Δημητσάνα - Αρκαδίας: ένας υπέροχος ορεινός προορισμός ή αλλιώς ο τόπος των ευχών
Ευτυχώς μερικές φορές ο χρόνος στέκεται φιλικός και πρόσχαρος με τους ανθρώπους και τα δημιουργήματά του! Δεν παρασέρνει τα πάντα στο πέρασμά του, έτσι χωρίς διάκριση αλλά τα αφήνει στην αυθεντικότητά τους, στην ηρεμία τους, στην γοητεία τους και τη μοναδικότητά τους. Να, ένα τέτοιο τρανό παράδειγμα είναι και η Δημητσάνα Αρκαδίας! Υπέροχη, λαμπρή, μοναδική, αναλλοίωτη στον χρόνο.
Η γραφική Δημητσάνα η οποία απέχει κάτι λιγότερο από 3 ώρες από την Αθήνα είναι χτισμένη στα 950 (μέχρι 1080) μέτρα υψόμετρο, πάνω από το φαράγγι του Λούσιου ποταμού. Η ιστορική της παράδοση είναι έντονη μιας και κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 ήταν η κύρια πηγή παραγωγής μπαρουτιού κι αυτό χάρη στους 11 μπαρουτόμυλους που δούλευαν με τα νερά του Λούσιου.
Στα στενά της Δημητσάνας περιπλανιέσαι και είσαι μόνος, χωρίς μηχανάκια, αυτοκίνητα και φασαρία. Τα σοκάκια είναι πέτρινα και κυκλοφορούν με αυτοκίνητα μόνο οι ντόπιοι που κι αυτά είναι ελάχιστα. Περπατώντας λοιπόν ανακαλύπτεις τη βιβλιοθήκη της Δημητσάνας στην πλατεία της αγίας Κυριακής, ένα παλιό κτίριο που έχει λειτουργήσει και ως θεολογική σχολή. Η βιβλιοθήκη διαθέτει 35.000 τόμους και θεωρείται η αρχαιότερη βιβλιοθήκη της Ελλάδας. Εμείς πέσαμε πάνω και σε επιγραφές για την οικία του Παλαιών Πατρών Γερμανού αλλά δυστυχώς όταν φτάσαμε ήταν κλειδωμένα. Δεν ξέρω αν λειτουργεί άλλες μέρες.
Στον κεντρικό δρόμο και στην πλατεία του χωριού συναντάμε μικρά καφέ που πραγματικά δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα κοσμοπολίτικα καφέ γιατί δεν υστερούν ούτε σε άποψη, ούτε σε ομορφιά αλλά πάνω απ' όλα σε καμιά περίπτωση δεν υστερούν σε θετική ενέργεια γιατί ευτυχώς αυτοί οι χαρούμενοι άνθρωποι που ζουν εκεί, φροντίζουν να μας το δείχνουν και να μας το θυμίζουν μέσα από απλά πράγματα!
Κι όταν περνάς έξω από καφέ με γλαστράκια που σου εύχονται "να αγαπάς" "να γελάς" "να ζεις" "να ερωτεύεσαι" κι εσύ τα διαβάζεις στα παιδιά σου, ο ιδιοκτήτης σου λέει "να τα κάνετε και πράξη όμως ε!" Ε ναι, τι νόημα θα είχε η ζωή αν δεν κάναμε πράξη αυτές τις τεράστιες αλήθειες της ζωή μας;!
Αν λοιπόν με ρωτάτε τι μου έμεινε από τη Δημητσάνα θα σας έλεγα πως ένα από αυτά που κράτησα είναι οι ευχές στα γλαστράκια και κάτι άλλες ευχές σε ένα άλλο σοκάκι γραμμένες σε μικρά πινακάκια, γι αυτό άλλωστε και ονόμασα τη Δημητσάνα "ο τόπος των ευχών"!
Η Δημητσάνα δεν χορταίνεται σε μια μονοήμερη που πήγαμε εμείς αλλά θέλει χρόνο και όρεξη για εξερευνήσεις. Από τα μέρη που δεν προλάβαμε να επισκεφτούμε και υποσχόμαστε να το κάνουμε στο άμεσο μέλλον είναι οι Μονές Προδρόμου και Φιλοσόφου (λειτούργησε και ως κρυφό σχολειό στα χρόνια της τουρκοκρατίας) που είναι χτισμένες κι οι δυο στο φαράγγι του Λούσιου ποταμού.
Αν πάτε χειμώνα προς τη Δημητσάνα επιβάλλεται να κάνετε μια παράκαμψη στο εκπληκτικό χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου κι από κει (αν φυσικά το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες) να κατεβείτε στη Βυτίνα και μετά να συνεχίσετε για Δημητσάνα. Η διαδρομή από χιονοδρομικό κέντρο προς Βυτίνα είναι μοναδικής φυσικής ομορφιάς με το δάσος του Μαινάλου στα καλύτερά του όποια εποχή κι αν το διασχίσετε.
Αν είστε τολμηροί, μην παραλείψετε να πάτε ως την Αρχαία Γορτυνία και το φημισμένο από την αρχαιότητα ιερό του Ασκληπιού. Ποιος θα το περίμενε ότι μετά από 10 λεπτά κατάβασης με το αυτοκίνητο θα φτάναμε σε αδιέξοδο και θα αντικρίζαμε ένα τέτοιο μνημείο! Φυσικά οι Αρχαίοι Έλληνες ήξεραν που έχτιζαν τα ιερά τους για να λατρεύουν τις θεότητες τους. Ο τόπος είναι μαγικός από μόνος του. Ουρανός, γη και τα ορμητικά νερά του Λούσιου. Γι αυτό μην σας απογοητεύσει η διαδρομή, να είστε βέβαιοι πως στο τέλος θα ανταμειφθείτε!
Αν πάλι είστε μόνοι (χωρίς μικρά παιδιά) ή αν τα παιδιά σας είναι σε ηλικίες που μπορούν να ακολουθήσουν διαδρομές σε φαράγγια ή ακολουθώντας τον Λούσιο τότε μη διστάσετε να περπατήσετε στη φύση. Μια τέτοια πεζοπορία σίγουρα αξίζει τον κόπο! απλά αν το κάνετε ενημερωθείτε ακριβώς που θα καταλήξετε, πόση ώρα θα χρειαστείτε και φυσικά μην παραλείψετε να έχετε μαζί σας τα απαραίτητα.
Kάτι άλλο που αξίζει οπωσδήποτε να κάνετε αν βρεθείτε στη Δημητσάνα είναι μια επίσκεψη στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης. Πρόκειται για ένα υπαίθριο μουσείου που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και αλευρόμυλο, ρακοκάζανο, βυρσοδεψείο και μπαρουτόμυλο και σκοπός είναι να διδαχθούμε (μικροί και μεγάλοι) τη σημασία του νερού στην παραδοσιακή κοινωνία. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο για εμάς που το νερό τρέχει απλώς από τις βρύσες μας πόσα πράγματα κατόρθωναν τα παλαιότερα χρόνια οι άνθρωποι όταν εκμεταλλεύονταν σωστά το νερό. Για το Μουσείο Υδροκίνησης όμως θα ετοιμάσω καινούρια ανάρτηση γιατί πραγματικά όσα είδαμε δεν "σφηνώνουν" σε αυτήν εδώ την ανάρτηση.
Στον κεντρικό δρόμο και στην πλατεία του χωριού συναντάμε μικρά καφέ που πραγματικά δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα κοσμοπολίτικα καφέ γιατί δεν υστερούν ούτε σε άποψη, ούτε σε ομορφιά αλλά πάνω απ' όλα σε καμιά περίπτωση δεν υστερούν σε θετική ενέργεια γιατί ευτυχώς αυτοί οι χαρούμενοι άνθρωποι που ζουν εκεί, φροντίζουν να μας το δείχνουν και να μας το θυμίζουν μέσα από απλά πράγματα!
Κι όταν περνάς έξω από καφέ με γλαστράκια που σου εύχονται "να αγαπάς" "να γελάς" "να ζεις" "να ερωτεύεσαι" κι εσύ τα διαβάζεις στα παιδιά σου, ο ιδιοκτήτης σου λέει "να τα κάνετε και πράξη όμως ε!" Ε ναι, τι νόημα θα είχε η ζωή αν δεν κάναμε πράξη αυτές τις τεράστιες αλήθειες της ζωή μας;!
Αν λοιπόν με ρωτάτε τι μου έμεινε από τη Δημητσάνα θα σας έλεγα πως ένα από αυτά που κράτησα είναι οι ευχές στα γλαστράκια και κάτι άλλες ευχές σε ένα άλλο σοκάκι γραμμένες σε μικρά πινακάκια, γι αυτό άλλωστε και ονόμασα τη Δημητσάνα "ο τόπος των ευχών"!
Η Δημητσάνα δεν χορταίνεται σε μια μονοήμερη που πήγαμε εμείς αλλά θέλει χρόνο και όρεξη για εξερευνήσεις. Από τα μέρη που δεν προλάβαμε να επισκεφτούμε και υποσχόμαστε να το κάνουμε στο άμεσο μέλλον είναι οι Μονές Προδρόμου και Φιλοσόφου (λειτούργησε και ως κρυφό σχολειό στα χρόνια της τουρκοκρατίας) που είναι χτισμένες κι οι δυο στο φαράγγι του Λούσιου ποταμού.
Αν πάτε χειμώνα προς τη Δημητσάνα επιβάλλεται να κάνετε μια παράκαμψη στο εκπληκτικό χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου κι από κει (αν φυσικά το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες) να κατεβείτε στη Βυτίνα και μετά να συνεχίσετε για Δημητσάνα. Η διαδρομή από χιονοδρομικό κέντρο προς Βυτίνα είναι μοναδικής φυσικής ομορφιάς με το δάσος του Μαινάλου στα καλύτερά του όποια εποχή κι αν το διασχίσετε.
Αν είστε τολμηροί, μην παραλείψετε να πάτε ως την Αρχαία Γορτυνία και το φημισμένο από την αρχαιότητα ιερό του Ασκληπιού. Ποιος θα το περίμενε ότι μετά από 10 λεπτά κατάβασης με το αυτοκίνητο θα φτάναμε σε αδιέξοδο και θα αντικρίζαμε ένα τέτοιο μνημείο! Φυσικά οι Αρχαίοι Έλληνες ήξεραν που έχτιζαν τα ιερά τους για να λατρεύουν τις θεότητες τους. Ο τόπος είναι μαγικός από μόνος του. Ουρανός, γη και τα ορμητικά νερά του Λούσιου. Γι αυτό μην σας απογοητεύσει η διαδρομή, να είστε βέβαιοι πως στο τέλος θα ανταμειφθείτε!
Αν πάλι είστε μόνοι (χωρίς μικρά παιδιά) ή αν τα παιδιά σας είναι σε ηλικίες που μπορούν να ακολουθήσουν διαδρομές σε φαράγγια ή ακολουθώντας τον Λούσιο τότε μη διστάσετε να περπατήσετε στη φύση. Μια τέτοια πεζοπορία σίγουρα αξίζει τον κόπο! απλά αν το κάνετε ενημερωθείτε ακριβώς που θα καταλήξετε, πόση ώρα θα χρειαστείτε και φυσικά μην παραλείψετε να έχετε μαζί σας τα απαραίτητα.
Kάτι άλλο που αξίζει οπωσδήποτε να κάνετε αν βρεθείτε στη Δημητσάνα είναι μια επίσκεψη στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης. Πρόκειται για ένα υπαίθριο μουσείου που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και αλευρόμυλο, ρακοκάζανο, βυρσοδεψείο και μπαρουτόμυλο και σκοπός είναι να διδαχθούμε (μικροί και μεγάλοι) τη σημασία του νερού στην παραδοσιακή κοινωνία. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο για εμάς που το νερό τρέχει απλώς από τις βρύσες μας πόσα πράγματα κατόρθωναν τα παλαιότερα χρόνια οι άνθρωποι όταν εκμεταλλεύονταν σωστά το νερό. Για το Μουσείο Υδροκίνησης όμως θα ετοιμάσω καινούρια ανάρτηση γιατί πραγματικά όσα είδαμε δεν "σφηνώνουν" σε αυτήν εδώ την ανάρτηση.
Δείτε κι εδώ λεπτομέρειες για το Χιονοδρομικό Κέντρο του Μαινάλου! Δεν είναι απαραίτητο να φτάσετε ως εκεί μόνο όταν το χιονοδρομικό είναι σε λειτουργία αλλά οποιαδήποτε εποχή κι αν περάσετε θα θαυμάσετε οπωσδήποτε τη διαδρομή από Βυτίνα ανεβαίνοντας προς Μαίναλο.
Μέχρι την επόμενη εξόρμησή μας
να περνάτε υπέροχα!
4 Comments
Ελένη μου πολύ όμορφη παρουσίαση! Είναι τόπος μοναδικός και χαιρομαι που περασατε όμορφα και τον αγαπήσατε. Εγω εκει πήγα Γυμνασιο και Λύκειο- τότε υπήρχε ακόμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην επόμενη φορα να περάσετε να πιουμε καφεδακι στη Βυτινα!
Φιλιά πολλά!!
Πω πω Βυτίνα! άλλο υπέροχο μέρος!! έχουμε κάνει το πέρασμά μας κι από κει!
ΔιαγραφήΕννοείται τώρα που το ξέρω πως την επόμενη φορά θα υπάρχει και στάση!
Πολλά φιλιά!!!
Να ξέρεις Ελενη μου ποσο χαιρομαι οταν κανετε αναρτήσεις με ταξιδια και ομορφες φωτογραφιες.. ειναι σαν να πηγαινω και εγω στα πανεμορφα μερη της πατριδας μας και η Δημητσανα ειναι εκτος απο τα δημοφιλή μερη ..ειναι και ιστορικα διάσημη ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα περνας ομορφα ότι και να κανεις Ελενη μου φιλακιααα..
Ω ναι η Δημητσάνα είναι διάσημη για ένα σωρό λόγους! επομένως μια εκδρομή της αξίζει!να περνάτε όμορφα κι εσείς ότι κι αν κάνετε!!
ΔιαγραφήΟ λόγος δικός σας: