Το σπίτι των αναμνήσεων

by Ελένη B - Ιανουαρίου 24, 2016

Φέτος είπαμε να εξελίξουμε το κουτί που μαζεύουμε τις αναμνήσεις μας για όλη τη χρονιά. Αλλά τελικά τις παρά εξελίξαμε !

Πέρυσι ας πούμε, είχαμε πάρει απλά, δυο κουτιά από παπούτσια, είχα γράψει στο ένα κουτί "στιγμές" και στο άλλο "θυμός". Στο ένα βάζαμε ζωγραφιές από τις καλές μας στιγμές και στο άλλο από τις άσχημες μας.

Ανοίξαμε τα κουτιά παραμονή πρωτοχρονιάς. Είδαμε τις ζωγραφιές, θυμηθήκαμε, γελάσαμε, κουβεντιάσαμε...

Είπαμε λοιπόν φέτος να πάρουμε ένα πολύ μεγάλο κουτί γιατί έχουμε σκοπό να ρίξουμε μέσα πολλές ζωγραφιές!

Έφερα μια κούτα από την αποθήκη και ξεκίνησα να βρω χαρτόνι για να τη ντύσω. Τα παιδιά όμως είχαν άλλη γνώμη.

"Ρε Ελένη, γιατί δε βάζεις και μια σκεπή;" (για τα παιδιά μου είμαι μια σκέτη Ελένη)

"Γιατί όχι;" σκέφτηκα.

Κι έφτιαξα τη σκεπή.

Αλλά σπίτι χωρίς παράθυρα δε γίνεται, ούτε χωρίς πόρτα, ούτε χωρίς πολλά ακόμη...

Έτσι το δικό μας, εκτός των άλλων απέκτησε:

...και ταχυδρομείο με ποντίκι, φωλιά, τραπέζι, τυρί... και μια γλάστρα παραδίπλα με παπαρούνα και μια γλάστρα με έναν ήλιο...

και κουδούνι έξω από τη πόρτα...

και αυτοκίνητο φορτωμένο με ξύλα καθώς και μια γλάστρα με έναν κάκτο...

και το δεντράκι του με ποντικάκια θαμώνες...

και μια καμηλοπάρδαλη με κασκόλ....

και μια μαϊμού που παίζει με μια μπανάνα...

και φυσικά τις αγαπημένες μας μπουγάδες....

Η πίσω μεριά μας λέει τι θα πέφτει μέσα. Από όλα τα καλά έχει! αταξίες, περιπέτειες, τρέλες, γέλια ακόμη και κακές στιγμές...

Όσο για τον θυμό; του φτιάξαμε και πίσω πόρτα για να φεύγει από το σπιτικό μας και να μας αφήνει στην ησυχία μας! ΔΕΝ τον θέλουμε.

Οι στιγμές μας πέφτουν από τη καμινάδα μας! φτιάξαμε και βέλος για να μη χαθούν...

Εμείς λόγω ηλικίας, τις στιγμές μας τις ζωγραφίζουμε (ή απλά τις μουτζαλιώνουμε). Εγώ γράφω μερικά λόγια για να καταλαβαίνουμε μετά από καιρό τι αφορά η κάθε ζωγραφιά. Και καμιά φορά ζωγραφίζω κιόλας. Όλο αυτό έχει πολύ πλάκα! Το πως τα αντιλαμβάνονται τα παιδιά τα όσα ζουν, τι τους κάνει εντύπωση, τι αισθάνονται, τι αποτυπώνουν τελικά σε μια ζωγραφιά και τελικά τι έχει συμβεί κι έχουμε ξεχάσει!

Και πιο πολύ μου αρέσει που τα παιδιά σκέφτονται ένα σωρό κουλά πράγματα. Ποτέ δε θα σκεφτόμουν να φορτώσω πάνω στο αυτοκίνητο έναν κάκτο... ούτε να κρεμάσω μια μαϊμού πάνω στη σκεπή... αλλά ούτε να βάλω εκεί και μια καμηλοπάρδαλη.

Στην αρχή πάνω στο γραμματοκιβώτιο είχα κολλήσει ένα πουλάκι. Το ξεκόλλησαν γιατί δεν τους άρεσε κι έβαλαν ένα ποντικάκι, κι ένα τυράκι, και μια φωλίτσα, κι ένα τραπεζάκι (δε διακρίνονται καθαρά στις φωτό).

Μου αρέσουν οι ιδέες τους τελικά! Κι όλα αυτά με τους πυρετούς μας, τους βήχες μας κτλ. Βέβαια το έχουμε ξεκινήσει από παραμονές πρωτοχρονιάς αλλά σήμερα τελειώσαμε τις λεπτομέρειες.

Κι αν παρατηρήσατε καλά τις φωτογραφίες, θα είδατε πως το σπίτι μας έχει και κάτι λαδιές και κάτι κοψίματα η σκεπή, και κάτι μουτζούρες. Κι αν τελικά το σπίτι αντέξει μέχρι τέλος του χρόνου (που πολύ αμφιβάλω), είμαι περίεργη να δω τι άλλο θα έχει πάνω του ή τι θα έχει απομείνει από την αρχική μορφή του.

Τις καλησπέρες μου!