Διάβασμα εκτός σπιτιού; φυσικά και γίνεται και είναι και αποτελεσματικό!
Ξέρω το διάβασμα είναι μπελάς (για ένα σωρό λόγους) αλλά ειδικά κάτι μέρες ανοιξιάτικες που δεν έχει κανείς καμιά όρεξη να κάτσει μέσα στο σπίτι και να ασχοληθεί με προπαίδειες και ρήματα σε όλους τους χρόνους, το διάβασμα γίνεται βασανιστήριο. Ναι το ξέρω, το νιώθω κάθε φορά που η μέρα μας καλεί να βγούμε έξω, να παίξουμε και να ρουφήξουμε όλες αυτές τις ομορφιές που έφτιαξε το σύμπαν για εμάς τους μικρούς ανθρώπους και αντί γι αυτά εμείς πρέπει να διαβάσουμε.
Μια τέτοια μέρα λοιπόν που δεν ήθελα με τίποτα, μα με τίποτα, να κάτσουμε μέσα στο σπίτι, πήρα τα παιδιά, πήραμε όλα τα μπαγκάζια (τσάντες, βιβλία, κασετίνες κτλ) πήρα κι εγώ έναν καφέ και φύγαμε για το πάρκο της πόλης μας! Τα παιδιά στην αρχή με κοίταξαν σαν να είμαι τρελή (μπορεί να είμαι και λίγο, δεν ξέρω). Η αλήθεια είναι ότι ήμουν απόλυτη με την απόφασή μου. Δεν ρώτησα αν ήθελαν να πάμε στο πάρκο για διάβασμα, απλά το αποφάσισα και τους το ανακοίνωσα. Πάντα δημοκρατικές διαδικασίες! Τα παιδιά αρχικά είχαν αντιρρήσεις.
"Τι λες ρε μαμά; οι άλλοι θα παίζουν κι εμείς θα διαβάζουμε; άσε που θα μας κοροϊδεύουν".
"Μα αγάπες μου δεν θα υπάρχει άλλο παιδί στο πάρκο" τους είπα κι εκεί τους έπεισα!
"Μα που θα είναι όλοι;"
"Στα σπίτια τους και θα διαβάζουν".
"Ε ναι! εμείς σκεφτήκαμε πρώτοι αυτή την ιδέα!" καταλήξαμε και καμαρώσαμε.
Κι όντως στο πάρκο δεν υπήρχε κανένα παιδί. Οπότε βρήκαμε το καλύτερο τραπεζάκι κάτω από τον ήλιο, απλώσαμε την πραμάτεια μας και ξεκινήσαμε! Το ωραίο ήταν πως στα διαλείμματα (ναι, χρειαζόμαστε μπόλικα τέτοια κατά τη διάρκεια του διαβάσματος) τα παιδιά πήγαιναν για παιχνίδι στις κούνιες ή στο χορτάρι για ποδόσφαιρο. Οπότε έμοιαζε όλο αυτό σαν ένα εναλλακτικό σχολείο. Φαντάσου λέει να ήταν έτσι και τα σχολεία. Άσε μη μου μπαίνουν ιδέες πάλι τώρα και αρχίζω να τα βάζω πάλι με το σύστημα.
Πραγματικά παίζει να ήταν από τις ελάχιστες φορές που δεν διαβάσαμε με γκρίνια και στεναχώριες! Όχι ότι δεν ήθελαν σπρώξιμο τα παιδιά, αλλά είναι άλλο να έχεις τη γκρίνια στο σπίτι κι έξω ο ήλιος να λάμπει κι εσύ να σκέφτεσαι "άντε ρε παιδί μου κλείσε αυτό το σημάδι το ουσιαστικό να φύγουμε, να πάμε καμιά βόλτα" κι άλλο να είσαι εκεί έξω στον ήλιο και στη φύση και να παλεύεις το 2 φορές το 6 κάνει 12, 3 φορές το 6 κάνει 18 και μπλα μπλα μπλα. Αυτόματα εκεί έξω γίνονται όλα πιο εύκολα, πιο απλά. Εντάξει τώρα άμα 3 φορές το 6 κάνει 17 δε σε νοιάζει και πολύ!
Αν κι εσείς δεν αντέχετε την κλεισούρα κάτι τέτοιες ονειρεμένες μέρες και το διάβασμα μοιάζει με ένας μικρός Γολγοθάς που θα πρέπει να τον ανεβείτε κι ας μην θέλετε, τότε πάρτε παιδιά, τσάντες, βιβλία κι εννοείται καφέ και βγείτε έξω! Ακόμα καλύτερα πάρτε και κολατσιό μαζί και μείνετε όσο περισσότερο σας παίρνει η ώρα! Τέτοιες μέρες δεν είναι να τις χάνουμε κλεισμένοι σε σπίτια. Τέτοιες μέρες πρέπει να τις εκμεταλλευόμαστε! αρκετά κράτησε αυτός ο χειμώνας.
Η άνοιξη ήρθε και μας θυμίζει πως ότι άφησε στάσιμο ο κρύος χειμώνας ξανά γεννιέται. Τα δέντρα ανθίζουν, το χώμα δίνει ανθούς, ο ουρανός φαντάζει πιο γαλανός κι ο ήλιος πιο λαμπερός!
Ορίστε, εμείς αφού διαβάσαμε και παίξαμε, μετά κάναμε τους φωτογράφους! Δεν λες ότι αυτή η παράξενη βόλτα δεν μας έμαθε και κάτι. Γι αυτό βγείτε έξω και νιώστε τις ομορφιές αυτού του κόσμου ακόμη κι αν χρειαστεί να πάρετε μαζί σας τα βιβλία του σχολείου!
Τα φιλιά μου λοιπόν
από τον λαμπερό νότο!
0 Comments
Ο λόγος δικός σας: