Κανείς δεν ανεβαίνει στην πλάτη μου αν δεν σκύψω εγώ

by - Φεβρουαρίου 15, 2019


μάθε-να-λες-όχι


Η αλήθεια (μια από τις αλήθειες) της ημέρας, της εβδομάδας, του μήνα, των καιρών μας είναι αυτή: κανείς δεν ανεβαίνει στην πλάτη μου αν δεν σκύψω εγώ! κι αυτό το πιστεύω τυφλά γιατί ξέρω καλά πως κύριοι υπεύθυνοι για τις συνέπειες των πράξεων μας είμαστε εμείς και μόνο εμείς. 

Ας ξεκινήσουμε από μια απλή ερώτηση: πόσες φορές έχεις νιώσει σαν άνθρωπος να ποδοπατιέται η ύπαρξή σου όταν αναγκάζεσαι να κουβαλάς άλλους στις πλάτες σου; όταν νιώθεις να σε εκμεταλλεύονται και να κερδίζουν από σένα; με το χειρότερο απ' όλα να είναι πως όλα αυτά εσύ τα έχεις προκαλέσει;

Δεν ξέρω αν είσαι κι εσύ από εκείνους τους τύπους ανθρώπου που  στα πλαίσια  μιας συμφωνίας ή μιας συνεργασίας ή απλά μιας εξυπηρέτησης κάνεις τα πάντα για να ευχαριστήσεις του άλλους ή αν από όσα έχετε αρχικά συμφωνήσει πως πρέπει να κάνεις πας και κάνεις τα διπλά μη σου πω και τα τριπλά και δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου.... αλλά εγώ είμαι κάπως έτσι. Κι αυτό υποψιάζομαι δεν είναι ότι καλύτερο. Γιατί μετά από λίγο καιρό βρίσκομαι εγκλωβισμένη και πνιγμένη σε πράγματα και καταστάσεις που δεν μου αρέσουν, που με χαλάνε, που μου τρώνε τον χρόνο μου ή την ενέργειά μου. Και ξέρεις τα έχω απεριόριστη ανάγκη και τα δυο, και τον χρόνο μου και την ενέργειά μου. Αλλά εγώ έχω το ελάττωμα να τα σπαταλώ αυτά τα δυο και να αφήνω τους άλλους να ανεβαίνουν στους αδύναμους ώμους μου κι εγώ να πρέπει να τους κουβαλήσω μαζί και τις απαιτήσεις τους.



μάθε-να-λες-όχι



Και να σου πω και το χειρότερο; πολλές φορές έχω βρεθεί "φυλακισμένη" με ανθρώπους που δεν μου ταιριάζουν ή που μου χαλάνε πραγματικά τη διάθεση και μου ρουφάνε όλη τη θετική μου ενέργεια. Και μέχρι να βρω το θάρρος να πω όχι έχω χάσει ήδη πολλά. Ούτε αυτό είναι καλό ξέρεις, να πρέπει δηλαδή να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους που σε χαλάνε αλλά από ευγένεια ή επειδή "πρέπει" (αλήθεια ποιος ορίζει τα πρέπει μας;) να επιμένεις να μην τους βγάζεις από τη ζωή σου ή έστω να περιορίσεις τα πολλά πολλά μαζί τους. 

Γι αυτό το καλύτερο απ' όλα είναι να στεκόμαστε με στητή την πλάτη μας και από μέσα μας να θεριεύει το είναι μας! Να γινόμαστε μαχητές μπροστά στα θέλω μας, μπροστά στην ηρεμία μας και την όποια ελευθερία μας! Είναι αναφαίρετα δικαιώματα όλα αυτά και οφείλουμε να τα διαφυλάξουμε για την προστασία του είναι μας. Όποιο κι αν είναι το είναι μας, όποιος κι αν είναι ο χαρακτήρας μας, πρέπει να στεκόμαστε εκεί θηρία και να μας προσέχουμε. Ξέρεις πιστεύω ακράδαντα πως αν δεν προστατέψουμε εμείς οι ίδιοι τους εαυτούς μας δεν θα το κάνει κανένας αυτό για μας. Αν εμείς δεν ορθώσουμε το ανάστημά μας και δεν βάλουμε ασπίδα τους χαρακτήρες μας είναι βέβαιο πως δεν θα το κάνει κανείς για μας κι ακόμα πιο βέβαιο είναι πως οι άλλοι θα βρουν την ευκαιρία να μας καβαλήσουν. 

Γι αυτό ξανά λέω κι επιμένω πως εμείς οι πιο ευγενικοί και οι πιο "δεν θέλω να στεναχωρήσω κανέναν" πρέπει να μάθουμε να λέμε όχι και να το βροντοφωνάζουμε. Πρέπει να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να καβαλά στους αδύναμους ώμους μας. 

τους χαιρετισμούς μου
από τα νότια της χώρας!


You May Also Like

6 Comments

  1. Πολύ σωστά. Επίσης τίποτα δεν χάνουμε, αν εμείς οι ίδιοι δεν το αφήσουμε να χαθεί.
    Πολύ σωστές σκέψεις!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ακριβώς Μαρία, όλα εμείς τα ορίζουμε τελικά αλλά δεν ξέρουμε μάλλον τη δύναμη της θέλησής μας!

      Διαγραφή
  2. "...Πρέπει να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να καβαλά στους αδύναμους ώμους μας..."

    Να το κάνουμε μότο ζωής Ελένη. Μότο δράσης και συνέπειας. Ίσως θα μπορούσαμε να αποφύγουμε πολλά δεινά ή τουλάχιστον να προλάβουμε κάποια.
    Στέλνω τις ευχές μου για όμορφο Σαββατοκύριακο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα Γιάννη πολλά θα μπορούσαμε να αποφύγουμε κι από την άλλη πολλά θα μπορούσαμε να κερδίσουμε αν αυτή ήταν η στάση ζωής μας... αλλά να, μερικές φορές το ξεχνάμε...

      Διαγραφή
  3. Έχοντας ξοδέψει αρκετή ενέργεια κάνοντας τα πάντα ... είναι κάμποσος καιρός τώρα που η πλάτη ίσιωσε Ελένη και το ΟΧΙ ακούστηκε βροντερό.
    Παράλληλα αραίωσαν και οι συνδετημόνες που ζούσαν για το ΝΑΙ μου. Να δεις πόσοι πολλοί ήταν !!!
    Αλήθεια εμείς θέτουμε τα όρια κι εμείς ευθυνόμαστε για ό,τι ανεχόμαστε να μας συμβαίνει !
    Συντάσσομαι πλήρως με όσα λες και αναπνέω πλέον ελεύθερα διεκδικώντας το ΟΧΙ που μου ανήκει !
    Καλημέρα και καλή σου εβδομάδα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σταυρούλα κι εγώ γι αυτό το ΟΧΙ που δικαιωματικά μου ανήκει, παλεύω. Και παλεύω με νύχια και με δόντια. Το χάνω όταν με πιάνουν οι ευγένειες μου και οι ευαισθησίες μου ενώ δεν χρειάζεται πάντα και ειδικά δεν χρειάζεται με όλους... Προσπαθώ όμως κι ελπίζω κάποτε να αναπνέω ελεύθερο αέρα!

      Διαγραφή

Ο λόγος δικός σας: