Δάσκαλος θα πει, πρώτα να κοιτάει το παιδί κι ύστερα τον μαθητή!

by Ελένη B - Οκτωβρίου 05, 2018

5 Οκτωβρίου: παγκόσμια ημέρα εκπαιδευτικών! Μπορεί στην Ελλάδα να μην γνωρίζουμε ή να μην τιμάμε αυτή την ημέρα όμως υπάρχει. και με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να πω δυο λόγια σ' αυτούς τους ανθρώπους, που μπορεί η δουλειά τους να μοιάζει εύκολη ή ιδανική, καθόλου όμως δεν είναι.

Για μένα λοιπόν ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να έχει μια βασική αρχή. Θεωρώ, πως αν υπάρχει αυτή η αρχή το έργο του από επάγγελμα γίνεται και πάλι λειτούργημα. Ένα χρήσιμο και σπουδαίο λειτούργημα.

Δάσκαλος λοιπόν θα πει πρώτα να κοιτάει το παιδί κι ύστερα τον μαθητή!

Μπορεί να ακούγεται απλό αλλά δεν είναι. Ίσως κάποιοι να μην καταλαβαίνουν τη διαφορά στο παιδί και τον μαθητή. Υπάρχει όμως μια τεράστια διαφορά εδώ!

Άλλο πράγμα είναι ο μαθητής κι άλλο πράγμα είναι το παιδί.
Το παιδί είναι ένας άνθρωπος -μικρός άνθρωπος- αλλά οπωσδήποτε άνθρωπος. Με ψυχή μέσα του, με συναισθήματα, με αγωνίες, με ανησυχίες, με παράπονα, με στεναχώριες, με δυσκολίες, με χαρές, με παράξενες ή αλλόκοτες συμπεριφορές. Ένας άνθρωπος που άλλοτε γελάει κι άλλοτε κλαίει. Άλλοτε τα βλέπει όλα εύκολα κι άλλοτε δυσκολεύεται. Ένας ανθρωπάκος που κάποιος φορές νιώθει ανήμπορος, νιώθει μικρούλης, νιώθει λίγος για να τα καταφέρει κι άλλες φορές παλεύει αν υψώσει το ανάστημά του. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να εκφραστεί, να πει αυτό που σκέφτεται να δώσει σε μορφή λέξεων αυτά που νιώθει. Είναι άνθρωπος όμως. Κι όταν αυτός ο άνθρωπος το πρωί φεύγει από το σπίτι του με την τσάντα του και τα υπάρχοντά του με ένα φιλί της μαμάς του στα μαλλιά ή στη χούφτα του, έρχεται αντιμέτωπος με κάτι μεγάλο, κάτι λίγο άγνωστο ίσως και λίγο τρομακτικό. Έρχεται αντιμέτωπος με το σχολείο και τους δασκάλους του. Κι εκεί χρειάζεται ένα χέρι να το οδηγήσει σε αυτόν τον καινούριο και άγνωστο κόσμο.

Γι αυτό σας λέω δάσκαλοι κάθε πρωί που τα παιδιά μας έρχονται στην πόρτα του σχολείου σας μην τα βλέπετε μόνο σαν μαθητές, σαν τεράστιους κουμπαράδες που εκεί μέσα πρέπει να ρίξετε γνώσεις, κανόνες, αριθμούς, ορθογραφία. Δείτε πρώτα το παιδί που κάθισε στο θρανίο. Αν είναι καλά, αν φαίνεται άρρωστο, ταλαιπωρημένο, νυσταγμένο, στεναχωρημένο, χαρούμενο και ύστερα δείτε τον μαθητή. Ο μαθητής κάποτε θα αποθηκεύσει τους κανόνες ορθογραφίας και τα μαθηματικά. Το παιδί όμως μπορεί να μην είναι εντάξει για πολύ καιρό.

Γι αυτό δάσκαλοι και εκπαιδευτικοί έχετε τον νου σας στα παιδιά μας! Σ' αυτούς τους μικρούς μας θησαυρούς που κάθε πρωί ακουμπάμε στα χέρια σας.

Και για την ιστορία, να αναφέρω πως έχουμε την τύχη και την τιμή να "πέσουμε" και σε εκπαιδευτικούς που μας κοίταξαν πρώτα σαν ανθρωπάκια και μετά σαν μαθητές! Και τότε νιώσαμε να σηκωνόμαστε κάτι ποντάκια πάνω από τη γη!

Επίσης για την ιστορία, η φωτογraφία είναι από το pixabay.

Καλησπέρες φίλοι από έναν νότο

άκρως φθινοπωρινό και πάντα πανέμορφο!!