θεριέψουν
σας στέλνω την αγάπη μου
από τα νότια της χώρας!
4 Comments
Μοναδικές στιγμές ζωής. Ανάλογές τους δύσκολα θα βρεις. Το παιχνίδισμα με τις ζωούλες αυτές είναι μοναδική εμπειρία ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου Ελένη.
Μοναδικές στιγμές που δεν θα έχουμε την ευκαιρία αν τις ζούμε για πάντα! γι αυτό πρέπει να τις φυλακίζουμε μέσα μας!!
ΔιαγραφήΥπέροχο κείμενο!!! Τα είπες πολύ πολύ ωραία
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ!!!
ΔιαγραφήΟ λόγος δικός σας: