Υπέροχα πεντανόστιμα κι εντελώς εναλλακτικά τσουρέκια! Δείτε συνταγή!

by Ελένη B - Μαρτίου 29, 2018

Χειροποίητα σπιτικά τσουρέκια; γιατί όχι;

Θα σας πω μια ιστορία που μοιάζει και με συνταγή! Την ιστορία της μικρής Ελένης και πως έφτασε σήμερα να είναι εδώ και να σας βασανίζει με τις σκέψεις της, τις χειροτεχνίες της και εκείνες τις άθλιες φωτογραφίες της.

Ήταν Πάσχα που λέτε. Το facebook γεμάτο από φωτογραφίες φρεσκοψημένων τσουρεκιών. Ροδοκόκκινα, με το αμυγδαλάκι τους το ξεροψημένο κτλ κτλ! Πολύ θέλει ο άνθρωπος να παρασυρθεί;

Παρασύρθηκα κι εγώ κι είπαν να φτιάξω μυρωδάτα καψαλιστά τσουρέκια με φιλέ αμυγδαλάκι από πάνω. Απωθημένο το 'χα εκείνο το αμύγδαλο!

Τέλος πάντων μετά από λεπτομερή έρευνα στο διαδίκτυο κατέληξα στην πιο "ταιριαστή" μου συνταγή κι εκείνη φυσικά που υποσχόταν πως η συνταγή συγχωρεί τα λάθη. Προσέξτε αυτό το "συγχωρεί τα λάθη" γιατί θα το συναντήσουμε και παρακάτω.

Αγόρασα τα πιο αγνά και ακριβά υλικά μου. Τα ζύγισα, τα τακτοποίησα και ξεκίνησα.

Κάποια στιγμή και κατά τη διάρκεια του ζυμώματος κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά. Φωνάζω να πλησιάσει ο φωτεινός παντογνώστης της μαγειρικής του σπιτιού μας (βλέπε μπαμπάς μας).

"Ρε συ Τόλη" του λέω " αυτή ζύμη κάτι στραβό έχει".

"Έβαλες Ελένη ότι σου έλεγε η συνταγή; έκανε ακριβώς ότι διάβασες; η ζαχαροπλαστική δεν είναι ότι να ναι".

Τον διαβεβαίωσα πως όλα τα έκανα κατά γράμμα και μπλα μπλα μπλα. Εκείνος άρχισε τα δικά του (ξέρετε τώρα θεωρίες μαγείρων) κι εγώ συνέχισα απτόητη τη δουλειά μου. Μετά κόπων και βασάνων κάποια στιγμή βάζω τη ζύμη να φουσκώσει.

Έρχεται πάλι ο φωτεινός παντογνώστης και με ρωτάει: "Να σου πω αυτό το λεκανάκι τι έχει μέσα;" και μου δείχνει το λεκανάκι πάνω στον πάγκο.
"Όχι ρε π----η μου! το μείγμα με τη μαγιά είναι". Είχα ξεχάσει να βάλω μέσα μαγιά όπως θα καταλάβατε.

"Ρε Τόλη εσύ που είσαι και μάγειρας και πιάνουν τα χέρια σου δεν τα μπουρδουκλώνεις; Θα μπερδευτούν τα υλικά κι όλα καλά".

"Αυτό το τσουρέκι δε θα φουσκώσει ποτέ Ελένη".

"Μα η συνταγή συγχωρεί τα λάθη Τόλη μου".

"Τα λάθη όχι τα κακουργήματα Ελένη μου!"

"Αφού είσαι καλός σε αυτά εσύ. Προσπάθησε".

Με τα πολλά τι να κάνει, σάμπως είχε και επιλογή; (μεγάλο προνόμιο τελικά οι επιλογές) ανακάτεψε τα υλικά ενώ κάθε δευτερόλεπτο με διαβεβαίωνε πως τσουρέκια ΔΕΝ θα φάμε.

Τσουρέκια εννοείται πως δεν βγήκαν ποτέ. Ο Τόλης όμως μου άνοιξε τον δρόμο. "Κορίτσι μου" μου είπε "εσύ δεν είσαι για τέτοια. Ψάξε και βρες να κάνεις κάτι άλλο που σου αρέσει κι άσε τα τσουρέκια για κείνους που μπορούν. Και για να μην μου τα κάνεις κι εμένα "τσουρέκια" παίρνε όποτε θες από το φούρνο κι έτσι θα είμαστε όλοι ευτυχισμένοι εδώ μέσα!"

Δίκιο είχε ο Τολ. Δεν είχα λόγο να το αρνηθώ. Έψησα που λέτε κι εγώ την πλακέ ζύμη μου, τη σιρόπιασα και της έριξα από πάνω μερέντα. Μούρλια έγινε! Μετά από μερικούς μήνες μια φίλη, μου άνοιξε το "καρυδότσουφλο" μου γιατί ως γνωστών η μικρή Ελένη και τα κουμπάκια ουδεμία σχέση έχουν ούτε και πρόκειται να αποκτήσουν!

Τώρα ξέρω πως δεν θέλω να χάνω χρόνο προσπαθώντας για κάτι που δεν το 'χω αλλά χάνω το χρόνο μου σε ότι αγαπώ!!

Ε κι αν καμιά φορά τύχει και μπερδευτώ πάλι με τσουρέκια μπορεί κατά βάθος να θέλω να αποτύχουν. Που ξέρεις τι θα βγει από ένα χάλια τσουρέκι;;;!!!
Κι αυτή η ιστορία μια συνταγή είναι!
Αααα και μην ξεχαστώ... οι φωτογραφίες είναι με τσουρέκι από το φούρνο! Μυρωδάτο και με το αμυγδαλάκι του το τραγανό από πάνω.

καλησπέρες φίλοι!!!