Η Δημητσάνα είναι ο απόλυτος προορισμός για όλες τις εποχές του χρόνου! Δημητσάνα θα πει ηρεμία, βουτιά σε άλλους τόπους και σε άλλους καιρούς κι αυτό είναι που κάνει το χωριό (και γενικά το μέρος) μοναδικό. Γιατί ναι, μέσα στους καιρούς μας που όλο τρέχουν και όλα εκσυγχρονίζονται θυσία στον βωμό του καινούριου, του μοντέρνου, του άνετου και της τεχνολογίας, υπάρχουν και μέρη που μένουν αναλλοίωτα στον χρόνο γι αυτό και τα λέμε μαγικά!
Εκτός των άλλων, στη Δημητσάνα δεν υπάρχει καμία (μα καμία όμως) περίπτωση να βαρεθείς! έχεις τόσα πολλά πράγματα να κάνεις και να δεις που είναι αδύνατον να νιώσεις πως βαρέθηκες. Ίσως από τα πολλά που έχεις να δεις και να κάνεις κάποια στιγμή να πεις: "φτάνει, δεν αντέχω άλλο!" . Αλλά μόνο σε μια τέτοια περίπτωση. Γιατί αν είσαι λάτρης της φύσης, αν σου αρέσουν οι εμπειρίες και τα καινούρια πράγματα, τότε έχεις διαλέξει το σωστό μέρος. Αλλά πρόσεχε: ένα μόνο Σαββατοκύριακο δεν σε φτάνει!
Κάνοντας λοιπόν τη βόλτα μας στη Δημητσάνα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην κάνουμε μια στάση σε αυτό το πολύ ιδιαίτερο και εντελώς διαφορετικό μουσείο. Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς έχει κάνει μια καταπληκτική δουλειά με την απόφαση να αποκαταστήσει παραδοσιακές εγκαταστάσεις σε όλη την Ελλάδα με σκοπό να μην χαθούν στον χρόνο τα παλιά εργαστήρια και οι μηχανισμοί τους και να μην ξεχαστούν από γενιά σε γενιά τα επαγγέλματα των προγόνων μας ή ακόμα χειρότερα αυτοί οι χώροι να καταλήξουν σωροί από πέτρες και παλιοσίδερα.
Στη Δημητσάνα λοιπόν αποκαταστάθηκε μια ολόκληρη παλιά "κοινότητα" από υδροκίνητους μηχανισμούς με σκοπό να αναδείξουν τη σημασία του νερού στη ζωή των ανθρώπων και ολόκληρης της κοινωνίας των παλαιότερων χρόνων. Και ναι, αν με ρωτάτε αν τα κατάφεραν θα σας πω με απόλυτη βεβαιότητα πως έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά!
Και όταν λέμε εξαιρετική δουλειά, εμείς που έχουμε παιδιά και επισκεπτόμαστε τέτοια μέρη οικογενειακώς, εννοούμε πως τα παιδιά ενθουσιάζονται με τέτοια καινούρια πράγματα που βλέπουν και μαθαίνουν και ρωτάνε αν υπάρχουν κι άλλα τέτοια μουσεία να πάμε να δούμε. Αν αυτό δεν είναι επιτυχία, τότε τι είναι;
Στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης το οποίο βρίσκεται λίγο πιο έξω από τη Δημητσάνα (2 χιλιόμετρα) στον δρόμο προς Στεμνίτσα, συναντάμε έναν εξωτερικό χώρο περίπου ενός στρέμματος από αρκετά κτίρια το καθένα με τη δική του ξεχωριστή λειτουργία. Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως το οπτικοακουστικό υλικό σε κάθε κτίριο είναι αυτό που κάνει τη μεγάλη διαφορά από οτιδήποτε παρόμοιο.
Αρχικά βλέπουμε (και σε λειτουργία μάλιστα!) τη νεροτριβή και τον αλευρόμυλο με οριζόντια φτερωτή. Εκεί οι άνθρωποι του μουσείου βάζουν σε λειτουργία τον αλευρόμυλο και βλέπουμε πως μερικά σπόρια από καλαμπόκι αλέθονται στις μυλόπετρες και γίνονται αλεύρι με τη δύναμη του νερού. Επίσης βλέπουμε και τον τρόπο λειτουργίας της νεροτριβής. Τη μέθοδο αυτή τη χρησιμοποιούσαν μέχρι τα μισά του 20ου αιώνα για να πλένουν υφαντά και σκεπάσματα. Το πλύσιμο των υφαντών ήταν πραγματικά μια τέχνη γιατί έπρεπε να πλένονται σε σωστούς χρόνους ώστε να μην καταστρέφονται τα υφάσματα.
Στο ίδιο κτίριο (σε διπλανό δωμάτιο) συναντάμε τον προσωπικό χώρο του μυλωνά και της οικογένειάς του.
Εντύπωση προκαλεί και το βυρσοδεψείο με την κατοικία του βυρσοδέψη. Στο εργαστήριο του βυρσοδεψείου βλέπουμε όλες τις εγκαταστάσεις που αντιστοιχούν στα στάδια της επεξεργασίας ενός δέρματος μέχρι αυτό να πάρει την τελική του μορφή και να χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο, καθώς επίσης και τα εργαλεία που χρησιμοποιούνταν γι αυτές τις τεχνικές. Τα στάδια που περνούσε ένα δέρμα μέχρι να πάρει την τελική του μορφή ήταν πραγματικά πολλά.
Σε εξωτερικό σημείο εκεί που όλα τα κτίρια μοιράζονται την ίδια αυλή συναντάμε το ρακοκάζανο όπου εκεί άναβε φωτιά και φτιαχνόταν το τσίπουρο μετά τον τρύγο. Το ρακοκάζανο δούλευε ασταμάτητα για 3-4 μερόνυχτα.
Κάτι άλλο που αξίζει να δει κανείς είναι και ο μπαρουτόμυλος ο οποίος λειτουργούσε (και συνεχίζει να λειτουργεί) με κοπάνια. Στην Ευρώπη αυτό το είδος μπαρουτόμυλου είχε εξαφανιστεί από τον 18ο αιώνα αλλά στη Δημητσάνα λειτουργούσε και κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 και σταμάτησε τη λειτουργία του αρχές 20ου αιώνα. Η παραγωγή μπαρουτιού είναι κάτι σαν σήμα κατατεθέν για τη Δημητσάνα. Ακόμα και σήμερα οι κάτοικοι θυμούνται και διηγούνται σχετικές ιστορίες από τα παλιά. Άλλωστε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του ανέφερε χαρακτηριστικά: "μπαρούτι είχαμε, έκαμνε η Δημιτζάνα".
Οι άνθρωποι του μουσείου (οι οποίοι πάντα είναι διαθέσιμοι για πληροφορίες και όποια βοήθεια!) βάζουν σε λειτουργία τον μπαρουτόμυλο ανά τακτά χρονικά διαστήματα και μας δείχνουν πως ακριβώς λειτουργεί. Η λειτουργία παρόλο που κάνει αρκετή φασαρία είναι τόσο ρυθμική που σχεδόν σε ηρεμεί.
Μην παραλείψετε αν έχετε χρόνο να σταθείτε στον μπαρουτόμυλο και να δείτε ένα σχετικό βίντεο που παίζεται στην οθόνη του χώρου. Ακόμη σταθείτε και διαβάστε τις σχετικές επιγραφές που υπάρχουν σε όλο τον χώρο του μουσείου. Θα σας λύσουν πολλές απορίες και θα σας μάθουν πράγματα που σίγουρα δεν τα γνωρίζατε κια σε άλλη περίπτωση δεν θα τα μαθαίνατε.
Στον χώρο του Μουσείου υπάρχει ένα μικρό "καφέ" για να ξεκουραστείτε και να χαθείτε μέσα στην απόλυτη ηρεμία του τοπίου. Αν θέλετε βέβαια συνεχίζετε έξω από το Μουσείο το μονοπάτι που οδηγεί στο φαράγγι του Λούσιου ποταμού. Αν έχετε μικρά παιδιά μην τολμήσετε μεγάλη απόσταση γιατί θα κουραστούν.
Η είσοδος στο Μουσείο είναι 4 ευρώ το άτομο και το μειωμένο εισιτήριο 2 ευρώ το άτομο ενώ κάποιες μέρες η είσοδος είναι δωρεάν. Αν έχετε προγραμματίσει έγκαιρα την επίσκεψή σας στο μουσείο μπορείτε να πάρετε μέρος και σε διάφορες δράσεις για παιδιά ή μεγάλους.
Αν θέλετε να δείτε περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι στη Δημητσάνα καθώς επίσης και για το τι άλλο μπορείτε να δείτε και να κάνετε σε αυτό το πανέμορφο μέρος πατήστε εδώ και θα τα βρείτε όλα αναλυτικά. Αν επισκεφτείτε χειμώνα την περιοχή τότε μην παραλείψετε να περάσετε και από το χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου. Για αναλυτικές οδηγίες και λεπτομέρειες πατήστε εδώ και θα τα βρείτε όλα!
Μέχρι τον επόμενο προορισμό μας
σας χαιρετώ από τα νότια της χώρας!
2 Comments
Τι καταπληκτική Περιγραφή !
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να μπορούσα να πάω τώρα αμέσως.
Τρελαίνομαι για τέτοιου είδους εκδρομές.
Πέρισυ έπλυνα τις φλοκάτες σε μια νεροτρυβή κοντά στο Μέτσοβο.
Έχει πολλες και στη Β.Ελλαδα.
Μακάρι να τα διατηρήσουν.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Τέτοιες εμπειρίες αξίζουν τον κόπο για μικρούς και μεγάλους!!! μαθαίνουμε τόσα πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα που διαφορετικά δεν θα μπαίναμε στον κόπο να τα ψάξουμε!
ΔιαγραφήΜακάρι να μπορούσαν Ρένα να διατηρηθούν πολλά τέτοια από το παρελθόν!!
Ο λόγος δικός σας: