Ελάτε να μας πουν παραμύθια τα παιδιά!
Το ξέρατε πως τα σύννεφα δε μπουμπουνίζουν; Τι, δεν το ξέρετε;
Τα παιδιά όμως το ξέρουν! Και μου το μάθανε κι εμένα το μυστικό τους...
Είμαστε στο αμάξι. Γυρνάμε από βόλτα. Όλη μέρα σχεδόν έβρεχε.
Ανοίγουμε συζήτηση.
-Μαμά ξέρεις κάτι; (προνηπιάκι Στέφανος)
-Τι να ξέρω;
-Τα συννεφάκια κουτουλάνε και κάνουν κεραυνό!
-Ναι καρδιά μου! κουτουλάνε και κάνουν κεραυνό! Εσύ που το ξέρεις;
-Από το σχολείο. Μου το είπε η κυρία Γωγώ!
Πετάγεται το πρωτάκι μας,
-Και όταν κουτουλάνε κάνουν καρούμπαλο!
-Ναι! Ναι! (φωνάζω) έτσι είναι τα πράγματα!
Δε θέλω πειράματα. Δε θέλω φυσική. Έννοιες. Αποδείξεις. Λογικές. Τίποτα.
Παραμύθια θέλω! Να κουτουλάν τα συννεφάκια! Να κάνουν και καρούμπαλα! Και πάνω σε ουράνιο τόξο να τσουλάν σκαθάρια και χελώνες!
Να μου το θυμίζετε αγάπες μου! Να με κάνετε να βλέπω παντού παραμύθια! Ξέρετε εσείς πιο πολλά από μένα! Εσείς είστε παιδιά. Και προσπαθήστε να παραμείνετε παιδιά. Και με τα χρόνια θα μάθω κι εγώ να τα βλέπω όλα σαν παραμύθι.
Μέχρι τότε να μου λέτε τα μυστικά που ξέρετε!
Τις καλησπέρες μου άνθρωποι!!
0 Comments
Ο λόγος δικός σας: