Μια μέρα που δεν ήταν καθόλου σαν τις άλλες!

by Ελένη B - Ιουνίου 30, 2018

Ήταν μια από αυτές τις μέρες που η συννεφιά δεν είναι ικανή να μας κρατήσει στο σπίτι. Ελπίζουμε (μεγάλο πράγμα η ελπίδα στον άνθρωπο) πως θα γλιτώσουμε τη βροχή, οργανωνόμαστε με παιχνίδια, φαγητά, νερά, καφέ και βιβλίο για μένα και φυσικά όλη την καλή μας διάθεση και φεύγουμε να περάσουμε καλά έξω από το σπίτι!

Καταλήγουμε σε ένα μεγάλο πάρκο και ξεκινάμε το παιχνίδι, τις εξερευνήσεις (βλέπε τζιτζίκια που αλλάζουν δέρμα), μπουγέλο κτλ! Όλα καλά κι όλα ωραία μέχρι που η βροχή έρχεται σίφουνας κατά πάνω μας με τέτοια ταχύτητα που δεν προλαβαίνει κανείς μας (βλέπε μάνα και 3 παιδιά) να αντιδράσει.

Καταλήγουμε στα γρήγορα κάτω από ένα υπόστεγο και περιμένουμε να τελειώσει η βροχή. Η βροχή όμως ήρθε για να μείνει. Ήρθε για πολύ όχι για λίγο. Τι κάνουμε τότε;

Ανεβαίνουμε σε παγκάκι και την απολαμβάνουμε!!!

Πραγματικά είναι από τις όμορφες στιγμές με τα παιδιά στα 9 χρόνια που μετράω σαν μάνα! Θες το αναπάντεχο; θες ότι κάτι τέτοιο δεν μας είχε ξανά τύχει για τόση πολλή ώρα; θες ότι βρήκαμε την ευκαιρία να εγκλωβιστούμε για 45 λεπτά και "αναγκαστήκαμε" να κάτσουμε στο ίδιο σημείο και να μιλάμε όλη αυτή την ώρα παρατηρώντας γύρω μας; Δεν ξέρω τι έκανε αυτά τα 45 λεπτά μοναδικά και δεν ξέρω αν θα μας ξανά τύχει ποτέ κάτι τέτοιο αλλά σίγουρα είναι κάτι που δεν θα ξεχάσουμε. Οι τέσσερις μας κάτω από ένα υπόστεγο περικυκλωμένοι από μια υγρή κουρτίνα. Να έχουμε μόνο ο ένας τον άλλον και να απολαμβάνουμε ο ένας τον άλλον!

Τα αναπάντεχα, τα απροσδόκητα, τα ξαφνικά, τα απρογραμμάτιστα είναι πάντα τα καλύτερα! Δεν τα σχεδίασε κανείς, δεν τα υπολόγισε κανείς, δεν τα φρόντισε κανείς, δεν νοιάστηκε κανείς να τα κάνει να φαίνονται τέλεια... απλά ήρθαν μόνα τους! Κι εμείς ανυποψίαστοι και αιφνιδιασμένοι χωρίς δυνατότητα επιλογής τα δεχτήκαμε. Απλά. Και τα ζήσαμε έτσι όπως τους άξιζε!

Τελικά αυτή η μέρα δεν ήταν καθόλου σαν τις άλλες!

Καλησπέρες